उहाँहरू जब यरूशलेमको नजिक जैतुन डाँडामा भएको बेथफागेमा आइपुग्नुभयो, येशूले दुईजना चेलाहरूलाई यसो भनेर पठाउनुभयो, “तिमीहरूका सामुन्ने भएको गाउँमा जाओ, अनि त्यहाँ पुग्ने बित्तिकै तिमीहरूले एउटा गधालाई त्यसको बछेडाको छेउमा बाँधिएको भेट्टाउनेछौ। तिनीहरूलाई फुकाएर मकहाँ ल्याओ। यदि कसैले तिमीहरूलाई केही भन्यो भने, तिनीहरूलाई भन्नू कि, प्रभुलाई यिनीहरूको खाँचो छ, अनि तिनले तिनीहरूलाई तुरुन्तै पठाइदिनेछन्।”
यो अगमवक्ताद्वारा बोलिएको वचन पूरा हुनालाई भएको थियो:
“यरूशलेमका मानिसहरूलाई भन,
‘हेर, तिम्रो राजा तिमीकहाँ आउँदै हुनुहुन्छ,
नम्र अनि गधामाथि सवार हुनुभएर,
बछेडामाथि, गधाको बछेडामाथि।’ ”
ती चेलाहरू गए अनि येशूले तिनीहरूलाई अह्राउनुभएजस्तै गरे। तिनीहरूले त्यस गधा र बछेडोलाई ल्याए, तीमाथि तिनीहरूका लुगाहरू ओछ्याए, अनि येशू त्यसमाथि बस्नुभयो। एउटा धेरै ठूलो भीडले तिनीहरूका लुगाहरू बाटोमा ओछ्याइदिए, अनि अरूले चाहिँ रूखका हाँगाहरू काटेर बाटोमा फिँजाइदिए। उहाँको अघिजाने भीडहरूले र ती पछ्याउनेहरूले चर्को सोरमा यसो भनेर कराए,
“दाविदका पुत्रलाई होसन्ना!”
“उहाँ जो प्रभुको नाउँमा आउनुहुन्छ धन्य हुनुहुन्छ!”
“परमधाममा होसन्ना।”
जब येशू यरूशलेममा प्रवेश गर्नुभयो, सम्पूर्ण शहरमा हलचल मच्चियो अनि तिनीहरूले सोधे, “यिनी को हुन्?”
त्यस भीडले जवाफ दियो, “यिनी गालीलको नासरतबाट आएका अगमवक्ता येशू हुन्।”
येशू मन्दिरको इलाकामा प्रवेश गर्नुभयो अनि त्यहाँ किनबेच गर्नेहरू सबैलाई धपाइदिनुभयो। उहाँले पैसा साट्नेहरूका टेबुलहरू अनि परेवा बेच्नेहरूका बेन्चहरू पल्टाइदिनुभयो। अनि उहाँले तिनीहरूलाई भन्नुभयो, “यो लेखिएको छ, ‘मेरो घर प्रार्थनाको घर हुनेछ,’ तर तिमीहरूले यसलाई ‘डाँकूहरूको एउटा ओडार बनाइरहेका छौ।’ ”
दृष्टिविहीन अनि हिँड्न नसक्नेहरू उहाँकहाँ मन्दिरमा आए, अनि उहाँले तिनीहरूलाई निको पार्नुभयो। तर जब मुख्य पूजाहारीहरू र व्यवस्थाका शिक्षकहरूले उहाँले गर्नुभएका अद्भुत कामहरू देखे, अनि मन्दिरको इलाकामा बालबालिकाहरूले “दाविदका पुत्रलाई होसन्ना” भनेका सुने, तिनीहरू रिसाए।
तिनीहरूले उहाँलाई सोधे, “यी बालबालिकाहरूले के भन्दैछन्, तिमी सुन्दैछौ?”
येशूले जवाफ दिनुभयो, “हो, सुन्दैछु। के तिमीहरूले कहिल्यै धर्मशास्त्र पढेका छैनौ:
“ ‘केटाकेटीहरू अनि शिशुहरूका ओठबाट
प्रभु, तपाईंले प्रशंसा निकाल्नुभएको छ’?”
अनि उहाँ तिनीहरूलाई छोडेर शहरबाहिर बेथानीमा जानुभयो, जहाँ उहाँले रात बिताउनुभयो।
एकाबिहानै, उहाँ जब शहरतिर फर्कँदै हुनुहुन्थ्यो, उहाँ भोकाउनुभयो। बाटोको किनारमा एउटा अञ्जीरको रूख देखेर उहाँ त्यहाँ आउनुभयो, अनि त्यसमा पातहरूबाहेक केही पाउनुभएन। तब उहाँले त्यसलाई भन्नुभयो, “अब उप्रान्त तँमा फल नफलोस्!” अनि त्यो रूख तुरुन्तै ओइलायो।
जब चेलाहरूले यो देखे, तिनीहरू छक्क परेर सोधे, “यो अञ्जीरको रूख कसरी यति चाँडो ओइलाइहाल्यो?”
येशूले जवाफ दिनुभयो, “म तिमीहरूलाई साँच्चै भन्दछु, यदि तिमीहरूमा विश्वास छ र शङ्का गरेनौ भने यस अञ्जीरको रूखलाई जे गरिएको थियो, तिमीहरूले त्यो मात्र होइन, तर तिमीहरूले यस पहाडलाई ‘जा, गएर आफूलाई समुद्रमा फ्याँक’ भन्यौ भने, त्यो भइहाल्नेछ। तिमीहरूले विश्वास गर्यौ भने, तिमीहरूले प्रार्थनामा जे मागे पनि पाउनेछौ।”
बाइबल एप
बाल बाइबल एप
