हिब्रू 9:16-28

मानिसले ल्‍याइआएको इच्‍छा-पत्रको नियमलाई हेर्‍यौं भने इच्‍छा-पत्रलाई पक्‍का गर्न त्‍यो लेख्‍ने मानिस मरिसकेको छ भनेर पहिला देखाउनुपर्छ। इच्‍छा-पत्र लेख्‍ने मानिस बाँचुञ्‍जेल यस इच्‍छा-पत्रलाई काममा ल्‍याउन सकिंदैन। इच्‍छा-पत्र लेख्‍नेको मृत्‍यु भएपछि मात्र यो काममा ल्‍याउन सकिन्‍छ। त्‍यसैले पहिले बाँधिएको पुरानो करार पनि रगतले नै पक्‍का गरिएको थियो। मोशाले व्यवस्थामा लेखिएका सबै आज्ञाहरू मानिसहरूलाई सुनाएपछि पानीसँग बोका र साँढेको रगत मिसाएर हिसपको बोट र रातो ऊन लिएर सबै मानिस र धर्मशास्‍त्रका पुस्‍तकमाथि यसो भन्‍दै छर्के, “तिमीहरूले पालन गर्न परमेश्‍वरले बाँध्‍नुभएको करारलाई पक्‍का गर्ने रगत यही हो।” यसरी नै मोशाले मन्‍दिर र पूजाका सबै सामानहरूमाथि रगत छर्के। साँच्‍चै व्यवस्थाले भनेझैँ बलि चढाएको रगतले सबै थोकलाई शुद्ध पार्छ र रगत नबगाईकन पाप मेटिंदैन। स्‍वर्गका नकल गरिएका ती चीजहरूलाई यसरी चोख्‍याउनैपर्थ्‍यो। तर स्‍वर्गकै चीजहरूलाई अझै राम्रो बलिदानको खाँचो थियो। ख्रीष्‍ट त मानिसले बनाएको महापवित्र स्थानभित्र जानुभएन, जुनचाहिँ खास कुराको नकल मात्र थियो। उहाँ त सकली ठाउँ स्‍वर्गमा जानुभयो। उहाँ अहिले हाम्रा लागि परमेश्‍वरको सामु त्‍यहाँ हाजिर हुनुहुन्‍छ। इस्राएलीहरूका प्रधान पूजाहारी त आफ्‍नो होइन तर पशु बलिको रगत लिएर वर्षेनी महापवित्र स्थानभित्र पस्‍छन्। तर ख्रीष्‍ट त घरीघरी आफैं बलिदान हुन जानुभएन। यदि सधैँ जानुपर्ने भए संसार सृष्‍टि भएदेखि उहाँले घरीघरी दु:ख भोग्‍नुपर्ने थियो। तर यी आखिरी दिनहरूमा ख्रीष्‍ट सधैँको लागि एकैपल्‍ट आउनुभयो र पापलाई हटाउन आफैंलाई बलिदान गर्नुभयो। मानिस एकपल्‍ट मर्छ र मरेपछि परमेश्‍वरद्वारा उसको न्‍याय हुन्‍छ। त्‍यसरी नै धेरै जनाको पाप मेट्‍न ख्रीष्‍टको पनि एकपल्‍ट बलिदान भयो। उहाँ दोस्रो पटक पनि आउनुहुन्‍छ। त्‍यस पटक त उहाँ पाप मेट्‍न होइन तर उहाँको बाटो हेरेर बस्‍नेहरूलाई बचाउन आउनुहुनेछ।