यूहन्नाले भन्दा येशूले धेरै चेला बनाएर बप्तिस्मा दिँदै हुनुहुन्छ भन्ने कुरा फरिसीहरूले सुने। वास्तवमा येशू आफैंले कसैलाई पनि बप्तिस्मा दिनुभएको थिएन, यो कामचाहिँ उहाँका चेलाहरूले मात्र गर्थे। फरिसीहरूले यस्तो कुरा सुनेका छन् भन्ने थाहा पाएर येशूले यहूदिया क्षेत्र छोडेर फेरि गालील क्षेत्रतिर फर्किनुभयो। गालील जाँदा सामरिया क्षेत्रको बाटो भएर जानुपर्थ्यो। येशू सामरिया क्षेत्रको सुखार भन्ने गाउँमा आइपुग्नुभयो। त्यस गाउँको छेवैमा इस्राएली जातिहरूका एक पुर्खा याकूबले आफ्नो छोरा योसेफलाई दिएको जमिन थियो। त्यहीँ नै याकूबको इनार थियो। हिँड्दा-हिँड्दा थाकेर येशू त्यही इनारको छेउमा बस्नुभयो। त्यति बेला मध्यान्हको समय हुनै लागेको थियो।
त्यति नै खेर एउटी सामरी स्त्री पानी लिन त्यहाँ आइपुगिन्। येशूले तिनलाई भन्नुभयो, “मलाई पानी पिउन देऊ।” त्यति बेला उहाँका चेलाहरूचाहिँ खानेकुरा किन्न सहरमा गएका थिए।
सामरी स्त्रीले भनिन्, “तपाईं यहूदी भएर पनि कसरी म सामरी स्त्रीसँग पिउने पानी माग्नुहुन्छ?” किनकि यहूदीहरूले सामरीहरूसँग कुनै सम्बन्ध राख्दैनथे।
येशूले जवाफ दिनुभयो, “परमेश्वरको दान र तिमीसँग अहिले पानी माग्ने व्यक्तिलाई चिनेकी भए तिमीले पो उसित माग्नेथियौ अनि उसले तिमीलाई जीवित पानी दिनेथियो।”
सामरी स्त्रीले भनिन्, “हजुर, तपाईंसित पानी भर्ने भाँडो पनि छैन, इनार पनि निकै गहिरो छ, तब कहाँबाट तपाईंले जीवित पानी ल्याउनुहुन्छ? यो इनार त हाम्रा पुर्खा याकूबले बनाउनुभएको हो। उहाँका छोरा-छोरी र भेडा-बाख्राहरू यही इनारको पानी पिउने गर्दथे। तपाईं हाम्रा पुर्खा याकूबभन्दा पनि महान् हुनुहुन्छ र?”
येशूले जवाफ दिनुभयो, “यो पानी पिउने फेरि तिर्खाउँछ। तर मैले दिएको पानी पिउनेचाहिँ फेरि कहिल्यै पनि तिर्खाउनेछैन किनभने मैले दिने पानीचाहिँ ऊभित्र उम्रिरहने पानीको मूल हुनेछ र यसले उसलाई अजम्मरी जीवन दिनेछ।”
सामरी स्त्रीले भनिन्, “हजुर, त्यसो भए मलाई त्यही पानी दिनुहोस् अनि म फेरि कहिल्यै तिर्खाउनेछैनँ र यहाँ पानी लिन पनि आइरहनुपर्नेछैनँ।”
येशूले भन्नुभयो, “जाऊ र तिम्रो लोग्नेलाई बोलाएर यहाँ ल्याऊ।”
सामरी स्त्रीले भनिन्, “मेरो त लोग्ने नै छैन।”
येशूले भन्नुभयो, “मेरो लोग्ने छैन भनेर तिमीले ठीकै भन्यौ। तिम्रा पाँच जना लोग्ने भइसकेका छन्। तर अहिले जोसँग तिमी बसेकी छौ, ऊ पनि तिम्रो खास लोग्ने होइन। तिमीले भनेको कुरा साँचो हो।”
सामरी स्त्रीले भनिन्, “हजुर, तपाईं त अगमवक्ता पो हुनुहुँदो रहेछ। हाम्रा सामरी पुर्खाहरूले त यस डाँडामा परमेश्वरको पूजा गर्थे। तर तपाईं यहूदीहरूचाहिँ परमेश्वरको पूजा गर्ने ठाउँ यरूशलेम नै हो भनेर भन्नुहुन्छ।”
येशूले तिनलाई भन्नुभयो, “मलाई विश्वास गर, त्यो बेला आउँदै छ, जब मानिसहरू परमेश्वर पिताको पूजा गर्न नता यस डाँडामा नता यरूशलेममा जानेछन्। तिमी सामरीहरू परमेश्वरलाई चिन्दैनौ र पनि पुज्दछौ। हामीले परमेश्वरलाई चिनेर पुज्दछौं कारण मानिसको मुक्तिचाहिँ यहूदीहरूबाट नै आउँछ। तर समय आउँदै छ र अहिले नै आइसकेको छ, साँचो पूजा गर्नेहरूले पितालाई सत्य र आत्माले पुज्नेछन्। यसरी पुज्ने मानिसहरूलाई परमेश्वर पिताले चाहनुहुन्छ। परमेश्वर आत्मा हुनुहुन्छ र उहाँलाई पुज्नेहरूले आत्मा र सत्यतामा पुज्नुपर्छ।”
यो सुनेर सामरी स्त्रीले भनिन्, “मलाई थाहा छ, मुक्ति दिनुहुने मसीह (जसलाई ‘ख्रीष्ट’ पनि भनिन्छ) आउनुहुनेछ र आउनुभएपछि उहाँले नै हामीलाई सबै कुरा बुझाउनुहुनेछ।”
येशूले भन्नुभयो, “तिमीसँग बोलिरहने म त्यही ख्रीष्ट हुँ।”
त्यसै बेला येशूका चेलाहरू पनि आइपुगे र उहाँलाई एउटी स्त्रीसँग कुरा गरिरहनुभएको देखेर उनीहरू छक्क परे। तर कसैले पनि “तपाईं के चाहनुहुन्छ? वा तपाईं त्यो स्त्रीसँग किन कुरा गर्दै हुनुहुन्छ?” भनेर सोधेनन्।
त्यसैबेला सामरी स्त्रीचाहिँ पानीको गाग्री त्यहीँ छाडेर गाउँमा गइन् र मानिसहरूलाई भनिन्, “आएर हेर, एक जना मानिसलाई! मैले गरेका सबै काम उहाँले भनिदिनुभयो। कतै उहाँ नै मुक्ति दिनुहुने राजा ख्रीष्ट त हुनुहुन्न?” यो सुनेर सहरका मानिसहरू येशूलाई हेर्न दगुर्दै गए।