႐ွင္ေယာဟန္ခရစ္ဝင္ 19:16-30

ထိုအခါ ပိလတ္​မင္း​သည္ ေယရႈ​ကို လက္ဝါးကပ္တိုင္​ေပၚ​၌​တင္​ေစရန္ သူ​တို႔​လက္​သို႔​အပ္လိုက္​သျဖင့္ သူ​တို႔​သည္ ကိုယ္ေတာ္​ကို​ေခၚေဆာင္​သြား​ၾက​၏။ ကိုယ္ေတာ္​သည္ လက္ဝါးကပ္တိုင္​ကို ကိုယ္တိုင္​ထမ္း​လ်က္ ဦးေခါင္းခြံ​အရပ္​ဟု​ေခၚ​ေသာ​ေနရာ​သို႔ ထြက္သြား​ေတာ္မူ​၏။ (ထို​အရပ္​ကို ေဟၿဗဲ​ဘာသာစကား​အားျဖင့္ ေဂါလေဂါသ​ဟု​ေခၚ​သည္။) သူ​တို႔​သည္ ထို​အရပ္​၌ ကိုယ္ေတာ္​ကို အျခား​ေသာ​သူ​ႏွစ္​ဦး​တို႔​ႏွင့္အတူ လက္ဝါးကပ္တိုင္​ေပၚ​၌​တင္​ၾက​၏။ ေယရႈ​ကို​အလယ္​၌​ထား​၍ ထို​သူ​ႏွစ္​ဦး​တို႔​ကို ကိုယ္ေတာ္​၏​တစ္ဖက္တစ္ခ်က္စီ​၌​ထား​ၾက​၏။ ပိလတ္​မင္း​သည္ ကမၸည္း​ကို​လည္း ေရး​ထိုး​၍ လက္ဝါးကပ္တိုင္​ေပၚမွာ​တပ္​ထား​၏။ ထို​ကမၸည္း​တြင္ “ဂ်ဴး​လူမ်ိဳး​တို႔​၏​ဘုရင္၊ နာဇရက္​ၿမိဳ႕သား​ေယရႈ”​ဟု ေရး​ထား​၏။ ေယရႈ​ကို လက္ဝါးကပ္တိုင္​ေပၚ​၌​တင္​ၾက​ေသာ​အရပ္​သည္ ၿမိဳ႕​ႏွင့္​နီး​သည့္​အျပင္ ထို​ကမၸည္း​ကို ေဟၿဗဲ​ဘာသာ၊ လက္တင္​ဘာသာ​ႏွင့္ ဂရိ​ဘာသာ​တို႔​ျဖင့္ ေရး​ထား​သည္​ျဖစ္၍ မ်ားစြာ​ေသာ​ဂ်ဴး​လူမ်ိဳး​တို႔​သည္ ၎​ကို​ဖတ္​ၾက​၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ဂ်ဴး​လူမ်ိဳး​တို႔​၏​ယဇ္ပုေရာဟိတ္​အႀကီးအကဲ​မ်ား​က “ဂ်ဴး​လူမ်ိဳး​တို႔​၏​ဘုရင္​ဟု မ​ေရး​ဘဲ ဤ​သူ​က ငါ​သည္ ဂ်ဴး​လူမ်ိဳး​တို႔​၏​ဘုရင္​ျဖစ္​သည္​ဟု​ဆို​ခဲ့​၏​ဟူ၍ ေရး​ေပး​ပါ”​ဟု ပိလတ္​မင္း​အား ေလွ်ာက္ထား​ၾက​၏။ ပိလတ္​မင္း​က​လည္း “ငါ​ေရး​ၿပီး​သည့္​အတိုင္း ငါ​ေရး​ၿပီ”​ဟု ျပန္​ေျပာ​ေလ​၏။ စစ္သား​တို႔​သည္ ေယရႈ​ကို လက္ဝါးကပ္တိုင္​ေပၚ​၌​တင္​ၾက​ၿပီး​ေသာအခါ ကိုယ္ေတာ္​၏​ဝတ္႐ုံ​ေတာ္​ကို ေလး​ပိုင္း​ပိုင္း​၍ တစ္​ေယာက္​တစ္​ပိုင္း​စီ​ယူ​ၾက​၏။ အတြင္း​အဝတ္​ေတာ္​ကို​လည္း​ယူ​ၾက​ရာ ၎​သည္ ခ်ဳပ္႐ိုး​မ​ရွိ​ဘဲ အထက္စြန္း​မွ တစ္ထည္​လုံး​ကို တစ္ဆက္​တည္း​ရက္​ထား​သည့္ အဝတ္​ျဖစ္​ေသာေၾကာင့္ “ဤ​အဝတ္​ကို​မ​ဆုတ္​ဘဲ မည္သူ​ရ​မည္​ကို မဲခ်​ၾက​စို႔”​ဟု အခ်င္းခ်င္း​ေျပာဆို​ၾက​၏။ စစ္သား​တို႔ ဤသို႔​ျပဳ​ၾက​ျခင္း​မွာ “သူ​တို႔​သည္ အကြၽႏ္ုပ္​၏​ဝတ္႐ုံ​ကို အခ်င္းခ်င္း​ခြဲေဝ​ၾက​၍ အကြၽႏ္ုပ္​၏​အဝတ္​အတြက္ မဲ​ခ်​ၾက​၏”​ဟု က်မ္းစာ​၌​ဆို​ထား​ေသာ​အရာ ျပည့္စုံ​ျခင္း​သို႔​ေရာက္​မည့္​အေၾကာင္း​တည္း။ ေယရႈ​၏​လက္ဝါးကပ္တိုင္​ေတာ္​အနီး​၌​ကား ေယရႈ​၏​မယ္ေတာ္၊ မယ္ေတာ္​၏​ညီမ၊ ကေလာဖ​၏​ဇနီး မာရိ​ႏွင့္ မာဂဒလ​ၿမိဳ႕သူ​မာရိ​တို႔​သည္ ရပ္​ေန​ၾက​၏။ ေယရႈ​သည္ အနီး​၌​ရပ္​ေန​သည့္ ခ်စ္​ေတာ္မူ​ေသာ​တပည့္​ေတာ္​ႏွင့္ မယ္ေတာ္​ကို ျမင္​ေတာ္မူ​လွ်င္ မယ္ေတာ္​အား“အသင္​အမ်ိဳးသမီး၊ ၾကည့္​ေလာ့။ သင္​၏​သား​ေပတည္း”​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။ ထို႔ေနာက္ ထို​တပည့္​ေတာ္​အား“ၾကည့္​ေလာ့။ သင္​၏​အမိ​ေပတည္း”​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။ ထို​အခ်ိန္​မွစ၍ ထို​တပည့္​ေတာ္​သည္ မယ္ေတာ္​ကို မိမိ​အိမ္​၌​ေခၚ​ထား​ေလ​၏။ ထို႔ေနာက္ ေယရႈ​သည္ အမႈ​အလုံးစုံ​ၿပီးစီး​ၿပီ​ျဖစ္​ေၾကာင္း သိ​ေတာ္မူ​၍ က်မ္းစာ​ကို​ျပည့္စုံ​ေစရန္“ငါ​ေရငတ္​သည္”​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။ ထို​အရပ္​၌ ဝိုင္ခ်ဥ္​အျပည့္​ရွိ​ေသာ အိုး​တစ္​လုံး​ကို​ထားရွိ​သည္​ျဖစ္​၍ လူ​တို႔​သည္ ဝိုင္ခ်ဥ္​ဝ​ေန​ေသာ​ေရျမႇဳပ္​ကို ဟုႆုပ္​႐ိုးတံ​အဖ်ား​၌​တပ္​လ်က္ ႏႈတ္ခမ္း​ေတာ္​နား​သို႔​ကပ္​ေပး​ၾက​၏။ ထိုသို႔ ဝိုင္ခ်ဥ္​ကို​ခံယူ​ၿပီး​ေသာအခါ ေယရႈ​သည္“အမႈ​ၿပီး​ၿပီ”​ဟု မိန႔္​ေတာ္မူ​လ်က္ ဦးေခါင္း​ေတာ္​ငိုက္စိုက္​က်​ကာ အသက္​ကို​စြန႔္​ေတာ္မူ​၏။