प्रेरित 12:5-16

पत्रुस झ्‍यालखानभित्र कैद हुँदा मण्‍डलीले एउटै मनका भएर तिनको लागि परमेश्‍वरसँग लगातार प्रार्थना गरिरहेका थिए। हेरोदले पत्रुसलाई मानिसको अगाडि ल्‍याउने दिनको अघिल्‍लो रात पत्रुस दुई जना सिपाहीहरूका बीचमा सुतिरहेका थिए। उनलाई दुई वटा साङ्लाले बाँधिएको थियो र ढोकामा पालेहरू पहरा दिइरहेका थिए। तब अचानक प्रभुका एउटा स्‍वर्गदूत देखा परे र कोठा उज्‍यालो भयो। स्‍वर्गदूतले पत्रुसको कुममा घचघच्याउँदै “चाँडै उठ,” भनेर उठाए। त्‍यत्तिकैमा पत्रुसका हातमा बाँधेका साङ्लाहरू फुस्‍केर झरे। स्‍वर्गदूतले भने, “पटुका बाँधेर जुत्ता लगाऊ!” पत्रुसले लगाए र स्‍वर्गदूतले भने, “खास्‍टो ओढेर मेरो पछि लाग!” स्‍वर्गदूतको पछि-पछि लागेर पत्रुस झ्‍यालखानबाट निस्‍किआए। तर स्‍वर्गदूतले गरेका यी कुरा साँच्‍चै हो भनेर उनलाई थाहा थिएन। उनले त सपनामा दर्शन देख्‍दै छु भन्‍ठानेका थिए। स्‍वर्गदूत र पत्रुस पहिलो र दोस्रो पहरा भएर सहरको फलामे मूल-ढोकामा आइपुगे। त्‍यो ढोका आफैं खुल्‍यो र तिनीहरू बाहिर निस्‍के। एक गल्‍ली पार गरेपछि स्‍वर्गदूत पत्रुसलाई छोडेर गइहाले। त्‍यति बेला पो आफूमा घटेको कुरा पत्रुसलाई स्‍पष्‍टसँग थाहा भयो– “परमेश्‍वरले साँच्‍चै आफ्‍नो स्‍वर्गदूत पठाउनुभएको रहेछ। उहाँले मलाई हेरोदको हात र यहूदीहरूले गर्न खोजेको कामबाट छुटाउनुभएको रहेछ।” यो कुरा बुझेपछि उनी मरियमको घरमा गए। मरियमचाहिँ मर्कूस भनिने यूहन्‍नाकी आमा थिइन्। मरियमको घरमा धेरै मानिसहरू जम्‍मा भएर प्रार्थना गरिरहेका थिए। पत्रुसले ढोका ढक्ढक्याउँदा रोदा भन्‍ने एक जना नोकर्नी हेर्न आई। पत्रुसको सोर चिनेपछि त्‍यसले खुसीले गद्‌गद् भएर ढोकै नउघारी भित्रतिर दौडेर गई र भनी, “पत्रुस ढोकामा उभिरहनुभएको छ।” तिनीहरूले त्‍यसलाई भने, “तँ बौलाएकी छस् कि क्‍या हो?” तर त्‍यसले “हो, पत्रुस नै हुनुहुन्‍छ, साँच्‍चै हो,” भनेर जिद्दी गरी। तिनीहरूले भने, “त्‍यसो भए उनी पत्रुसलाई हेरचाहा गर्ने स्‍वर्गदूत होलान्।” पत्रुसले चाहिँ ढोका ढक्ढकाइरहे। आखिरमा तिनीहरूले ढोका खोले। पत्रुसलाई नै देख्‍दा तिनीहरू छक्‍कै परे।