YouVersion लोगो
खोज आइकन

उत्‍पत्ति 37:26-36

उत्‍पत्ति 37:26-36 सरल नेपाली

यहूदाले दाजुभाइहरूलाई भने, “आफ्‍ना भाइलाई मारेर त्‍यसको हत्‍या लुकाउँदा हामीलाई के फाइदा छ र? बरु त्‍यसलाई यी इश्‍माएलीहरूका हातमा बेचिदिऔं। त्‍यसो भए त्‍यसलाई चोट पनि लाउनुपर्दैन। आखिरी त्‍यो हाम्रो भाइ, हाम्रो रगत र मासु हो।” दाजुभाइहरूले उनका कुरा माने। केही मिद्यानी व्‍यापारीहरू त्‍यहाँ पुग्‍दा दाजुहरूले योसेफलाई त्‍यस इनारबाट तानी निकाले र बीसवटा चाँदीका टुक्रा लिएर इश्‍माएलीहरूका हातमा बेचिदिए। इश्‍माएलीहरूले उनलाई मिश्रमा लिएर गए। रूबेन फर्केर त्‍यस इनारमा आए। त्‍यहाँ तिनले योसेफलाई देखेनन् र शोक गरेर आफ्‍नो लुगा च्‍याते। तिनले भाइहरू भएको ठाउँमा गएर भने, “केटो त त्‍यहाँ छैन। अब मैले के गर्नुपर्ने हो?” त्‍यसपछि तिनीहरूले एउटा बाख्रा मारेर त्‍यसको रगतमा योसेफको लबेदा डुबाए। त्‍यो लबेदा तिनीहरूले बुबाकहाँ पुर्‍याएर भने, “यो हामीले भेट्टायौं। के यो तपाईंको छोराको हो?” याकूबले लबेदा चिनेर भने, “हो, यो त्‍यसैको हो। कुन जङ्गली जनावरले त्‍यसलाई मारेछ। मेरो छोरा योसेफलाई च्‍यात्तचुत्त पारेछ।” तब याकूबले शोक गरेर आफ्‍ना लुगा च्‍याते र भाङ्ग्राको लुगा लाए। धेरै दिनसम्‍म उनले छोराको लागि विलाप गरे। उनका सबै छोरा-छोरीहरू आएर उनलाई सान्‍त्‍वना दिए तर उनले सान्‍त्‍वना चाहेनन् र भने, “म मेरो छोराको लागि विलाप गर्दै मृत्‍युलोकमा जानेछु।” यसरी उनले आफ्‍ना छोरा योसेफको लागि शोक गरे। यही बीचमा मिश्रमा पुगेर ती मिद्यानीहरूले योसेफलाई पोतीफरको हातमा बेचिदिए। पोतीफर मिश्रमा राजाको एक जना अधिकृत थिए। तिनी राजमहलको पहरेदारहरूका कप्‍तान थिए।

उत्‍पत्ति 37 पढ्नुहोस्