ေတာလည္ရာက်မ္း 22:21-41
ေတာလည္ရာက်မ္း 22:21-41 MSBZ
နံနက္ေရာက္လွ်င္ ဗာလမ္သည္ ထ၍ မိမိ၏ျမည္းကိုကုန္းႏွီးတင္ၿပီးလွ်င္ ေမာဘလူမ်ိဳးတို႔၏အႀကီးအကဲတို႔ႏွင့္အတူ လိုက္သြားေလ၏။ သို႔ေသာ္ ဗာလမ္လိုက္သြားေသာေၾကာင့္ ဘုရားသခင္သည္ အမ်က္ထြက္၍ ထာဝရဘုရား၏ေကာင္းကင္တမန္သည္ သူ႔ကိုတားဆီးရန္ လမ္း၌ရပ္ေန၏။ ဗာလမ္သည္ ျမည္းကိုစီးလ်က္ မိမိ၏ငယ္သားႏွစ္ေယာက္ႏွင့္အတူ သြားစဥ္တြင္ ထာဝရဘုရား၏ေကာင္းကင္တမန္သည္ ဓားကိုကိုင္လ်က္ လမ္း၌ရပ္ေနသည္ကို ျမည္းသည္ ျမင္၍ လမ္းမွလႊဲၿပီး လယ္ထဲသို႔ ဆင္းသြားေလ၏။ ဗာလမ္သည္ ျမည္းကို လမ္းေပၚသို႔ျပန္တက္ရန္ ႐ိုက္ေလ၏။ ထို႔ေနာက္ ထာဝရဘုရား၏ေကာင္းကင္တမန္သည္ စပ်စ္ၿခံ၏ၿခံစည္း႐ိုးႏွစ္ခုၾကားရွိ လမ္းက်ဥ္း၌ ရပ္ေန၏။ ျမည္းသည္ ထာဝရဘုရား၏ေကာင္းကင္တမန္ကို ျမင္ေသာအခါ ၿခံစည္း႐ိုးနံရံတစ္ဘက္ကိုကပ္သျဖင့္ ဗာလမ္၏ေျခေထာက္သည္ ၿခံစည္း႐ိုးနံရံျဖင့္ညႇပ္မိ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ဗာလမ္သည္ ျမည္းကို ႐ိုက္ျပန္၏။ ထာဝရဘုရား၏ေကာင္းကင္တမန္သည္ ေရွ႕မွႀကိဳသြား၍ လက္ယာဘက္၊ လက္ဝဲဘက္သို႔လွည့္၍မရႏိုင္သည့္ က်ဥ္းေျမာင္းေသာေနရာ၌ ရပ္ေနျပန္၏။ ျမည္းသည္ ထာဝရဘုရား၏ေကာင္းကင္တမန္ကို ျမင္ေသာအခါ ဝပ္ခ်ေလ၏။ ဗာလမ္သည္ အမ်က္ထြက္၍ ျမည္းကိုေတာင္ေဝွးျဖင့္ ႐ိုက္ျပန္၏။ ထိုအခါ ထာဝရဘုရားသည္ ျမည္း၏ႏႈတ္ကိုဖြင့္ေတာ္မူသျဖင့္ ျမည္းက ဗာလမ္အား “ငါမည္သို႔ျပဳမိသျဖင့္ သင္သည္ ငါ့ကို ဤသို႔သုံးႀကိမ္႐ိုက္ရသနည္း”ဟု ေမးလွ်င္ ဗာလမ္က ျမည္းအား “သင္သည္ ငါ့ကို မထီေလးစားျပဳပါသည္တကား။ ငါ့လက္ထဲ၌ဓားရွိလွ်င္ ယခုပင္ သင့္ကိုငါသတ္ၿပီ”ဟု ဆို၏။ ျမည္းကလည္း ဗာလမ္အား “ငါသည္ ယေန႔အထိ သင္အစဥ္အၿမဲစီးေသာ သင္၏ျမည္းျဖစ္သည္မဟုတ္ေလာ။ ငါသည္ သင့္အား ဤသို႔ျပဳေလ့ရွိသေလာ”ဟု ဆိုေသာ္ ဗာလမ္က “မရွိပါ”ဟု ဆို၏။ ထိုအခါ ထာဝရဘုရားသည္ ဗာလမ္၏မ်က္စိကို ဖြင့္ေတာ္မူသျဖင့္ ထာဝရဘုရား၏ေကာင္းကင္တမန္သည္ ဓားကိုကိုင္လ်က္လမ္း၌ရပ္ေနသည္ကို ဗာလမ္ျမင္၍ ဦးၫႊတ္ပ်ပ္ဝပ္ေလ၏။ ထာဝရဘုရား၏ေကာင္းကင္တမန္က ဗာလမ္အား “သင္သည္ မည္သည့္အတြက္ေၾကာင့္ သင္၏ျမည္းကို ဤသို႔သုံးႀကိမ္႐ိုက္ရသနည္း။ သင္သြားေသာလမ္းသည္ ငါႏွင့္ဆန႔္က်င္ဘက္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သင့္ကိုတားဆီးရန္ ငါလာ၏။ ျမည္းသည္ ငါ့ကိုျမင္သျဖင့္ သုံးႀကိမ္တိုင္တိုင္ ငါ့ထံမွလႊဲေရွာင္ခဲ့၏။ ထိုသို႔ ငါ့ထံမွမလႊဲေရွာင္ခဲ့လွ်င္ အကယ္စင္စစ္ ျမည္းကိုအသက္ခ်မ္းသာခြင့္ေပးၿပီး သင့္ကိုငါကြပ္မ်က္ၿပီ”ဟု ဆိုေလ၏။ ထိုအခါ ဗာလမ္က ထာဝရဘုရား၏ေကာင္းကင္တမန္အား “အကြၽႏ္ုပ္ျပစ္မွားပါၿပီ။ ကိုယ္ေတာ္သည္ အကြၽႏ္ုပ္ကိုဆီးတားရန္ လမ္း၌ရပ္ေနသည္ကို အကြၽႏ္ုပ္မသိပါ။ ကိုယ္ေတာ္မႏွစ္ၿမိဳ႕လွ်င္ အကြၽႏ္ုပ္ျပန္သြားပါမည္”ဟု ေလွ်ာက္ေလ၏။ ထာဝရဘုရား၏ေကာင္းကင္တမန္ကလည္း ဗာလမ္အား “ဤလူတို႔ႏွင့္အတူလိုက္သြားေလာ့။ သို႔ရာတြင္ သင့္အား ငါေျပာေသာစကားအတိုင္းသာ သင္ျပန္ေျပာရမည္”ဟု ဆို၏။ သို႔ျဖစ္၍ ဗာလမ္သည္ ဗာလက္မင္းႀကီး၏မႉးမတ္တို႔ႏွင့္အတူ လိုက္သြားေလ၏။ ဗာလက္မင္းႀကီးသည္ ဗာလမ္လာေၾကာင္းၾကားေသာအခါ မိမိနယ္ေျမအစြန္အဖ်ား၊ အာႏုန္ေခ်ာင္းအနီးရွိ ေမာဘျပည္၏ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕၌ သူ႔ႏွင့္ေတြ႕ဆုံရန္ ထြက္လာ၏။ ဗာလက္မင္းႀကီးက ဗာလမ္အား “အကြၽႏ္ုပ္သည္ သင့္ထံသို႔ လူအထပ္ထပ္ေစလႊတ္၍ ေခၚေစသည္မဟုတ္ေလာ။ အဘယ္ေၾကာင့္ သင္မလာသနည္း။ အကြၽႏ္ုပ္သည္ သင့္ကို ဂုဏ္မျပဳႏိုင္သေလာ”ဟု ဆို၏။ ဗာလမ္ကလည္း ဗာလက္မင္းႀကီးအား “ယခု သင့္ထံသို႔ငါေရာက္လာၿပီ။ သို႔ေသာ္ ငါသည္ တစ္စုံတစ္ရာ ေျပာခြင့္ရွိသေလာ။ ငါ့ႏႈတ္၌ ဘုရားသခင္သြင္းေပးသည့္စကားကိုသာ ငါေျပာရမည္”ဟု ျပန္ေျပာေလ၏။ ထို႔ေနာက္ ဗာလမ္သည္ ဗာလက္မင္းႀကီးႏွင့္အတူလိုက္သြား၍ ကိရယႆုဇုတ္ၿမိဳ႕သို႔ေရာက္ၾက၏။ ဗာလက္မင္းႀကီးသည္ ႏြားႏွင့္သိုးတို႔ကိုပူေဇာ္ၿပီး ဗာလမ္ႏွင့္ မိမိမႉးမတ္တို႔ထံ ေပးပို႔ေလ၏။ ေနာက္တစ္ေန႔နံနက္တြင္ ဗာလက္မင္းႀကီးသည္ ဗာလမ္ကိုေခၚ၍ ဗာမုတ္ဗာလကုန္းျမင့္ေပၚသို႔တက္သြားၾက၏။ ထိုေနရာမွ အစၥေရးလူမ်ိဳးတို႔၏တပ္စခန္းအစြန္အဖ်ားကို ေတြ႕ျမင္ရ၏။
သမၼာက်မ္းစာအက္ပ္
ကေလးမ်ားအတြက္ သမၼာက်မ္းစာအက္ပ္
