سَبُواْدَ حَكَ كُجٜىٰ كُڢَطَا وَدُكَنْ أَلْعُمَّنْ دُونِيَا سُبِينِ، كُسَا سُذَمَ أَلْمَجِرَيْنَ، كُنَيِ مُسُ بَڢْتِسْمَ ثِكِنْ سُونَنْ عُبَادَ نَ طَا دَ نَرُوحُ مَيْ ڟَرْكِے؞ كُكُمَ كُواْيَ مُسُ سُيِ بِيَيَّ دَ دُكَنْ أَبُبُوَنْدَ نَعُمَرْثٜىٰكُ؞ غَاشِ كُوَ، إِنَ تَرٜىٰدَكُو كُلُّمْ حَرْ ڧَرْشٜىٰنْ زَامَانِ؞»