तिनले ठूलो सोरमा यसो भनेर कराए:
“ ‘पतन भयो! महान् सहर बेबिलोनको पतन भयो!’
त्यो भूतहरूको घर भएको छ;
अनि प्रत्येक अशुद्ध आत्माको अड्डा,
प्रत्येक अशुद्ध चराको अड्डा भएको छ।
प्रत्येक अशुद्ध तथा घृणित जन्तुहरूको लुक्ने ठाउँ भएको छ।
किनकि सबै राष्ट्रहरूले
त्यसको अशुद्ध कामवासनाको मद्य पिएर मातेका छन्।
पृथ्वीका राजाहरूले त्यससित व्यभिचार गरेका छन्;
अनि पृथ्वीका व्यापारीहरू त्यसको अत्याधिक विलासिताको प्रभावले धनी भएका छन्।”
तब मैले स्वर्गबाट यसो भनिरहेको अर्को आवाज सुनेँ:
“ ‘हे मेरा मानिसहरू हो, त्यसबाट निस्केर आओ,’
ताकि तिमीहरूले त्यसका पापहरूको सहभागी हुन नपरोस्;
अनि तिमीहरूमा त्यसका कुनै विपत्ति पनि नआओस्;
किनकि त्यसका पापहरू आकाशसम्मै थुप्रो लागेका छन्;
अनि परमेश्वरले त्यसका अपराधहरू सम्झनुभएको छ।
त्यसले जे गरेकी थिई, त्यसलाई त्यही फर्काइदेओ;
त्यसले जे गरेकी छ, त्यो दोबर गरी त्यसलाई देओ।
त्यसले कचौरामा जे मिसाएकी थिई, त्यसको दोबर हुने गरी त्यसलाई देओ।
त्यो आफूले जति महिमा र भोग-विलास लुटी,
त्यत्तिकै यातना र सन्ताप त्यसलाई देओ।
आफ्नो हृदयमा त्यसले यसरी घमण्ड गर्छे,
‘म रानीझैँ बसेकी छु;
म विधवा होइनँ,
र म कहिल्यै शोक गर्नेछैनँ।’
यसकारण एकै दिनमा त्यसमाथि विपत्तिहरू आउनेछन्:
मृत्यु, शोक र अनिकाल।
त्यो आगोद्वारा भस्म पारिनेछ;
किनकि त्यसलाई न्याय गर्ने परमप्रभु परमेश्वर सर्वशक्तिमान् हुनुहुन्छ।
“जब त्यससित व्यभिचार गर्ने र त्यसको भोग-विलासमा सहभागी हुने पृथ्वीका राजाहरूले त्यो जल्दैगरेको धुवाँ देख्नेछन्, तब तिनीहरू त्यसको लागि रुनेछन् र विलाप गर्नेछन्। त्यसको यातनाद्वारा भयभीत भएर तिनीहरू टाढै उभिएर चिच्याउनेछन्:
“ ‘हाय! हाय, हे महानगरी,
हे शक्तिशाली सहर बेबिलोन!
एकै घण्टामा नै तेरो विनाश आयो!’
“पृथ्वीका व्यापारीहरू त्यसको निम्ति रुनेछन् र विलाप गर्नेछन्; किनकि अब फेरि कसैले पनि त्यसबाट मालसामान किन्नेछैन। सुन, चाँदी, बहुमूल्य पत्थर र मोतीहरू, मसिनो मलमलको कपडा; बैजनी, रेशम र चहकिलो रातो रङ्गका कपडाहरू, हरेक किसिमका सुगन्धित काठ, र हरेक किसिमका हस्तीदन्तका सामग्रीहरू, बहुमूल्य काठ, काँसा, फलाम र संगमरमरका सामग्रीहरू, दालचिनी र मसला, सुगन्धित धूप, मूर्र, लोबान र मद्य र जैतुनको तेल, मसिनो पिठो, गहुँ, गाईबस्तु र भेडाहरू, घोडाहरू, रथहरू, मानव शरीर र मानिसका जीवनहरू।
“तिनीहरूले भन्नेछन्, ‘तिमीहरूले चाहेका फलहरू तिमीहरूदेखि गएका छन्। तिम्रा सबै विलासिता र वैभवहरू कहिल्यै नपाउने गरी बिलाइहालेका छन्।’ यी चीजहरू बेचेर त्यसबाट धनसम्पत्ति कमाउने ती व्यापारीहरू त्यसको यातनामा भयभीत भएर टाढै उभिनेछन्। तिनीहरू रुँदै, विलाप गर्दै, र चिच्याउँदै यसो भन्नेछन्:
“ ‘हाय! हाय, हे महानगरी,
जसले मसिनो मलमलको कपडा, बैजनी र चहकिलो रातो रङ्गको वस्त्र लगाएर
सुनको चमक, बहुमूल्य पत्थर र मोतीहरू पहिरेकी थिई!
एकै घण्टामा यति धेरै सम्पत्ति नष्ट भए!’
“जहाजको हरेक सेनापति, र जहाजबाट यात्रा गर्ने सबै यात्रीहरू, नाविकहरू र समुद्रबाट जीविका चलाउनेहरू टाढा उभिनेछन्।