प्रेरित 4:1-22

पत्रुस र यूहन्‍ना जुन बेला मानिसहरूका सामु बोलिरहेका थिए, त्यसै समयमा पूजाहारीहरू, मन्दिरका रक्षकहरूका कप्‍तान र सदुकीहरू तिनीहरूकहाँ आए। तिनीहरू निकै अन्योलमा परेका थिए, किनकि प्रेरितहरू त्यहाँ मानिसहरूलाई उपदेश दिँदै येशूमा मरेकाहरू पुनर्जीवित पारिन्छन् भन्‍ने घोषणा गरिरहेका थिए। त्यसैले तिनीहरूले पत्रुस र यूहन्‍नालाई बन्दी बनाए। त्यस बेला साँझ परिसकेको हुनाले तिनीहरूले उनीहरूलाई अर्को दिनसम्मका निम्ति झ्यालखानामा हाले। तर उनीहरूको वचन सुन्‍नेहरूमध्ये धेरैजसोले त्यसमा विश्‍वास गरे, र विश्‍वास गर्नेहरूको संख्या बढेर प्रायः पाँच हजार पुग्यो। भोलिपल्ट शासकहरू, प्रधानहरू र व्यवस्थाका शिक्षकहरू यरूशलेममा भेला भए। प्रधान पूजाहारी हन्‍नास त्यहाँ थिए, त्यसै गरी कैयाफा, यूहन्‍ना, अलेक्जेन्डर र प्रधान पूजाहारीको परिवारका अन्य मानिसहरू पनि त्यहाँ थिए। तिनीहरूले पत्रुस र यूहन्‍नालाई आफ्ना सामु उपस्थित गराए। अनि तिनीहरूसँग प्रश्न गर्न थाले: “कसको शक्‍तिमा वा कसको नाउँमा तिमीहरूले यसो गरेका हौ?” त्यसपछि पवित्र आत्माले भरिएका पत्रुसले तिनीहरूलाई यस्तो जवाफ दिए: “जनताका शासकहरू र प्रधानहरू हो! एउटा हिँड्न नसक्ने मानिसप्रति हामीले देखाएको एउटा दयालु कामको वर्णन मागिन्छ, र ऊ कसरी निको भयो भनी प्रश्न गरिन्छ भने, तपाईं र इस्राएलका सबै मानिसहरूलाई यो कुरो थाहा होस्: नासरतका येशू ख्रीष्‍टको नाउँद्वारा यो काम भएको हो। उहाँलाई तपाईंहरूले क्रूसमा टाँगेर मार्नुभयो, तर परमेश्‍वरले उहाँलाई मृतकबाट जीवित पार्नुभयो। उहाँकै नाउँद्वारा यो मानिस पूर्ण निको भई तपाईंहरूका सामु उभिएको छ। येशू ख्रीष्‍ट, “ ‘त्यही ढुङ्गो हुनुहुन्छ जसलाई तपाईं भवन निर्माण गर्नेहरूले अस्वीकार गर्नुभयो, तर उहाँ अहिले जगको मुख्य ढुङ्गो हुनुभएको छ।’ अरू कसैमा मुक्‍ति पाइँदैन, किनकि स्वर्गमुनि अर्को कुनै नाउँ मानिसहरूलाई दिइएको छैन जसबाट हामीले उद्धार प्राप्‍त गर्न सक्छौं।” जब तिनीहरूले पत्रुस र यूहन्‍नाको यस्तो साहस देखे र तिनीहरू अनपढ र साधारण मानिसहरू हुन् भनी बुझे, तिनीहरू आश्‍चर्य चकित भए। अनि ती मानिसहरू येशूसँगै थिए भनेर तिनीहरूले बुझे। तर पूर्ण निको भएको व्यक्‍ति आफ्ना नजिक उभिरहेको देखिसकेपछि तिनीहरूले भन्‍न सक्ने कुरा त्यहाँ केही थिएन। त्यसैले तिनीहरूले पत्रुस र यूहन्‍नालाई महासभाबाट बाहिर जाने आदेश दिए। उनीहरू बाहिर गएपछि तिनीहरूले आपसमा सल्‍लाह गर्न थाले। “यी मानिसहरूसँग हामीले कस्तो व्यवहार गर्ने हो?” तिनीहरूले सोध्न थाले। “तिनीहरूले गरेका अद्भुत चिन्हहरूको बारेमा यरूशलेममा बस्‍ने हरेक व्यक्‍तिले थाहा पाएका छन्, र हामी पनि त्यसलाई इन्कार गर्न सक्दैनौं। तर यो कुरा अरू बढी मानिसहरूमा प्रचारित हुनबाट रोक्नका निम्ति यो नाउँमा अब उप्रान्त कसैसँग नबोल्नू भनेर यिनीहरूलाई हामीले चेतावनी दिनैपर्छ।” त्यसपछि तिनीहरूले उनीहरूलाई फेरि भित्र डाके, र येशूको नाउँमा कुनै पनि अवस्थामा प्रचार नगर्ने र नसिकाउने आदेश दिए। तर पत्रुस र यूहन्‍नाले जवाफ दिए, “आफै न्याय गर्नुहोस्, परमेश्‍वरको साटो तपाईंहरूको आदेशको पालना गर्नु परमेश्‍वरका दृष्‍टिमा कुनचाहिँ सही हुनेछ? किनकि जे कुरा हामीले देख्यौं र सुन्यौं त्यो वचन नबोली हामी बस्‍न सक्दैनौं।” यसपछि सभाले धम्क्याएर उनीहरूलाई छोडिदिए। तिनीहरूलाई कसरी दण्ड सजाय दिने यसको निर्णय तिनीहरूले गर्न सकेनन् किनकि त्यहाँ जे घटना भएको थियो त्यसका निम्ति सबै मानिसहरूले परमेश्‍वरको प्रशंसा गरिरहेका थिए। किनकि आश्‍चर्य तवरले निको पारिएको त्यो मानिसको उमेर चालीस वर्षभन्दा बढी नै थियो।