२ राजाहरू 14:1-14

इस्राएलका राजा यहोआहाजका छोरा येहोआशको दोस्रो वर्षमा यहूदाका राजा योआशका छोरा अमस्‍याहले राज्‍य गर्न लागे। जब तिनी राजा भए तब तिनी पच्‍चीस वर्षका थिए, र तिनले यरूशलेममा उनन्‍तीस वर्ष राज्‍य गरे। तिनकी आमाको नाउँ यहोअदीन थियो। तिनी यरूशलेमकी थिइन्‌। तिनले परमप्रभुको दृष्‍टिमा जे कुरा असल थियो त्‍यही गरे, तर तिनका पुर्खा दाऊदले गरेजस्‍तै त होइन। सबै कुरामा तिनले आफ्‍ना पिता योआशले गरेझैँ गरे। तापनि डाँड़ाका अल्‍गा-अल्‍गा थानहरू तिनले हटाएनन्‌। मानिसहरूले त्‍यहाँ बलिदान चढ़ाउने र धूप बाल्‍ने गरे। तिनको हातमा राज्‍य सुदृढ़ भएपछि तिनले आफ्‍ना ती अधिकारीहरूलाई मारे जसले तिनका पिता राजाको हत्‍या गरेका थिए। तापनि मोशाका व्‍यवस्‍थाको पुस्‍तकमा लेखिएअनुसार यसो भन्‍ने परमप्रभुको आज्ञालाई पालन गरेर तिनले हत्‍याराका छोराहरूलाई मारेनन्‌: “बुबाहरूलाई छोराछोरीहरूका निम्‍ति र छोराछोरीहरूलाई बुबाहरूका निम्‍ति नमार्नू। हरेक मानिस आफ्‍नै अपराधहरूका निम्‍ति मरोस्‌।” नूनको उपत्‍यकामा दश हजार एदोमीहरूलाई हराउने र लड़ाइँमा सेलालाई लिएर त्‍यसको नाउँ योक्‍तेल राख्‍ने तिनी नै थिए। त्‍यसको नाउँ आजको दिनसम्‍म त्‍यही हो। त्‍यसपछि अमस्‍याहले इस्राएलका राजा येहूका नाति, यहोआहाजका छोरा येहोआशलाई यसो भनेर युद्धको चुनौती दिए, “आऊ, मसँग आमनेसामने लड़।” तर इस्राएलका राजा येहोआशले यहूदाका राजा अमस्‍याहलाई यस्‍तो जवाफ पठाए, “लेबनानको एउटा सिउँड़ीले लेबनानकै एउटा देवदारुलाई यसो भनेर समाचार पठायो, ‘तिम्री छोरी मेरो छोरासित विवाह गरिदेऊ’। तब लेबनानको एउटा वन-पशु त्‍यसबाट भएर आयो, र त्‍यस सिउँड़ीलाई कुल्‍चिदियो। तिमीले साँच्‍चै एदोमलाई जित्‍यौ, र अहिले तिम्रो शेखी बढ़ेको छ। तिम्रो विजयमा गर्व गर, तर आफ्‍नै घरमा बस! आफ्‍नै र यहूदाको पनि पतनको निम्‍ति किन समस्‍या निम्‍त्‍याउछौं?” तरै पनि अमस्‍याहले यस कुरामा ध्‍यानै दिएनन्‌। यसैले इस्राएलका राजा येहोआशले आक्रमण गरे, र तिनी र यहूदाका राजा अमस्‍याहले यहूदाको बेथ-शेमेशमा एक-अर्काको सामना गरे। यहूदा इस्राएलद्वारा पराजित भए, र हरेक मानिस आ-आफ्‍नो घरमा भाग्‍यो। इस्राएलका राजा येहोआशले अहज्‍याहका नाति, योआशका छोरा यहूदाका राजा अमस्‍याहलाई बेथ-शेमेशमा पक्रे। त्‍यसपछि येहोआश यरूशलेममा गए, र एफ्राइमको ढोकादेखि कुने ढोकासम्‍म प्राय: दुई सय मिटर लामो सहरका पर्खालको एक भाग भत्‍काइदिए। तिनले परमप्रभुको मन्‍दिरमा र राजमहलका भण्‍डारहरूमा भेट्टाएका सबै सुन र चाँदी र सबै चीजहरू लगे। तिनले धितो राखेका मानिसहरू पनि लगेर सामरियामा फर्के।