येशू एकपल्ट एक्लै प्रार्थना गरिरहनुभएको बेलामा चेलाहरू पनि उहाँकै छेउमा थिए। उहाँले तिनीहरूलाई सोध्नुभयो, “मानिसहरूले मलाई को हो भन्छन्?” तिनीहरूले जवाफ दिए, “कसैले बप्तिस्मा दिने यूहन्ना हो भन्छन् कसैले एलिया हो भन्छन् अनि कतिले चाहिँ उहिलेका कुनै अगमवक्ता मरेकाबाट बिउँतेका होलान् भन्छन्।” येशूले तिनीहरूलाई सोध्नुभयो, “अनि तिमीहरूचाहिँ मलाई को हो भन्छौ त?” पत्रुसले जवाफ दिए, “तपाईं परमेश्वरले पठाउनुभएको ख्रीष्ट हुनुहुन्छ!”
तर येशूले तिनीहरूलाई ‘यो कुरा कसैलाई पनि नभन्नू’ भनेर कडा आज्ञा दिनुभयो अनि तिनीहरूलाई कुरा बुझाउँदै भन्नुभयो, “मानव पुत्रले धेरै दु:ख भोग्नुपर्छ। अगुवा, मुख्य पूजाहारी र धर्म-गुरुहरूले उसलाई मान्नेछैनन् अनि मार्नेछन्। तर तेस्रो दिनमा ऊ फेरि मरेकोबाट बिउँतनेछ।”
उहाँले सबैलाई भन्नुभयो, “हेर, कोही मेरो चेला हुन चाहन्छ भने उसले आफैंलाई माया मार्नुपर्छ अनि मर्नसमेत तयार भएर मलाई पछ्याउनुपर्छ किनभने आफ्नो जीवन जोगाउन खोज्नेले जीवन नै गुमाउनेछ, तर आफ्नो जीवन मेरो लागि गुमाउनेले चाहिँ आफ्नो जीवन बचाउनेछ। मानिसले संसारलाई नै हात पारे पनि आफ्नो आत्माचाहिँ गुमायो भने उसलाई के फाइदा भयो र? जसले मेरो नाउँ लिन र मेरो शिक्षासित लाज मान्छ, म मानव पुत्रले पनि मेरो र परमेश्वर पिताको अनि पवित्र स्वर्गदूतहरूको महिमा लिएर आउँदा उसलाई आफ्नो भन्न लजाउनेछु। तर साँच्चै म तिमीहरूलाई भन्छु, परमेश्वरको राज्यलाई नदेखेसम्म यहाँ उभिनेहरूमध्ये कति जनाचाहिँ मर्नेछैनन्।”
यी कुरा भनेको प्राय: एक हप्तापछि पत्रुस, यूहन्ना र याकूबलाई लिएर येशू पहाडमा प्रार्थना गर्न जानुभयो। उहाँले प्रार्थना गरिरहनुभएको बेलामा उहाँको अनुहार भिन्नै भयो र उहाँको लुगा सेतो र चहकिलो भएर आयो। एक्कासि दुई जना मानिस देखा परे र येशूसँग कुरा गर्न लागे। उनीहरू मोशा र एलिया थिए। उनीहरू पनि स्वर्गको उज्यालोमा चम्किरहेका थिए र यरूशलेममा येशू मर्नुपर्ने बारेमा उहाँसँग कुरा गर्दै थिए।
पत्रुस र उनका साथीहरू मस्त निदाएका थिए। बिउँझँदा त तिनीहरूले येशूलाई स्वर्गको चहकिलो उज्यालोमा ती अरू दुईसँग कुरा गरिरहनुभएको देखे। ती दुई येशूसँग बिदा हुन आँट्दा पत्रुसले भने, “गुरु, हामी पनि यहाँ भएको त राम्रो भएछ। यहाँ तीन वटा छाप्रो बनाऔं, एउटा तपाईंलाई, एउटा मोशालाई र एउटा एलियालाई!” तर उनलाई आफूले भनेका कुराको ख्यालै थिएन।
पत्रुस बोल्दाबोल्दै एउटा बादल आएर उनीहरूलाई ढाक्यो अनि चेलाहरू डराए। त्यतिखेर बादलभित्रबाट यस्तो आवाज आयो, “यिनी मैले छानेका मेरा पुत्र हुन्, यिनले भनेको तिमीहरूले मान।” त्यो आवाज रोकिएपछि चेलाहरूले येशूलाई मात्रै देखे। त्यस बेला चेलाहरूले आफूले देखेका कुरा कसैलाई पनि बताएनन्।
भोलिपल्ट येशू चेलाहरूसँगै पहाडबाट ओर्लनुहुँदा धेरै मानिसहरू उहाँलाई भेट्न आए। तिनीहरूमध्ये एक जनाले कराएर भन्यो, “गुरुज्यू, कृपा गरी मेरो छोरालाई हेरिदिनुहोस् किनकि यो मेरो एउटै छोरा हो! भूतले घरीघरी उसलाई छोप्छ र ऊ चिच्च्याउँदै मूर्च्छा पर्छ। मुखबाट फिँज काढ्दै लडीबडी गर्छ अनि चोट पटक नलगाएसम्म भूतले उसलाई छोड्दै छोड्दैन। मैले हजुरका चेलाहरूलाई भूत निकालिदिनुहोस् भनी बिन्ती गरें, तर तिनीहरूले सकेनन्।” येशूले भन्नुभयो, “कस्ता विश्वास नभएका र भ्रममा परेका मानिसहरू रहेछौ! तिमीहरूसँग म कति दिनसम्म बस्ने? मैले तिमीहरूलाई कतिञ्जेल सहिरहने?” त्यसपछि येशूले केटाका बुबालाई भन्नुभयो, “तिम्रो छोरालाई लिएर आऊ!” बुबाले छोरालाई ल्याउँदाल्याउँदै भूतले उसलाई पछारेर कक्र्याककुक्रुक पार्यो। तर येशूले भूतलाई हकार्नुभयो र केटालाई निको पारेर बुबालाई दिनुभयो। परमेश्वरको यस्तो ठूलो शक्ति देखेर सबै मानिसहरू छक्क परे।
मानिसहरू उहाँको काम देखेर छक्क परिरहेकै बेलामा येशूले चेलाहरूलाई भन्नुभयो, “मैले के भन्न लागेको छु, त्यो कुरा नभुल किनभने मानव पुत्रलाई पक्रेर मानिसहरूको हातमा सुम्पिदिइनेछ।” तर चेलाहरूले चाहिँ बुझ्न सकेनन्। यो कुरा बुझ्न सक्ने ज्ञान नपाएको हुनाले येशूले के भन्नुभएको होला भनी तिनीहरूले विचारै गर्न सकेनन्। के भनेको हो भनेर तिनीहरूले सोध्ने साहस पनि गरेनन्।
बाह्र जना चेलाहरूको बीचमा कोचाहिँ ठूलो हो भन्ने कुरा चल्यो। येशूले तिनीहरूको विचार बुझेर एउटा बालकलाई आफ्नो छेउमा ल्याएर उभ्याउनुभयो अनि तिनीहरूलाई भन्नुभयो, “मेरो नाउँमा यस्ता बालकलाई ग्रहण गर्नेले मलाई ग्रहण गर्छ अनि मलाई ग्रहण गर्नेले मलाई पठाउनुहुने पितालाई ग्रहण गर्छ। तिमीहरूमध्ये जो सबैभन्दा सानो छ, त्यही नै सबैभन्दा ठूलो हुन्छ।”
यूहन्नाले भने, “गुरुज्यू, हामीले एक जना मानिसले तपाईंको नाउँमा भूतहरू निकालिरहेको देख्यौं अनि हामीले उसलाई यसो गर्न दिएनौं किनभने ऊ हाम्रो समूहको मान्छे थिएन।” येशूले तिनीहरूलाई भन्नुभयो, “उसलाई नरोक, तिमीहरूको विरोध नगर्ने जति तिमीहरूकै पक्षका हुन्।”
स्वर्ग जाने समय हुन लागेकोले येशू अठोट लिएर यरूशलेमतिर लाग्नुभयो। येशूले ‘पहिले नै सबै कुरा तयार पार्दै गर’ भनेर केही मानिसहरूलाई सामरिया क्षेत्रको एउटा गाउँमा पठाउनुभयो। तर उहाँ यरूशलेम जाँदै हुनुहुन्छ भन्ने कुरा थाहा पाएर कसैले पनि उहाँको स्वागत-सत्कार गरेनन्। यो देखेर याकूब र यूहन्नाले येशूलाई भने, “प्रभु, स्वर्गबाट आगो झारेर हामी तिनीहरूलाई नाश गरौं भन्ने तपाईं चाहनुहुन्छ?”
तर येशूले फनक्क फर्केर तिनीहरूलाई त्यसो भनेकोमा हप्काउनुभयो। [अनि यसरी भन्नुभयो, “तिमीहरूमा कस्तो खालको मन हुनुपर्छ, त्यो त तिमीहरूले बुझेकै रहेनछौ। म मानव पुत्र त मानिसहरूलाई नाश गर्न भनेर होइनँ, तर तिनीहरूलाई बचाउन पो आएको हुँ।”] त्यसपछि उहाँ तिनीहरूलाई लिएर अर्को गाउँमा जानुभयो।
येशू र उहाँका चेलाहरू गइरहँदा एक जना मानिस आएर येशूलाई भने, “जहाँ गए पनि म तपाईंको पछि जानेछु।” येशूले तिनलाई जवाफ दिनुभयो, “हेर, स्यालहरूका लुक्ने ओडार छन्, चरा-चुरुङ्गीका गुँडहरू छन्, तर म मानव पुत्रको भने आराम गर्ने ठाउँसम्म पनि छैन।”
अनि अर्का एक जना मानिसलाई येशूले भन्नुभयो, “मेरो पछि लाग!” तर तिनले भने, “गुरुज्यू, पहिले गएर मेरो बुबाको लाश गाड्न दिनुहोस्।” तिनलाई चाहिँ येशूले जवाफ दिनुभयो, “मुर्दाहरूलाई मुर्दाहरूले नै गाडून्। तर तिमीचाहिँ गएर परमेश्वरको राज्यको प्रचार गर।”
फेरि अर्को एक जना मानिसले येशूलाई भन्यो, “हजुर, म तपाईंको चेला हुन चाहन्छु, तर म पहिले घरबाट बिदा हुन पाऊँ।” तिनलाई चाहिँ येशूले भन्नुभयो, “हलो जोत्दा पछिल्तिर फर्कंदै हेरिरहने मानिसचाहिँ परमेश्वरको राज्यको निम्ति काम लाग्दैन।”
बाइबल एप
बाल बाइबल एप
