जब उहाँहरू अरू चेलाहरूकहाँ आउनुभयो, उहाँहरूले तिनीहरूका चारैतिर एउटा ठूलो भीडसित व्यवस्थाका शिक्षकहरू तर्क गरिरहेका देख्नुभयो। सबै मानिसहरूले जब येशूलाई देखे, तिनीहरू आश्चर्य चकित भएर उहाँलाई अभिवादन गर्न दगुरे।
अनि उहाँले तिनीहरूलाई सोध्नुभयो, “तिमीहरू यिनीहरूसित कुन विषयमा बहस गर्दैछौ?”
तब भीडबाट एकजना मानिसले जवाफ दियो, “हे गुरु, मैले तपाईंकहाँ मेरो छोरा लिएर आएको छु, जसलाई दुष्ट आत्मा लागेको छ, अनि त्यसले उसको बोली नै लगिदिएको छ। जब त्यसले उसलाई पक्रन्छ, उसलाई भुइँमा पछारिहाल्छ; उसले मुखबाट फिँज काढ्छ, दाह्रा किट्छ, अनि अरट्ठै पर्छ। मैले तपाईंका चेलाहरूलाई यस आत्मालाई धपाइदिनुहोस् भनी विन्ती गरें, तर तिनीहरूले सकेनन्।”
येशूले जवाफ दिनुभयो, “ए अविश्वासी पुस्ता, म कहिलेसम्म तिमीहरूका साथमा रहूँला र तिमीहरूलाई सहूँ? त्यस केटोलाई मकहाँ ल्याओ।”
यसकारण तिनीहरूले त्यसलाई ल्याए। जब त्यस आत्माले येशूलाई देख्यो, त्यसले तुरुन्तै त्यस केटोलाई लछारपछार पार्यो। त्यो भुइँमा लडीबुडी गर्न थाल्यो, अनि मुखबाट फिँज काढ्दै लडीबुडी गर्न थाल्यो।
अनि येशूले केटाको बुबालाई सोध्नुभयो, “यसलाई कहिलेदेखि यस्तो भइरहेको छ?”
तिनले जवाफ दिए, “सानैदेखि। त्यसले यसलाई मार्नलाई घरी-घरी पानीमा अथवा आगोमा फ्याँकिदिन्छ; यदि तपाईंले केही गर्न सक्नुहुन्छ भने हामीमाथि दया गरेर सहायता गर्नुहोस्।”
अनि येशूले भन्नुभयो, “यदि तपाईंले ‘सक्नुहुन्छ भने’ भन्नुको अर्थ के हो? विश्वास गर्नेको लागि हरेक कुरा सम्भव हुन्छ।”
तुरुन्तै त्यस केटाको बुबाले भने, “म विश्वास गर्दछु; मेरो अविश्वासमाथि विजय पाउन मलाई सहायता गर्नुहोस्!”
जब येशूले त्यस ठाउँमा एउटा भीड दौडेर आइरहेको देख्नुभयो, उहाँले त्यस अशुद्ध आत्मालाई यसो भनेर हकार्नुभयो, “तँ कान नसुन्ने र लाटो आत्मा, म तँलाई त्यसबाट बाहिर आइज अनि त्यसमा फेरि कहिल्यै नपस् भनी आज्ञा दिन्छु।”
तब त्यो आत्मा चिच्याएर त्यसलाई जोडसित पछारेर बाहिर निस्क्यो। त्यो केटो यस्तो मुर्दाजस्तै भयो, कि धेरै जनाले “त्यो त मरेछ” भने। तर येशूले त्यसको हात पक्रेर त्यसलाई आफ्नो खुट्टामा उभ्याउनुभयो, अनि त्यो ठिङ्ग उभियो।
येशू भित्र पस्नुभएपछि, उहाँका चेलाहरूले उहाँलाई गुप्तमा सोधे, “हामीले किन त्यसलाई निकाल्न सकेनौं?”
उहाँले जवाफ दिनुभयो, “यस्तो किसिमको चाहिँ प्रार्थनाद्वारा मात्र निस्कन सक्छ।”