मत्ती 27:1-14

बिहानीपख मुख्‍य पूजाहारी र अरू अगुवाहरूले येशूलाई मार्ने निधो गरे अनि तिनीहरूले उहाँलाई बाँधेर रोमी बडा-हाकिम पिलातसकहाँ लगेर सुम्‍पिदिए। येशूलाई ज्‍यान सजाय दिएको कुरा सुनेर पक्राइदिने यहूदालाई पश्‍चात्ताप लाग्‍यो। त्‍यसले ती चाँदीका तीस सिक्‍का लिई मुख्‍य पूजाहारी र अरू अगुवाहरूकहाँ गएर भन्‍यो, “मैले अपराध गरें, निर्दोष मानिसलाई मार्नलाई पक्राइदिएँ।” तिनीहरूले जवाफ दिए, “त्‍यसको हामीलाई के मतलब? त्‍यो त तिम्रो कुरा पो हो।” यो सुनेर यहूदाले त्‍यो पैसा मन्‍दिरभित्र फ्‍याँकिदियो अनि त्‍यहाँबाट गएर त्‍यो झुण्‍डिएर मर्‍यो। मुख्‍य पूजाहारीहरूले चाहिँ त्‍यो पैसा टिपेर भने, “यो त रगतको पैसा हो, यसलाई मन्‍दिरको ढुकुटीमा राख्‍नु ठीक हुँदैन।” यसकारण तिनीहरूले परदेशीहरूका लाश गाड्‍न कुमालेको बारी भनिने जमिन किन्‍ने सल्‍लाह गरे। त्‍यसैकारण आजसम्‍म पनि त्‍यो जमिनलाई ‘रगतको जमिन’ भन्‍ने चलन छ। यसरी त्‍यति बेला यर्मिया अगमवक्ताले भनेको यो कुरा पूरा हुन आएको हो, “इस्राएलका मानिसहरूले उहाँको लागि तोकेको मोलचाहिँ चाँदीका तीस सिक्‍का थियो। त्‍यो तिनीहरूले लिए। अनि परमप्रभुले मलाई अह्राउनुभएजस्‍तै गरी तिनीहरूले त्‍यो पैसा कुमालेको बारीको लागि दिए।” येशू रोमी बडा-हाकिमको अघि उभिनुभएपछि हाकिमले उहाँलाई सोधे, “के तिमी यहूदीहरूका राजा हौ?” येशूले जवाफ दिनुभयो, “त्‍यो त तपाईं आफैंले भन्‍दै हुनुहुन्‍छ।” मुख्‍य पूजाहारी र अरू अगुवाहरूले येशूलाई धेरै दोष लगाउन थाले। तर जतिसुकै दोष लगाए तापनि उहाँले केही पनि भन्‍नुभएन। यसकारण पिलातसले उहाँलाई भने, “तिनीहरूले यतिका दोषहरू लगाएको तिमी सुन्‍दैनौ?” तर येशूले एउटै कुराको पनि जवाफ दिनुभएन। यो देखेर बडा-हाकिमलाई साह्रै अचम्‍म लाग्‍यो।