एलियाले उत्तर दिए, “मैले दु:ख दिएको होइनँ! कष्ट दिने तपाईं र तपाईंका पिता हुनुहुन्छ। तपाईंहरू परमप्रभुका आज्ञाहरू मान्नुहुन्न र बाल देवताका मूर्तिहरू पुज्नुहुन्छ। इस्राएलका सबै मानिसहरूलाई मसित अब कर्मेल डाँडामा भेट गर्न आज्ञा गर्नुहोस् र ईजेबेल रानीले आश्रय दिएका चार सय पचास जना बाल देवताका अगमवक्ता र अशेरा देवीका चार सय जना अगमवक्ताहरूलाई पनि लिएर आउनुहोस्।”
आहाबले सबै इस्राएलीहरू र बाल देवताका अगमवक्ताहरूलाई कर्मेल डाँडामा भेट गर्न बोलाउन पठाए। मानिसहरूका अघि गएर एलियाले भने, “अब कहिलेसम्म तिमीहरू दुई मन गरेर बस्छौ? परमप्रभु परमेश्वर हुनुहुन्छ भने उहाँलाई भन तर यदि बाल परमेश्वर हो भने उसैलाई पुकार!” तर मानिसहरूले एक शब्द पनि बोलेनन्। तब एलियाले भने, “म मात्र एक जना परमप्रभुको अगमवक्ता रहेको छु। तर बाल देवताका ४५० जना अगमवक्ताहरू छन्। दुई वटा साँढेहरू ल्याओ। बाल देवताका अगमवक्ताहरूले एउटा साँढे लिएर त्यसलाई टुक्रा-टुक्रा गरेर काटून् र दाउरामाथि राखून्; तर आगोचाहिँ नसल्काऊन्। दोस्रो साँढे लिएर म पनि त्यसै गर्छु। तब बालका अगमवक्ताहरूले आफ्ना देवतालाई प्रार्थना गरून् र म परमप्रभुलाई प्रार्थना गर्नेछु। जसले आगो पठाएर जवाफ दिनुहुनेछ, उहाँ नै परमेश्वर हुनुहुन्छ।”
मानिसहरूले जोडले कराएर त्यो कुरा स्वीकारे।
तब एलियाले बालका अगमवक्ताहरूलाई भने, “तिमीहरू एउटा साँढे लिई तयार पार किनभने तिमीहरू धेरै छौ। आफ्ना देवतासित प्रार्थना गर; तर आगोचाहिँ नसल्काओ।”
त्यहाँ ल्याएको एउटा साँढे लिएर ती अगमवक्ताहरूले तयार पारे र मध्यदिनसम्म बाल-देवतालाई प्रार्थना गरे। तिनीहरूले चिच्च्याएर भने, “हे बाल-देवता हामीलाई जवाफ दिनुहोस्!” तिनीहरू आफूले बनाएका वेदीका चारैपट्टि नाचिरहे। तर केही जवाफ आएन।
मध्यदिन भएपछि एलियाले ठट्टा गर्दै तिनीहरूलाई भने, “अझ जोडले प्रार्थना गर! त्यो त देवता हो! ऊ दिउँसै सपना देख्दै होला अथवा दिसा बस्न गएको होला वा त यात्रामा गएको होला! हुन सक्छ, ऊ सुतेको छ, तिमीहरूले उसलाई उठाउनुपर्छ।” ती अगमवक्ताहरूले अझ जोडले प्रार्थना गरे र आफ्नो रीतिअनुसार आफैंलाई छुरी-कटारीले चोट पारेर रगत बहाए। दिन ढलेर प्राय: साँझ हुने बेलासम्म तिनीहरू बर्बराउँदै बौलाहझैँ कराइबसे तर केही जवाफ आएन, तिनीहरूको देवताले केही वास्ता गरेन।
तब एलियाले मानिसहरूलाई भने, “मेरा नजिक आओ।” सबै उनको छेउमा चारैपट्टि जम्मा भए। उनले परमप्रभुको भत्केको वेदीलाई मरमत गरे। उनले हरेक कुलका नाममा एउटाका हिसाबले बाह्र वटा ढुङ्गाहरू लिए। ती कुलहरूका नाम याकूबका छोराहरूका नामअनुसार राखिएका थिए र याकूबलाई परमप्रभुले ‘इस्राएल’ नाम दिनुभएको थियो। ती ढुङ्गाहरूले उनले परमप्रभुको आराधना गर्न वेदी बनाए। वेदीका चारैपट्टि उनले खाडल खने। खाडल निकै ठूलो थियो र चौध लिटर जति पानी त्यसमा हाल्न सकिन्थ्यो।
त्यसपछि तिनले वेदीमाथि दाउराहरू मिलाए, साँढे टुक्रा-टुक्रा पारेर काटे र दाउरामाथि राखे। तिनले भने, “चार गाग्रा पानी भरेर यी दाउरा र बलिमा खन्याओ।” तिनीहरूले त्यसै गरे। उनले भने, “फेरि त्यसैगरी पानी खन्याओ।” अनि तिनीहरूले त्यसै गरे। उनले फेरि भने, “अझ एक चोटि त्यसै गर।” र तिनीहरूले फेरि पनि बलि र दाउराहरूमाथि पानी खन्याए। पानी वेदीका चारैपट्टि पोखिएर गयो र खाडल पानीले भरियो। साँझको बलिदान चढाउने समयमा एलिया अगमवक्ता वेदीको छेउमा गएर प्रार्थना गर्न लागे, “हे परमप्रभु, अब्राहाम, इसहाक र याकूबका परमेश्वर, तपाईं इस्राएलमा परमेश्वर हुनुहुन्छ र म तपाईंको सेवक हुँ र तपाईंको आज्ञाले यी सबै काम गर्दै छु भनी प्रमाण दिनुहोस्। मलाई जवाफ दिनुहोस्, परमप्रभु, मलाई जवाफ दिनुहोस् र यी मानिसहरूले तपाईं परमप्रभु परमेश्वर हुनुहुन्छ र तपाईंले नै यिनीहरूलाई आफूकहाँ फर्काउँदै हुनुहुन्छ भनी जानून्।” परमप्रभुले आगो पठाउनुभयो र आगोले बलि, दाउरा र ढुङ्गाहरू भस्म पार्यो, भूइँ डढायो र खाडलका पानी सुकाइदियो। त्यो देखेर मानिसहरू भूइँमा पस्रिए र कराएर भने, “परमप्रभु परमेश्वर हुनुहुन्छ, परमप्रभु मात्र परमेश्वर हुनुहुन्छ!” एलियाले आज्ञा गरे, “बालका अगमवक्ताहरूलाई पक्र, तिनीहरू कसैलाई उम्कन नदेओ।” मानिसहरूले तिनीहरूलाई समाते र एलियाले तिनीहरूलाई कीशोन खोलामा लगेर मारे।
बाइबल एप
बाल बाइबल एप
