«إِنَ ڢَطَا مُكُ غَسْكِيَ، ذَاعَ يَاڢٜىٰ وَمُتَنٜىٰ كُواْوَنٜىٰ إِرِنْ ذُنُوبِ دَ مَغَنَرْ صَاٻُواْ غَ اللَّهْ دَ سُكَيِ؞ عَمَّا ڢَا، دُكْ وَنْدَ يَيِ مَغَنَرْ صَاٻُواْ غَمٜىٰدَ رُوحُ مَيْ ڟَرْكِے بَذَاعَ تَٻَ يَاڢٜىٰمَسَبَ حَرْ أَبَدَا؞ يَيِ ذُنُوبِ نَهَرْ أَبَدَا كٜىٰنَنْ؞»