Jóhannesar Evangelium 19
19
19 KAPITUL.
1SO tók ta Pílatus Jesus og húðflongdi hann.
2Og hermenninir bundu eina krúnuavtornum (t.e.: taggutum viðagreinum) og settu niður á hővur hans og kastaðu eina skarlakskápu á hann,
3Og teir gingu honum ímóti og sőgdu: Heilur yer tú, Jødakongur! og teir góvu honum kinnhőgg,
4Pílatus gekk út aftur, og hann sigir við teir: Si, eg føri hann ut til tykkara, at tit skulu vita, at eg veit onga sők við hann.
5Jesus kom tá út, við tornakrúnu og í skarlakskápu. Og Pílatus sigir við teir: Sí, her er maðurin!
6Tá ið nú hővuðsprestarnir og sveinarnir sóu hann, rópaðu teir: Krossfest, krossfest! Pílatus sigir við teir: Takið tit hann og krossfestið; ti eg veit ikki sðk við hann.
7Jødarnir svaraóu.: Vit hava eina lóg, og eftir lógini er hann sekur til deyða, ti at hann hevir gjórt seg sjálvan til ein Guds son.
8Tá ið nú Pílatus hoyrdi hesa røóuna, varó hann enn meira óttafullur;
9Og hann fór inn aftur í borgina og sigir við Jesus: Hvaðani ert tú? Men Jesus gav honum ikki andsvar.
10Pílatus sigir við hann: Talar tu ikki til min? veitst tú ikki, at eg havi vald at sleppa tær leysum og vald at krossfesta teg?
11Jesus svaraði: Einki vald hevði tú yvir mær, um tað ikki var givið tíer av himli; ti hevir hann meiri synd, ið (órættiliga) legði meg í tína hond.
12Av hesum royndi Pílatus at sleppa honum leysum. Men Jødarnir rópaðu og sőgdu: Sleppir tú honum leysum, ert tú ikki yinur keisarans; ein og hvőr, ið ger seg sjálvan til kong, ger keisaranurri móti-stőðu.
13Tá ið nú Pílátus hoyrdi hesar røðurnar, førdi hann Jesus út og settist í dómarasaetið, á einum staði, ið kallast „á Steinsettum“ (á hebraiskúm máli: Gabbata).
14[Men taó var tilreiðingar-dagur fyri páskir, um taun sætta tíman,] Og hann sigir við Jødarnar: Si, her er kongur tykkara!
15Teir rópaðu tá: Burtur, burtur vió honum! krossfest hannl Pílatus sigir vió teir: Skal eg krossfesta kong tykkara? Hővuósprestarnir svaraóu: Vit hava ikki kong utan keisaran.
16Tá fekk hann teimum hann upp í hendur at krossfesta.
17So tóku teir Jesus; og hann bar sjálvur sin kross og gekk út til tann staðin, ið kallast Bollastaðurin, sum á hebraiskum eitur Golgata.
18Har krossfestu teir hann og saman við honum tveir aðrar, ein hvőrjumegin við, men Jesus í miðjuni.
19Men Pílátus hevði eisini skrivað eina yvirskrift og fest hana á krossin; men har stóð skrivað: Jesús úr Názaret, kongur Jødanna.
20Hesa yvirskriftina lósu nú nógvir av Jødunum, ti at tann staðurin, hvar Jesus varð krossfestur, var nær við byin; og hon var skrivað á hebraiskum, rómverskum og griskum máli.
21Hðvuðsprestarnir hjá Jødunum sőgdu tá við Fílatuf: Skriva ikkii „kongur Jødanna,“ men: „hann segði: eg eri kongur Jødanna.“
22Pílatus svaraði: Tað súm eg havi skrivað, havi eg skrivað.
23Tá ið nú hermenninir hvővdu krossfest Jesus, tóku teir klæðir hansara og lutaðu sundur í fyra, ein lut til hvőnn hermannin; somuleiðis kyrtilin; men kyrtilin var óseymgður, vovin í heilum omgnígjðguum.
24Teir sőgdu ti hvőr við annan: Latum okkum ikki skerahann sundur, men luta um hann, hvőr ið skal eiga hann. Til tess at skriftrin skuldi gangaút: „Teir byttu klaeði mini millum sin og kastaðu lut um klædning min.“ Hetta gjðrdu nú hermenninir.
25Men við Jesusar kross stóð móðir hansara og móðursystir hansara, Maria kona Klopasar, og Maria úr Magdala.
26Tá ið nú Jesus sá móður sina og tann lærisvemin, sum hann elskaði, standa hjá henni, sigir hann við móður sina:. Kvinna, si, her er sonur tin.
27Tínæst sigir hann við lærisveinin: Si, her er móðir tin. Og frá teirri stund tók lærisveinurin hana til sin.
28Eftir hetta, tá ið Jesus visti, at nú var alt fullgjðrt, til at tað, sum skriftin hevði sagt, heilt kundi ganga ut, sigir hann: Eg eri tyrstur.
29Har stóð eitt ílat fult av edikki; teir fyltu tá ein njarðarvott við edikki, settu hann á ein ísopslegg og bóru Jesusi at munni.
30Tá ið hann nú hevði flngið edikkin, segði hann: Tað er fullgjőrt; og hann bukkaði hővdið og gav upp andan.
31Av ti at tað nú var tilreiðingardagur (t.e.: fríggjadagur) og fyri at ti likamini ikki skuldu hanga ákrðstinum um hvíludagin (ti tann hvíludagurin var stórur) bóðu Jodarnir Pílatus um at lata beinbróta teir og lata taka teir niður.
32Hermenninir komu tá og btneu beinleggirnar á báðuin teimum, sum ktossiestlr hővdu verið saman vió honum.
33Men tá ið teir komu til Jesusar og tón, at hann longu var devðnri brutu teir ikki hansara ióeltggir;
34Men ein av hermonnunum stakk eitt spjót inn í síðuna á honum, og strax rann út úr blóð og vatn.
35Og hann hevir vitnað tað, ið hevir sætt tað, og hansara vitnisburður er sannorðaður, og hann veit, at hann sigir satt, at eisini tit skulu trúgva.
36Ti hetta varð, til tess at skriftrin skuldi ganga út: „Bein skal ikki brótast í tí.“
37Og uppaftur sigir eitt annað skriftort: „Teir munu sara at lita at honum, sum teir hava gjðgnumttnngið.“
38Men Jósef úr Árimateai sum var lærisveinur Jesusar, men loyniliga, av ótta fyri Jødunum, baó eftir hetta Pílaeut um at sleppa at taka Jesusar likam; og Píláens Jattati. Teir komu tá og tóku hann.
39Men eisini Nikodemus hannsum áður hevði komið til hansara á nátt, kom og hevði við sær ein blending av myrru og aloe, úti vió hundrað pund.
40Teir tóku nú Jesusar likam og sveipatu tað í línklæóir við teimum angandi urtunum, sum siður er hjá Jødum at búgva lík til jartár.
41Men á ti staði, hvar hann hevði verið krossfettur, var ein grasagartur, og í gratagatðinum ein nyggj grőv, sum eingin hevði enn verið lagdur í.
42Har logdu teir tá Jesus vegna tilreiðingardag Jødanna, ti at grovin var nær.
လက်ရှိရွေးချယ်ထားမှု
Jóhannesar Evangelium 19: FAO1908
အရောင်မှတ်ချက်
မျှဝေရန်
ကူးယူ
မိမိစက်ကိရိယာအားလုံးတွင် မိမိအရောင်ချယ်သောအရာများကို သိမ်းဆည်းထားလိုပါသလား။ စာရင်းသွင်းပါ (သို့) အကောင့်ဝင်လိုက်ပါ
historical text publoshed by Scripture Gift Mission (Lifewords) and maintained by the British and Foreign Bible Society
