मत्ती 13:24-58

येशूले फेरि दृष्‍टान्‍त भन्‍नुभयो, “हेर, परमेश्‍वरको राज्‍य आफ्‍नो बारीमा राम्रो बिउ छर्ने एक जना मानिसजस्‍तो हुन्‍छ। शत्रुले राती सबै सुतेको मौका छोपेर त्‍यही असल गहुँ छरेको बारीमा सामाको बिउ छरिदियो। अब गहुँ बढेर बाला लाग्‍दा सामा पनि देखा पर्‍यो । अनि बारीको धनीका नोकरहरूले आएर तिनलाई भने, ‘हजुर, तपाईंले बारीमा राम्रो बिउ छर्नुभएको होइन र? हेर्नुहोस् त, यो सामा कहाँबाट आयो?’ तिनले भने, ‘कुनै शत्रुले यसो गरिदियो होला।’ नोकरहरूले सोधे, ‘त्‍यसो भए हामी गएर ती सामाहरू उखेलौं त?’ तर बारीका धनीले भने, ‘होइन, अहिले नउखेल। यदि सामा उखेल्‍न लाग्‍यौ भने त झुक्‍किएर गहुँ पनि उखेलिनेछ। बरु बाली थन्‍क्‍याउने बेला नभएसम्‍म दुवैलाई सँगसँगै बढ्‍न देओ अनि बाली थन्‍क्‍याउने बेलामा म खेतालाहरूलाई ‘पहिले सामा जम्‍मा गरेर आगोमा डढाउन मुठो पार अनि गहुँचाहिँ उठाएर भकारीमा राख’ भन्‍नेछु।” येशूले फेरि अर्को एउटा दृष्‍टान्‍तको रूपमा शिक्षा दिनुभयो, “परमेश्‍वरको राज्‍य रायोको बिउजस्‍तो हुन्‍छ। एउटा मान्‍छेले रायोको बिउ लिएर आफ्‍नो बारीमा छर्छ। बिउहरूमा सबभन्दा सानो भए पनि उम्रेपछि त्‍यो बारीमा हुने अरू बोटभन्दा ठूलो हुन्‍छ अनि चरा-चुरुङ्गी आएर यसका हाँगा-बिँगामा गुँड बनाएर बस्‍छन्।” अनि फेरि पनि येशूले अर्को एउटा दृष्‍टान्‍त दिँदै भन्‍नुभयो, “परमेश्‍वरको राज्‍य रोटी फुलाउने खमिरजस्‍तो हुन्‍छ। एउटी स्‍त्रीले अलिकति खमिर लिएर तीन पाथी जति पिठोमा मिसाउँछे अनि पूरै पिठो फुलेर आउँछ!” येशूले मानिसहरूलाई सबै कुरा दृष्‍टान्‍तको रूपमै भन्‍नुहुन्‍थ्‍यो। उहाँले तिनीहरूलाई दृष्‍टान्‍तबिना शिक्षा दिनुभएन अनि यसरी अगमवक्ताले भनेको यो कुरा पूरा हुन आएको हो– म तिनीहरूलाई दृष्‍टान्‍तको रूपमा कुरा गर्नेछु र संसारको सृष्‍टि भएदेखि थाहा नपाइएका कुराहरू भन्‍नेछु। त्‍यसपछि येशू मानिसहरूलाई छोडेर भित्र पस्‍नुभयो अनि चेलाहरूले आएर उहाँलाई भने, “हामीलाई सामाको दृष्‍टान्‍तको अर्थ बुझाइदिनुहोस्।” येशूले भन्‍नुभयो, “राम्रो बिउ छर्ने मानिसचाहिँ मानव पुत्र हो। बारीचाहिँ यो संसार हो अनि राम्रा बिउहरू परमेश्‍वरका राज्‍यका सन्‍तान हुन् र सामाचाहिँ दुष्‍टका सन्‍तान हुन्। सामाको बिउ छर्ने शत्रुचाहिँ शैतान हो अनि बाली थन्‍क्‍याउने बेला भनेको चाहिँ यस संसारको आखिरी दिन हो र बाली काट्‍ने र थन्‍क्‍याउने खेतालाचाहिँ स्‍वर्गदूतहरू हुन्। सामा आगोमा डढाउन बटुलिएजस्‍तै यस संसारको आखिरी दिनमा पनि त्‍यसै गरिनेछ। त्‍यस दिन मानव पुत्रले आफ्‍ना स्‍वर्गदूतहरूलाई पठाउनेछन् र तिनीहरूले उनको राज्‍यभरिका पाप गर्ने र पाप गर्न लगाउनेहरू सबैलाई बटुलेर आगोको भट्टीमा हालिदिनेछन्। त्‍यहाँ तिनीहरूले दाह्रा किट्दै रुवाबासी गर्नेछन्। परमेश्‍वरका सामुन्‍ने धर्मी ठहरिनेहरूचाहिँ आफ्‍ना पिता परमेश्‍वरको राज्‍यमा सूर्यजस्‍तै चम्‍केर बस्‍नेछन्। जसको कान छ, त्‍यसले सुनोस्! “परमेश्‍वरको राज्‍यचाहिँ जमिनमा गाडेको बहुमूल्‍य धनजस्‍तै हुन्‍छ। कुनै मानिसले यसलाई पाउँछ र फेरि छोपेर राख्‍छ अनि ऊ खुसी हुँदै गएर आफ्‍ना भएभरको सम्‍पत्ति बेची त्‍यो बारी किनिछोड्छ। “फेरि परमेश्‍वरको राज्‍य राम्रो खालको मोती खोज्‍दै हिँड्‍ने एउटा व्‍यापारीजस्‍तै हो। धेरैभन्दा धेरै मोल पर्ने मोती भेट्टाउँदा उसले आफ्‍नो भएभरको जेथा बेचेर त्‍यो मोती किनिछोड्छ! “फेरि पनि परमेश्‍वरको राज्‍य त तालमा हानेको जालजस्‍तै हुन्‍छ। यसमा सबै किसिमका माछाहरू पर्दछन्। माछाले भरिएपछि जलाहारीहरूले त्‍यसलाई किनारमा ल्‍याउँछन् र माछाहरू छुट्ट्याउँछन्। राम्रा-राम्रा माछाचाहिँ तिनीहरूले आफ्‍ना टोकरीमा राख्‍छन् र काम नलाग्‍ने माछाहरूचाहिँ फ्‍याँकिदिन्‍छन्। यस संसारको आखिरी दिनमा पनि त्‍यस्‍तै नै हुनेछ। स्‍वर्गदूतहरू आएर परमेश्‍वरको अघि धर्मी ठहरिएका मानिसहरूबाट दुष्‍टहरूलाई छुट्ट्याएर आगोको भट्टीमा हालिदिनेछन्। त्‍यहाँ तिनीहरू दाह्रा किट्दै रुवाबासी गरिरहनेछन्।” येशूले चेलाहरूलाई सोध्‍नुभयो, “के तिमीहरूले यी कुराहरू बुझ्‍यौ?” उनीहरूले भने, “बुझ्‍यौं गुरुज्‍यू।” अनि येशूले फेरि भन्‍नुभयो, “अबदेखि परमेश्‍वरको राज्‍यबारे शिक्षा पाएका हरेक धर्म-गुरुचाहिँ घरको एउटा मालिकजस्‍तै हुन्‍छन्। घरका मालिकले आफ्‍ना ढुकुटीबाट नयाँ कुराहरू पनि निकाल्‍छन्, पुराना कुराहरू पनि निकाल्‍छन्।” यी दृष्‍टान्‍तहरू भनिसक्‍नुभएपछि येशू त्‍यो ठाउँ छोडेर आफू हुर्केको ठाउँमा जानुभयो। त्‍यहाँ उहाँले सभाघरमा शिक्षा दिन लाग्‍नुभयो। उहाँका शिक्षा सुन्‍नेहरूले छक्‍क परेर भने, “यस्‍तो बुद्धि यिनले कहाँबाट पाएका होलान्? यस्‍ता अचम्‍म अचम्‍मका कामहरू कसरी गर्छन्? यिनी तिनै सिकर्मीका छोरा होइनन्? यिनकी आमा पनि तिनै मरियम होइनन् र? याकूब, योसेफ, सिमोन र यहूदा यिनकै भाइहरू होइनन् र? यिनका बहिनीहरू पनि त यहीँ नै छन् नि। यिनले यी सबै कुराहरू कहाँबाट पाएका हुन्?” यसो भन्‍दै तिनीहरूले उहाँलाई पत्‍याएनन् अनि येशूले तिनीहरूलाई भन्‍नुभयो, “अगमवक्ताको सबैतिर मान हुन्‍छ, तर आफ्‍ना गाउँ-घर र आफ्‍नैहरूले भने वास्‍तै गर्दैनन्।” तिनीहरूमा विश्‍वास नभएको हुनाले येशूले त्‍यस ठाउँमा धेरै अचम्‍मका कामहरू गर्नुभएन।