ရွင္မႆဲခရစ္ဝင္ 14:13-21

ေယရႈ​သည္ ထို​သတင္း​ကို​ၾကား​ေသာအခါ ထို​အရပ္​မွ လူသူ​ကင္းေဝး​ရာ​အရပ္​သို႔ ေလွ​ျဖင့္ တစ္ကိုယ္တည္း​ႂကြ​ေတာ္မူ​၏။ သို႔ေသာ္ လူထု​ပရိသတ္​မ်ား​သည္ ၾကားသိ​လွ်င္ ၿမိဳ႕​႐ြာ​မ်ား​မွ​ထြက္​၍ ေနာက္​ေတာ္​သို႔ ကုန္းေၾကာင္း​ျဖင့္​လိုက္​ၾက​၏။ ကိုယ္ေတာ္​သည္ ေလွ​မွ​ဆင္း​ေသာအခါ မ်ားစြာ​ေသာ​လူထု​ပရိသတ္​ကို​ျမင္​လွ်င္ သူ​တို႔​အေပၚ​ၾကင္နာ​စိတ္​ရွိ​ေတာ္မူ​၍ မ​က်န္းမာ​ေသာ​သူ​တို႔​ကို က်န္းမာ​ေစ​ေတာ္မူ​၏။ ညေနခ်မ္း​အခ်ိန္​ေရာက္​ေသာအခါ တပည့္​ေတာ္​တို႔​သည္ အထံ​ေတာ္​သို႔​ခ်ဥ္းကပ္​၍ “ဤ​ေနရာ​သည္ လူသူ​ကင္းေဝး​ရာ​အရပ္​ျဖစ္​ၿပီး အခ်ိန္​လည္း လြန္​ေန​ပါ​ၿပီ။ လူထု​ပရိသတ္​တို႔​သည္ ေက်း႐ြာ​မ်ား​သို႔​သြား​၍ မိမိ​တို႔​အတြက္ စားစရာ​မ်ား​ဝယ္ယူ​ႏိုင္​ရန္ သူ​တို႔​ကို ျပန္လႊတ္​ေတာ္မူ​ပါ”​ဟု ေလွ်ာက္​ၾက​၏။ သို႔ေသာ္ ေယရႈ​က“သူ​တို႔​သြား​ရန္​မ​လို။ သင္​တို႔​ကိုယ္တိုင္ သူ​တို႔​အား စား​စရာ​ေပး​ၾက​ေလာ့”​ဟု တပည့္​ေတာ္​တို႔​အား မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။ တပည့္​ေတာ္​တို႔​က​လည္း “အကြၽႏ္ုပ္​တို႔​တြင္ ဤ​ေနရာ​၌ မုန႔္​ငါး​လုံး​ႏွင့္ ငါး​ႏွစ္​ေကာင္​မွတစ္ပါး မည္သည့္​အရာ​မွ်​မ​ရွိ​ပါ”​ဟု ကိုယ္ေတာ္​အား​ေလွ်ာက္​ၾက​၏။ ကိုယ္ေတာ္​က​လည္း“၎​တို႔​ကို ငါ့​ထံ ဤ​ေနရာ​သို႔​ယူ​ခဲ့​ၾက​ေလာ့”​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။ ထို႔ေနာက္ လူထု​ပရိသတ္​တို႔​ကို ျမက္​ခင္း​ေပၚ​ထိုင္​ၾက​ရန္ အမိန႔္​ေပး​ေတာ္မူ​၍ မုန႔္​ငါး​လုံး​ႏွင့္ ငါး​ႏွစ္​ေကာင္​ကို​ယူ​လ်က္ မိုး​ေကာင္းကင္​သို႔​ေမွ်ာ္ၾကည့္​ကာ ေက်းဇူး​ေတာ္​ခ်ီးမြမ္း​ၿပီးလွ်င္ မုန႔္​ကို​ဖဲ့​၍ တပည့္​ေတာ္​တို႔​အား ေပး​ေတာ္မူ​၏။ တပည့္​ေတာ္​တို႔​သည္​လည္း လူထု​ပရိသတ္​တို႔​အား ေဝေပး​ၾက​၏။ လူ​အေပါင္း​တို႔​သည္ စား​၍​ဝ​ၾက​၏။ ထို႔ေနာက္ ႂကြင္းက်န္​ေသာ​မုန႔္​အက်ိဳးအပဲ့​မ်ား​ကို​ေကာက္သိမ္း​ၾက​ရာ တစ္ဆယ့္ႏွစ္​ေတာင္း​အျပည့္​ရ​ၾက​၏။ စား​ေသာ​သူ​တို႔​မွာ အမ်ိဳးသမီး​မ်ား​ႏွင့္​ကေလး​သူငယ္​မ်ား​မ​ပါ​ဘဲ ေယာက္်ား​ငါးေထာင္​ခန႔္​ရွိ​၏။