जुनसुकै दलका भए पनि त्यहाँ हाजिर भएका सबै पूजाहारीहरू, आसाप, हेमान, यदूतून र उनका गोत्रका मानिसहरूले मिहिन सुतीका कपडा पहिरिएका थिए। लेवीहरू वेदीको पूर्वमा झ्याली र वीणाहरू लिएर खडा थिए। तिनीहरूसित तुरही बजाउने एक सय बीस जना पूजाहारी थिए। गीत गाउनेहरूलाई खुबै सुर र ताल मिलाएर तुरही, झ्याली र अरू बाजाहरूले साथ दिइरहेका थिए। गीत गाउँदै तिनीहरूले परमप्रभुको यसरी प्रशंसा गरे:
“परमप्रभुको प्रशंसा गर किनभने उहाँ भला हुनुहुन्छ
र उहाँको प्रेम सदासर्वदा रहिरहन्छ।”
परमप्रभुका आँखा तिरमिराउने गरी चम्कने महिमाले गर्दा चहकिलो बादलले अचानक मन्दिर भरियो र तिनीहरूले आराधना कार्य गरिरहन सकेनन्।