YouVersion လိုဂို
ရွာရန္ အိုင္ကြန္

ေတာလည္ရာက်မ္း 22

22
ဗာလက္မင္းႀကီးက ဗာလမ္ကိုငွား၍က်ိန္ဆဲေစျခင္း
1အစၥေရး​အမ်ိဳးသား​တို႔​သည္ ခရီးျပဳ​ၾက​ျပန္​ရာ ေဂ်ရိေခါ​ၿမိဳ႕​တစ္ဖက္​၊ ေဂ်ာ္ဒန္​ျမစ္​အနီး ေမာဘ​လြင္ျပင္​၌ စခန္းခ်​ၾက​၏​။ 2အာေမာရိ​လူမ်ိဳး​တို႔​အား အစၥေရး​လူမ်ိဳး​တို႔​ျပဳ​ခဲ့​သည့္​အရာ​ရွိသမွ်​ကို ဇိေဖာ္​၏​သား​ဗာလက္​မင္းႀကီး​သိျမင္​၏​။ 3အစၥေရး​လူမ်ိဳး​တို႔​မ်ားျပား​ေသာေၾကာင့္ ေမာဘ​လူမ်ိဳး​တို႔​သည္ အလြန္​ေၾကာက္႐ြံ႕တုန္လႈပ္​ၾက​၏​။ ေမာဘ​လူမ်ိဳး​တို႔​သည္ အစၥေရး​အမ်ိဳးသား​တို႔​ေၾကာင့္ စိုးရိမ္ပူပန္​ျခင္း​သို႔​ေရာက္​ၾက​ရ​၏​။ 4ထို႔ေၾကာင့္ ေမာဘ​လူမ်ိဳး​တို႔​သည္ မိဒ်န္​လူမ်ိဳး​သက္ႀကီးဝါႀကီး​တို႔​အား “​ႏြား​သည္ ကြင္းျပင္​မွ​ျမက္​ကို လာ​စား​သကဲ့သို႔ ယခု ဤ​လူအစုအေဝး​သည္ ငါ​တို႔​ပတ္ပတ္လည္​၌​ရွိသမွ်​ကို လာ​စား​လိမ့္မည္​”​ဟု ဆို​ေလ​၏​။ ထို​ကာလ​၌ ဇိေဖာ္​၏​သား​ဗာလက္​သည္ ေမာဘ​ျပည္​၏​ဘုရင္​ျဖစ္​၏​။ 5ဗာလက္​မင္းႀကီး​သည္ ယူဖေရးတီး​ျမစ္#22:5 တိုက္႐ိုက္ျပန္ဆိုလွ်င္ “ျမစ္”။​အနီး မိမိ​အမ်ိဳးသားခ်င္း​တို႔​၏​ျပည္​ရွိ ေပေသာ္​ၿမိဳ႕​ေန ေဗာရ​၏​သား​ဗာလမ္​ကို ေခၚ​ရန္ ေစတမန္​တို႔​ကို​ေစလႊတ္​လ်က္ “​လူမ်ိဳး​တစ္​မ်ိဳး​သည္ အီဂ်စ္​ျပည္​မွ​ထြက္လာ​၍ ေျမ​မ်က္ႏွာ​တစ္ျပင္လုံး​ပ်ံ႕ႏွံ႔​ေန​ၿပီ​။ အကြၽႏ္ုပ္​အနား​၌​လည္း ေနထိုင္​ၾက​ၿပီ​။ 6ဤ​လူမ်ိဳး​သည္ အကြၽႏ္ုပ္​ထက္​အင္အားႀကီး​ေသာေၾကာင့္ ယခု​လာ​၍ အကြၽႏ္ုပ္​အတြက္ သူ​တို႔​ကို က်ိန္ဆဲ​ပါ​ေလာ့​။ အကြၽႏ္ုပ္​သည္ သူ​တို႔​ကို​တိုက္ခိုက္​၍ ဤ​ျပည္​ထဲမွ ႏွင္ထုတ္​ႏိုင္​ေကာင္း​ႏွင္ထုတ္​ႏိုင္​လိမ့္မည္​။ သင္​ေကာင္းခ်ီးေပး​ေသာ​သူ​သည္ ေကာင္းခ်ီးခံစား​ရ​၍ သင္​က်ိန္ဆဲ​ေသာ​သူ​သည္ က်ိန္ဆဲ​ျခင္း​ခံရ​သည္​ကို အကြၽႏ္ုပ္​သိ​၏​”​ဟု ဆင့္ဆို​ေစ​၏​။
7ေမာဘ​လူမ်ိဳး​သက္ႀကီးဝါႀကီး​တို႔​ႏွင့္ မိဒ်န္​လူမ်ိဳး​သက္ႀကီးဝါႀကီး​တို႔​သည္​လည္း ဉာဏ္ပူေဇာ္ခ​ကို​ယူ​လ်က္ ထြက္သြား​ၾက​၏​။ ဗာလမ္​ထံသို႔​ေရာက္​ေသာအခါ ဗာလက္​မင္းႀကီး​၏​စကား​တို႔​ကို ဗာလမ္​အား ေျပာၾကား​ၾက​၏​။ 8ဗာလမ္​က​လည္း သူ​တို႔​အား “​ဤ​ေနရာ​တြင္ ည​အိပ္နား​ၾက​ဦး​ေလာ့​။ ငါ့​အား ထာဝရဘုရား​မိန႔္​ေတာ္မူ​သည့္​အတိုင္း သင္​တို႔​အား ငါ​ျပန္ေျပာ​မည္​”​ဟု ဆို​ေလ​၏​။ သို႔ျဖစ္၍ ေမာဘ​လူမ်ိဳး​တို႔​၏​အႀကီးအကဲ​တို႔​သည္ ဗာလမ္​ထံ၌​ေန​ၾက​၏​။
9ဘုရားသခင္​သည္ ဗာလမ္​ထံသို႔​ႂကြလာ​၍ “​သင့္​ထံ​ေရာက္​ေန​ေသာ​ဤ​လူ​တို႔​သည္ မည္သူ​နည္း​”​ဟု ေမး​ေတာ္မူ​၏​။
10ဗာလမ္​က​လည္း ဘုရားသခင္​အား “​ဇိေဖာ္​၏​သား ေမာဘ​ဘုရင္​ဗာလက္​မင္းႀကီး​သည္ အကြၽႏ္ုပ္​ထံသို႔ လူ​လႊတ္​၍ 11လူမ်ိဳး​တစ္​မ်ိဳး​သည္ အီဂ်စ္​ျပည္​မွ ထြက္လာ​၍ ေျမ​မ်က္ႏွာ​တစ္ျပင္လုံး​ပ်ံ႕ႏွံ႔​ေန​ၿပီ​။ ယခု​လာ​၍ ငါ့​အတြက္ သူ​တို႔​ကို​က်ိန္ဆဲ​ပါ​ေလာ့​။ ငါ​သည္ သူ​တို႔​ကို တိုက္ခိုက္​၍ ႏွင္ထုတ္​ႏိုင္​ေကာင္း ႏွင္ထုတ္​ႏိုင္​လိမ့္မည္​ဟု ဆို​ပါ​၏​”​ဟု ျပန္ေလွ်ာက္​ေလ​၏​။
12ဘုရားသခင္​က ဗာလမ္​အား “​သင္​သည္ သူ​တို႔​ႏွင့္အတူ လိုက္​မ​သြား​ရ​။ ထို​လူမ်ိဳး​သည္ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာ​ခံရ​ေသာ​လူမ်ိဳး​ျဖစ္၍ ထို​လူမ်ိဳး​ကို မ​က်ိန္ဆဲ​ရ”​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​၏​။
13နံနက္​ေရာက္​လွ်င္ ဗာလမ္​သည္ ထ​၍ ဗာလက္​မင္းႀကီး​၏​မႉးမတ္​တို႔​အား “​သင္​တို႔​ျပည္​သို႔ ျပန္သြား​ၾက​ေလာ့​။ သင္​တို႔​ႏွင့္အတူ​လိုက္သြား​ရန္ ထာဝရဘုရား​သည္ ငါ့​အား အခြင့္ေပး​ေတာ္​မ​မူ​”​ဟု ဆို​၏​။
14ေမာဘ​လူမ်ိဳး​တို႔​၏​အႀကီးအကဲ​တို႔​သည္ ထ​၍​ဗာလက္​မင္းႀကီး​ထံသို႔​ျပန္သြား​ၿပီး “​ဗာလမ္​သည္ အကြၽႏ္ုပ္​တို႔​ႏွင့္အတူ​လိုက္လာ​ရန္​ျငင္းဆန္​ပါ​၏​”​ဟု ေလွ်ာက္​ၾက​၏​။
15ထိုအခါ ဗာလက္​မင္းႀကီး​သည္ ယခင္က​ထက္ အေရအတြက္မ်ား​၍​ဂုဏ္သေရရွိ​ေသာ အႀကီးအကဲ​တို႔​ကို တစ္ဖန္​ေစလႊတ္​ျပန္​၏​။ 16ထို​သူ​တို႔​သည္ ဗာလမ္​ထံသို႔​ေရာက္လာ​၍ “​ဇိေဖာ္​၏​သား​ဗာလက္​မင္းႀကီး​က ‘​သင္​သည္ အကြၽႏ္ုပ္​ထံသို႔​လာ​ရန္ မည္သည့္​အတားအဆီး​မွ်​မ​ရွိ​ပါေစ​ႏွင့္​။ 17အကြၽႏ္ုပ္​သည္ သင့္​ကို မ်ားစြာ​ဂုဏ္ျပဳခ်ီးေျမႇာက္​ပါ​မည္​။ သင္​ေျပာ​သမွ်​ကို​လည္း ငါ​ျပဳ​ပါ​မည္​။ ယခု လာ​၍ အကြၽႏ္ုပ္​အတြက္ ဤ​လူမ်ိဳး​ကို က်ိန္ဆဲ​ပါ​ေလာ့​’​ဟူ၍ မွာၾကား​သည္​”​ဟု ဆို​ၾက​၏​။
18သို႔ေသာ္ ဗာလမ္​က ဗာလက္​မင္းႀကီး​၏​အေစအပါး​တို႔​အား “​ဗာလက္​မင္းႀကီး​သည္ ေ႐ႊ​ေငြ​ႏွင့္​ျပည့္​ေသာ သူ​၏​နန္းေတာ္​ကို ငါ့​အား​ေပး​လွ်င္လည္း ငါ​သည္ ငါ​၏​ဘုရားသခင္​ထာဝရဘုရား​၏​အမိန႔္​ေတာ္​ကို​လြန္ဆန္​၍ ငယ္​ေသာ​အမႈ​ကို​ျဖစ္ေစ​၊ ႀကီး​ေသာ​အမႈ​ကို​ျဖစ္ေစ ငါ​မ​ျပဳ​ဝံ့​။ 19ထာဝရဘုရား​သည္ ငါ့​အား မည္သို႔​ထပ္၍​မိန႔္​ေတာ္မူ​မည္​ကို ငါ​သိ​မည့္​အေၾကာင္း သင္​တို႔​သည္ ဤ​ေနရာ​တြင္ ည​အိပ္နား​ၾက​ဦး​ေလာ့​”​ဟု ဆို​၏​။
20ညအခ်ိန္​၌ ဘုရားသခင္​သည္ ဗာလမ္​ထံသို႔​လာ​၍ “​ဤ​လူ​တို႔​သည္ သင့္​ကို​ေခၚ​ရန္​လာ​ျခင္း​ျဖစ္လွ်င္ ထ​၍ သူ​တို႔​ႏွင့္အတူ​လိုက္သြား​ေလာ့​။ သို႔ရာတြင္ သင့္​အား ငါ​မိန႔္ဆို​ေသာ​အရာ​ကို​သာ သင္​ျပဳ​ရ​မည္​”​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​၏​။ 21နံနက္​ေရာက္​လွ်င္ ဗာလမ္​သည္ ထ​၍ မိမိ​၏​ျမည္း​ကို​ကုန္းႏွီးတင္​ၿပီးလွ်င္ ေမာဘ​လူမ်ိဳး​တို႔​၏​အႀကီးအကဲ​တို႔​ႏွင့္အတူ လိုက္သြား​ေလ​၏​။
ဗာလမ္၏ျမည္းႏွင့္ေကာင္းကင္တမန္
22သို႔ေသာ္ ဗာလမ္​လိုက္သြား​ေသာေၾကာင့္ ဘုရားသခင္​သည္ အမ်က္ထြက္​၍ ထာဝရဘုရား​၏​ေကာင္းကင္တမန္​သည္ သူ႔​ကို​တားဆီး​ရန္ လမ္း​၌​ရပ္​ေန​၏​။ ဗာလမ္​သည္ ျမည္း​ကို​စီး​လ်က္ မိမိ​၏​ငယ္သား​ႏွစ္​ေယာက္​ႏွင့္အတူ သြား​စဥ္တြင္ 23ထာဝရဘုရား​၏​ေကာင္းကင္တမန္​သည္ ဓား​ကို​ကိုင္​လ်က္ လမ္း​၌​ရပ္​ေန​သည္​ကို ျမည္း​သည္ ျမင္​၍ လမ္း​မွ​လႊဲ​ၿပီး လယ္​ထဲသို႔ ဆင္းသြား​ေလ​၏​။ ဗာလမ္​သည္ ျမည္း​ကို လမ္း​ေပၚသို႔​ျပန္တက္​ရန္ ႐ိုက္​ေလ​၏​။ 24ထို႔ေနာက္ ထာဝရဘုရား​၏​ေကာင္းကင္တမန္​သည္ စပ်စ္ၿခံ​၏​ၿခံစည္း႐ိုး​ႏွစ္​ခု​ၾကား​ရွိ လမ္းက်ဥ္း​၌ ရပ္​ေန​၏​။ 25ျမည္း​သည္ ထာဝရဘုရား​၏​ေကာင္းကင္တမန္​ကို ျမင္​ေသာအခါ ၿခံစည္း႐ိုး​နံရံ​တစ္ဘက္​ကို​ကပ္​သျဖင့္ ဗာလမ္​၏​ေျခေထာက္​သည္ ၿခံစည္း႐ိုး​နံရံ​ျဖင့္​ညႇပ္​မိ​၏​။ ထို႔ေၾကာင့္ ဗာလမ္​သည္ ျမည္း​ကို ႐ိုက္​ျပန္​၏​။ 26ထာဝရဘုရား​၏​ေကာင္းကင္တမန္​သည္ ေရွ႕​မွ​ႀကိဳ​သြား​၍ လက္ယာ​ဘက္​၊ လက္ဝဲ​ဘက္​သို႔​လွည့္​၍​မ​ရ​ႏိုင္​သည့္ က်ဥ္းေျမာင္း​ေသာ​ေနရာ​၌ ရပ္​ေန​ျပန္​၏​။ 27ျမည္း​သည္ ထာဝရဘုရား​၏​ေကာင္းကင္တမန္​ကို ျမင္​ေသာအခါ ဝပ္ခ်​ေလ​၏​။ ဗာလမ္​သည္ အမ်က္ထြက္​၍ ျမည္း​ကို​ေတာင္ေဝွး​ျဖင့္ ႐ိုက္​ျပန္​၏​။
28ထိုအခါ ထာဝရဘုရား​သည္ ျမည္း​၏​ႏႈတ္​ကို​ဖြင့္​ေတာ္မူ​သျဖင့္ ျမည္း​က ဗာလမ္​အား “​ငါ​မည္သို႔​ျပဳ​မိ​သျဖင့္ သင္​သည္ ငါ့​ကို ဤသို႔​သုံး​ႀကိမ္​႐ိုက္​ရ​သနည္း​”​ဟု ေမး​လွ်င္ 29ဗာလမ္​က ျမည္း​အား “​သင္​သည္ ငါ့​ကို မထီေလးစား​ျပဳ​ပါ​သည္​တကား​။ ငါ့​လက္​ထဲ၌​ဓား​ရွိ​လွ်င္ ယခုပင္ သင့္​ကို​ငါ​သတ္​ၿပီ​”​ဟု ဆို​၏​။ 30ျမည္း​က​လည္း ဗာလမ္​အား “​ငါ​သည္ ယေန႔​အထိ သင္​အစဥ္အၿမဲ​စီး​ေသာ သင္​၏​ျမည္း​ျဖစ္​သည္​မ​ဟုတ္​ေလာ​။ ငါ​သည္ သင့္​အား ဤသို႔​ျပဳ​ေလ့​ရွိ​သေလာ​”​ဟု ဆို​ေသာ္ ဗာလမ္​က “​မ​ရွိ​ပါ​”​ဟု ဆို​၏​။ 31ထိုအခါ ထာဝရဘုရား​သည္ ဗာလမ္​၏​မ်က္စိ​ကို ဖြင့္​ေတာ္မူ​သျဖင့္ ထာဝရဘုရား​၏​ေကာင္းကင္တမန္​သည္ ဓား​ကို​ကိုင္​လ်က္​လမ္း​၌​ရပ္​ေန​သည္​ကို ဗာလမ္​ျမင္​၍ ဦးၫႊတ္​ပ်ပ္ဝပ္​ေလ​၏​။ 32ထာဝရဘုရား​၏​ေကာင္းကင္တမန္​က ဗာလမ္​အား “​သင္​သည္ မည္သည့္​အတြက္​ေၾကာင့္ သင္​၏​ျမည္း​ကို ဤသို႔​သုံး​ႀကိမ္​႐ိုက္​ရ​သနည္း​။ သင္​သြား​ေသာ​လမ္း​သည္ ငါ​ႏွင့္​ဆန႔္က်င္ဘက္​ျဖစ္​ေသာေၾကာင့္ သင့္​ကို​တားဆီး​ရန္ ငါ​လာ​၏​။ 33ျမည္း​သည္ ငါ့​ကို​ျမင္​သျဖင့္ သုံး​ႀကိမ္​တိုင္တိုင္ ငါ့​ထံ​မွ​လႊဲေရွာင္​ခဲ့​၏​။ ထိုသို႔ ငါ့​ထံ​မွ​မ​လႊဲေရွာင္​ခဲ့​လွ်င္ အကယ္စင္စစ္ ျမည္း​ကို​အသက္ခ်မ္းသာ​ခြင့္​ေပး​ၿပီး သင့္​ကို​ငါ​ကြပ္မ်က္​ၿပီ​”​ဟု ဆို​ေလ​၏​။
34ထိုအခါ ဗာလမ္​က ထာဝရဘုရား​၏​ေကာင္းကင္တမန္​အား “​အကြၽႏ္ုပ္​ျပစ္မွား​ပါ​ၿပီ​။ ကိုယ္ေတာ္​သည္ အကြၽႏ္ုပ္​ကို​ဆီးတား​ရန္ လမ္း​၌​ရပ္​ေန​သည္​ကို အကြၽႏ္ုပ္​မ​သိ​ပါ​။ ကိုယ္ေတာ္​မႏွစ္ၿမိဳ႕​လွ်င္ အကြၽႏ္ုပ္​ျပန္သြား​ပါ​မည္​”​ဟု ေလွ်ာက္​ေလ​၏​။ 35ထာဝရဘုရား​၏​ေကာင္းကင္တမန္​က​လည္း ဗာလမ္​အား “​ဤ​လူ​တို႔​ႏွင့္အတူ​လိုက္သြား​ေလာ့​။ သို႔ရာတြင္ သင့္​အား ငါ​ေျပာ​ေသာ​စကား​အတိုင္း​သာ သင္​ျပန္ေျပာ​ရ​မည္​”​ဟု ဆို​၏​။ သို႔ျဖစ္၍ ဗာလမ္​သည္ ဗာလက္​မင္းႀကီး​၏​မႉးမတ္​တို႔​ႏွင့္အတူ လိုက္သြား​ေလ​၏​။ 36ဗာလက္​မင္းႀကီး​သည္ ဗာလမ္​လာ​ေၾကာင္း​ၾကား​ေသာအခါ မိမိ​နယ္ေျမ​အစြန္အဖ်ား​၊ အာႏုန္​ေခ်ာင္း​အနီး​ရွိ ေမာဘ​ျပည္​၏​ၿမိဳ႕​တစ္​ၿမိဳ႕​၌ သူ႔​ႏွင့္​ေတြ႕ဆုံ​ရန္ ထြက္လာ​၏​။ 37ဗာလက္​မင္းႀကီး​က ဗာလမ္​အား “​အကြၽႏ္ုပ္​သည္ သင့္​ထံသို႔ လူ​အထပ္ထပ္​ေစလႊတ္​၍ ေခၚ​ေစ​သည္​မ​ဟုတ္​ေလာ​။ အဘယ္ေၾကာင့္ သင္​မ​လာ​သနည္း​။ အကြၽႏ္ုပ္​သည္ သင့္​ကို ဂုဏ္​မ​ျပဳ​ႏိုင္​သေလာ​”​ဟု ဆို​၏​။
38ဗာလမ္​က​လည္း ဗာလက္​မင္းႀကီး​အား “​ယခု သင့္​ထံသို႔​ငါ​ေရာက္လာ​ၿပီ​။ သို႔ေသာ္ ငါ​သည္ တစ္စုံတစ္ရာ ေျပာ​ခြင့္​ရွိ​သေလာ​။ ငါ့​ႏႈတ္​၌ ဘုရားသခင္​သြင္းေပး​သည့္​စကား​ကို​သာ ငါ​ေျပာ​ရ​မည္​”​ဟု ျပန္ေျပာ​ေလ​၏​။ 39ထို႔ေနာက္ ဗာလမ္​သည္ ဗာလက္​မင္းႀကီး​ႏွင့္အတူ​လိုက္သြား​၍ ကိရယႆုဇုတ္​ၿမိဳ႕​သို႔​ေရာက္​ၾက​၏​။ 40ဗာလက္​မင္းႀကီး​သည္ ႏြား​ႏွင့္​သိုး​တို႔​ကို​ပူေဇာ္​ၿပီး ဗာလမ္​ႏွင့္ မိမိ​မႉးမတ္​တို႔​ထံ ေပးပို႔​ေလ​၏​။ 41ေနာက္တစ္ေန႔​နံနက္​တြင္ ဗာလက္​မင္းႀကီး​သည္ ဗာလမ္​ကို​ေခၚ​၍ ဗာမုတ္ဗာလ​ကုန္းျမင့္​ေပၚသို႔​တက္သြား​ၾက​၏​။ ထို​ေနရာ​မွ အစၥေရး​လူမ်ိဳး​တို႔​၏​တပ္စခန္း​အစြန္အဖ်ား​ကို ေတြ႕ျမင္​ရ​၏​။

လက္ရွိေရြးခ်ယ္ထားမွု

ေတာလည္ရာက်မ္း 22: MSBZ

အေရာင္မွတ္ခ်က္

မၽွေဝရန္

ကူးယူ

None

မိမိစက္ကိရိယာအားလုံးတြင္ မိမိအေရာင္ခ်ယ္ေသာအရာမ်ားကို သိမ္းဆည္းထားလိုပါသလား။ စာရင္းသြင္းပါ (သို႔) အေကာင့္ဝင္လိုက္ပါ