योसेफले आफ्ना दाजुभाइहरूलाई भने, “म योसेफ हुँ।” के मेरा बुबा अझै जिउँदै छन्? तिनको कुरा सुनेर योसेफका दाजुभाइहरू यस्तो हड्बडाए कि तिनीहरूले केही पनि बोल्न सकेनन्। तब योसेफले तिनीहरूलाई भने, “कृपा गरी मेरो नजिक आओ।” तिनीहरू उनको नजिक गए। उनले भने, “म तिमीहरूको भाइ योसेफ हुँ, जसलाई तिमीहरूले मिश्रमा बेचेका थियौ। मलाई बेच्यौ भनेर अब सुर्ता नगर र आफूलाई अपराधी नठान। वास्तवमा परमेश्वरले मलाई तिमीहरूको अघि नै मानिसहरूको प्राण बचाउनलाई यहाँ पठाउनुभएको हो। देशमा परेको अनिकालको यो दोस्रो वर्ष मात्र हो। अरू पाँच वर्ष बाँकी छ, जब कहीँ हलो जोत्न सकिनेछैन न अन्नको कटनी हुन सक्छ। यस्तो उदेक तरिकाले तिमीहरूलाई बचाउन र तिमीहरू र तिमीहरूका सन्तानको प्राण जोगाउन परमेश्वरले मलाई पहिले नै पठाउनुभयो र मलाई यहाँ पठाउने खासमा तिमीहरू होइनौ तर परमेश्वर नै हुनुहुन्छ। उहाँले मलाई राजाको सबैभन्दा ठूलो कर्मचारी बनाउनुभएको छ। म यो सारा देशमाथि हाकिम खटाइएको छु। म सम्पूर्ण मिश्रदेशको शासक बनेको छु। “अब हतार गरेर मेरा बुबाकहाँ जाओ र तपाईंको छोरा योसेफले यसो भनी पठाएका छन् भन: ‘परमेश्वरले मलाई सारा मिश्रदेशको शासक बनाउनुभएको छ। झट्टै मकहाँ आउनुहोस्। तपाईं गोशेनको इलाकामा बस्न सक्नुहुनेछ। त्यसो भए तपाईं, तपाईंका छोरा-छोरी र नाति-नातिनाहरू, भेडा-बाख्रा, गाई-गोरु र आफ्ना साथमा भएका सबै थोकहरू मेरो नजिकमा बास गर्न सक्नुहुन्छ। तपाईं गोशेनमा बस्नुभयो भने म तपाईंको हेरचाहा गर्न सक्छु। अझ पाँच वर्ष अनिकाल बाँकी नै छ र तपाईं र तपाईंका परिवार र गाई-वस्तुहरू भोकै रहेको म चाहँदिनँ।” योसेफले फेरि भने, “तिमीहरू सबैले अँ, बेन्यामीनले पनि देख्न सक्छौ कि म साँच्चै योसेफ हुँ। मेरा बुबालाई गएर भन कि म यहाँ मिश्रमा कति सामर्थी भएको छु। तिमीहरूले आफ्ना आँखाले देखेका सबै कुरा उहाँलाई सुनाओ। त्यसपछि छिटो गरेर उहाँलाई लिएर यहाँ आओ।” उनी आफ्ना भाइ बेन्यामीनलाई अँगालो हाली रुन थाले। त्यसरी अँगालो हाल्दा बेन्यामीन पनि रोए। त्यसपछि रुँदै उनले हरेक दाजु र भाइलाई अँगालो हालेर म्वाइँ खाए। त्यसपछि दाजुभाइहरू उनीसित कुराकानी गर्न थाले। योसेफका दाजुभाइहरू आएका छन् भन्ने खबर जब राजदरबारमा पुग्यो, राजा र तिनका भारदारहरू खुसी भए। राजाले योसेफलाई भने, “तिम्रा दाजुभाइहरूलाई भन कि आ-आफ्ना गधाहरूमा भारी बोकाएर तिनीहरू कनान देशमा फर्की जाऊन् र बुबालाई र आ-आफ्ना परिवारलाई साथमा लिई यहाँ फर्केर आइहालून्। मिश्रमा भएको सबैभन्दा असल भूमि म तिनीहरूलाई दिनेछु र जीवन निर्वाह गर्न तिनीहरूलाई प्रशस्त उब्जनी हुनेछ। तिनीहरूलाई भन कि तिनीहरूका जहान, बालबच्चाहरूका लागि र बुबालाई साथमा लिई आउन गाडाहरू मिश्रदेखि लिएर जाऊन्। आफ्नो सम्पत्ति कनानमा छोडिराख्नुपर्यो भने पनि तिनीहरू सुर्ताउनुपर्दैन। मिश्रदेशको सबैभन्दा असल कुराहरू तिनीहरूका हुनेछन्।” याकूबका छोराहरूले तिनीहरूलाई भनेअनुसार गरे। राजाको आज्ञाअनुसार योसेफले तिनीहरूलाई गाडाहरू र बाटोमा खाने सामल-तुमल दिए। उनले हरेकलाई एकसरो लुगा-फाटा पनि दिए तर बेन्यामीनलाई पाँचसरो लुगा र चाँदीका तीन सय टुक्राहरू दिए। बुबालाई उनले मिश्रको सबैभन्दा असल थोकहरूले लादेका दश गधा र तिनको बुबाको यात्राको लागि अन्न, रोटी र अन्य खानेकुरा लादेका दश गधा पठाइदिए। उनले दाजुभाइहरूलाई बिदा गरे र बिदा गर्दा तिनीहरूलाई भने, “बाटोमा आपसमा झगडा नगर्नू है?” तिनीहरू मिश्रदेखि हिँडे र कनानमा आफ्ना बुबाकहाँ गए। तिनीहरूले भने, “योसेफ अझैसम्म जिउँदै रहेछन्। उनी सारा मिश्रको हाकिम भएका छन्,” याकूब झसङ्ग भए र तिनीहरूको कुरा पत्याउन सकेनन्। तर जब तिनीहरूले योसेफले भनेका सबै कुरा सुनाए र उनलाई मिश्रमा लैजान योसेफले पठाएका गाडाहरू उनले देखे, तब उनको चित्त बुझ्यो। उनले भने, “मेरो छोरो योसेफ अझैसम्म जिउँदै रहेछ। यति भए मलाई पुग्यो, अब गएर मर्नुभन्दा अघि त्यसको मुख हेर्नेछु।”
उत्पत्ति 45 पढ्नुहोस्
शेयर गर्नुहोस्
सबै भर्सन तुलना गर्नुहोस: उत्पत्ति 45:3-28
पदहरू सेभ गर्नुहोस्, अफलाइन पढ्नुहोस्, शिक्षण क्लिपहरू हेर्नुहोस्, र थप!
होम
बाइबल
योजनाहरू
भिडियोहरू
बाइबल एप
बाल बाइबल एप
