ကမ္ဘာဦး 46:1-7

ထို​အ​ခါ ဣ​သ​ရေ​လ​သည် မိ​မိ​ဥ​စ္စာ​ရှိ​သ​မျှ​နှင့်​တ​ကွ​ခ​ရီး​သွား၍ ဗေ​ရ​ရှေ​ဘ​အ​ရပ်​သို့ ရောက်​လျှင်၊ မိ​မိ​အ​ဘ​ဣ​ဇာက်​၏ ဘု​ရား​သ​ခင်​အား​ယဇ်​ပူ​ဇော်​ခြင်း​ကို ပြု​လေ​၏။ ည​အ​ခါ​ဗျာ​ဒိတ်​တော်​အား​ဖြင့် ဘု​ရား​သ​ခင်​က၊ ယာ​ကုပ်၊ ယာ​ကုပ် ဟု​ခေါ်​တော်​မူ​လျှင်၊ ယာ​ကုပ်​က​အ​ကျွန်ုပ်​ရှိ​ပါ​သည်​ဟု လျှောက်​လေ​၏။ ထာ​ဝ​ရ​ဘု​ရား​က​လည်း၊ ငါ​သည် ဘု​ရား​သ​ခင်​ဖြစ်၏။ သင့်​အ​ဘ၏ ဘု​ရား​သ​ခင်​ဖြစ်၏။ အဲ​ဂု​တ္တု​ပြည်​သို့​သွား​ရ​မည်​အ​ခွင့်​ကို မ​စိုး​ရိမ်​နှင့်။ ငါ​သည် ထို​ပြည်၌ သင့်​ကို​လူ​မျိုး​ကြီး​ဖြစ်​စေ​မည်။ အဲ​ဂု​တ္တု​ပြည်​သို့ သင်​နှင့်​အ​တူ​ငါ​သွား​မည်။ တစ်​ဖန်​ငါ​ဆောင်​ခဲ့​ဦး​မည်။ ယော​သပ်​သည် မိ​မိ​လက်​ကို သင်၏​မျက်​စိ​ပေါ်​မှာ​တင်​ရ​လိမ့်​မည်​ဟု မိန့်​တော်​မူ​၏။ တစ်​ဖန်​ယာ​ကုပ်​သည် ဗေ​ရ​ရှေ​ဘ​အ​ရပ်​မှ​ထွက်၍၊ သူ​စီး​စ​ရာ​ဖို့ ဖာ​ရော​မင်း​ပေး​လိုက်​သော​လှည်း​တို့​ဖြင့် ဣ​သ​ရေ​လ၏​သား​တို့​သည် အ​ဘ​မှ​စ၍ မိန်း​မ​များ​နှင့် သူ​ငယ်​များ​တို့​ကို​ဆောင်​လျက်၊ ခါ​နာန်​ပြည်၌​ရ​သော​တိ​ရ​စ္ဆာန်​များ​နှင့် ဥ​စ္စာ​များ​ကို​လည်း​ယူ၍ အဲ​ဂု​တ္တု​ပြည်​သို့ သွား​ကြ​၏။ ယာ​ကုပ်​သည်​ကိုယ်​တိုင်​မှ​စ၍ သား​သ​မီး​မြေး​တည်း​ဟူ​သော အ​မျိုး​အ​နွယ်​အ​ပေါင်း​တို့​ကို အဲ​ဂု​တ္တု​ပြည်​သို့ ဆောင်​သွား​လေ​၏။