YouVersion လိုဂို
ရွာရန္ အိုင္ကြန္

႐ွင္ေယာဟန္ခရစ္ဝင္ 19:1-17

႐ွင္ေယာဟန္ခရစ္ဝင္ 19:1-17 MSBZ

ထိုအခါ ပိလတ္​မင္း​သည္ ေယရႈ​ကို​ထုတ္ေဆာင္​၍ ဒဏ္ခတ္​႐ိုက္ႏွက္​ေစ​၏။ စစ္သား​တို႔​သည္​လည္း ဆူးပင္​ကို သရဖူ​အျဖစ္​ရစ္ေခြ​ၿပီး ကိုယ္ေတာ္​၏​ဦးေခါင္း​ေပၚ၌ ေဆာင္း​ေစ​၍ ခရမ္းေရာင္​ဝတ္႐ုံ​ကို ဝတ္​ေစ​ၿပီးလွ်င္ ကိုယ္ေတာ္​ထံသို႔​ခ်ဥ္းကပ္​လ်က္ “ဂ်ဴး​လူမ်ိဳး​တို႔​၏​ဘုရင္၊ မဂၤလာရွိ​ပါေစေသာ”​ဟု ဆို​ၿပီး ကိုယ္ေတာ္​ကို​႐ိုက္ပုတ္​ၾက​၏။ ပိလတ္​မင္း​သည္ ေနာက္တစ္ဖန္ အျပင္​သို႔​ထြက္လာ​၍ “နားေထာင္​ၾက​ေလာ့။ ထို​သူ​၌ မည္သည့္​ျပစ္မႈ​ကို​မွ် ငါ​မ​ေတြ႕​ေၾကာင္း သင္​တို႔​သိျမင္​ရန္ သူ႔​ကို သင္​တို႔​ရွိ​ရာ​သို႔​ေခၚေဆာင္​လာ​မည္”​ဟု ဆို​၏။ ထိုအခါ ေယရႈ​သည္ ဆူး​သရဖူ​ႏွင့္​ခရမ္းေရာင္​ဝတ္႐ုံ​ကို ဝတ္ဆင္​လ်က္ အျပင္​သို႔​ထြက္လာ​၏။ ပိလတ္​မင္း​က​လည္း “ၾကည့္​ပါ။ ဤ​သူ​ပင္​တည္း”​ဟု ဆို​၏။ ယဇ္ပုေရာဟိတ္​အႀကီးအကဲ​တို႔​ႏွင့္ အေစာင့္​တပ္သား​တို႔​သည္ ကိုယ္ေတာ္​ကို​ျမင္​ေသာအခါ “လက္ဝါးကပ္တိုင္​ေပၚ​၌​တင္​လိုက္​ပါ၊ လက္ဝါးကပ္တိုင္​ေပၚ​၌​တင္​လိုက္​ပါ”​ဟု ေအာ္ဟစ္​ၾက​၏။ ပိလတ္​မင္း​က “ငါ​သည္ ဤ​သူ​၌ မည္သည့္​ျပစ္မႈ​ကို​မွ် မ​ေတြ႕​ေသာေၾကာင့္ သင္​တို႔​ကိုယ္တိုင္ သူ႔​ကို​ေခၚသြား​၍ လက္ဝါးကပ္တိုင္​ေပၚ​၌​တင္​ၾက​ေလာ့”​ဟု ဆို​ေလ​၏။ ဂ်ဴး​လူမ်ိဳး​တို႔​က​လည္း “အကြၽႏ္ုပ္​တို႔​၌ ပညတ္​တရား​ရွိ​ပါ​၏။ ဤ​သူ​သည္ မိမိကိုယ္ကို ဘုရားသခင္​၏​သား​ေတာ္​ျဖစ္​သည္​ဟု​ေၾကညာ​ေသာေၾကာင့္ ထို​ပညတ္​တရား​အရ ေသ​ထိုက္​ပါ​၏”​ဟု ျပန္​ေလွ်ာက္​ၾက​၏။ ပိလတ္​မင္း​သည္ ထို​စကား​ကို​ၾကား​ရ​ေသာအခါ ပို၍​ေၾကာက္​လာ​သျဖင့္ ႐ုံးေတာ္​ထဲသို႔​ျပန္​ဝင္​ကာ ေယရႈ​အား “သင္​သည္ မည္သည့္​အရပ္​မွ​လာ​သနည္း”​ဟု ေမး​ေလ​၏။ သို႔ေသာ္ ေယရႈ​သည္ တစ္ခြန္း​မွ် ေျဖၾကား​ေတာ္​မ​မူ။ သို႔ျဖစ္၍ ပိလတ္​မင္း​က “သင္​သည္ ငါ့​ကို​စကား​မ​ေျပာ​ဘဲ​ေန​သေလာ။ ငါ​၌ သင့္​ကို လႊတ္​ေပး​ႏိုင္​ေသာ​အခြင့္​အာဏာ​ရွိ​၍ လက္ဝါးကပ္တိုင္​ေပၚ​၌​တင္​ႏိုင္​ေသာ အခြင့္​အာဏာ​လည္း​ရွိ​သည္​ကို သင္​မ​သိ​သေလာ”​ဟု ဆို​၏။ ေယရႈ​က“အထက္​အရပ္​မွ​ေပးအပ္​ေတာ္​မ​မူ​လွ်င္ သင္​သည္ ငါ့​အေပၚ မည္သည့္​အခြင့္​အာဏာ​မွ်​မ​ရွိ။ ထို႔ေၾကာင့္ ငါ့​ကို သင့္​လက္​သို႔​အပ္ႏွံ​ေသာ​သူ​၌ ပို၍​ႀကီးေလး​ေသာ​အျပစ္​ရွိ​၏”​ဟု ျပန္​၍​မိန႔္​ေတာ္မူ​၏။ ထိုအခါ​မွစ၍ ပိလတ္​မင္း​သည္ ေယရႈ​ကို​လႊတ္​ေပး​ရန္ ႀကိဳးစား​ရွာႀကံ​၏။ သို႔ရာတြင္ ဂ်ဴး​လူမ်ိဳး​တို႔​က “အရွင္​သည္ ထို​သူ​ကို​လႊတ္​ေပး​လွ်င္ ဆီဇာ​ဧကရာဇ္​၏​ဘက္ေတာ္သား​မ​ဟုတ္​ပါ။ မိမိကိုယ္ကို​ဘုရင္​ျဖစ္​သည္​ဟု ေၾကညာ​ေသာ​သူ​အားလုံး​သည္ ဆီဇာ​ဧကရာဇ္​ကို​ဆန႔္က်င္​ေျပာဆို​ေသာ​သူ​ျဖစ္​ပါ​သည္”​ဟု ေအာ္ဟစ္​ၾက​၏။ ပိလတ္​မင္း​သည္ ထို​စကား​တို႔​ကို​ၾကား​ေသာအခါ ေယရႈ​ကို အျပင္​သို႔​ေခၚေဆာင္​လာ​၍ ေဟၿဗဲ​ဘာသာစကား​အားျဖင့္ ဂဗၺသ​အမည္​ရွိ​သည့္ ေက်ာက္ခင္း​စႀကႍ​ဟု​ေခၚေဝၚ​ေသာ​ေနရာ​မွ တရားပလႅင္​ေပၚတြင္ ထိုင္​ေလ​၏။ ထို​ေန႔​သည္ ပသခါ​ပြဲေတာ္​အတြက္ ျပင္ဆင္​ရာ​ေန႔​ျဖစ္​၏။ အခ်ိန္​ကား မြန္းတည့္​ခ်ိန္​ခန႔္​ရွိ​၏။ ပိလတ္​မင္း​သည္ ဂ်ဴး​လူမ်ိဳး​တို႔​အား “ၾကည့္​ပါ။ သင္​တို႔​၏​ဘုရင္​ေပတည္း”​ဟု ဆို​ေလ​၏။ ထိုအခါ သူ​တို႔​က “သုတ္သင္​လိုက္​ပါ၊ သုတ္သင္​လိုက္​ပါ၊ သူ႔​ကို​လက္ဝါးကပ္တိုင္​ေပၚ​၌​တင္​လိုက္​ပါ”​ဟု ေအာ္ဟစ္​ၾက​၏။ ပိလတ္​မင္း​က “သင္​တို႔​၏​ဘုရင္​ကို လက္ဝါးကပ္တိုင္​ေပၚ​၌ ငါ​တင္​ရ​မည္​ေလာ”​ဟု ေမး​လွ်င္ ယဇ္ပုေရာဟိတ္​အႀကီးအကဲ​တို႔​က “အကြၽႏ္ုပ္​တို႔​တြင္ ဆီဇာ​ဧကရာဇ္​မွလြဲ၍ အျခား​ဘုရင္​မ​ရွိ​ပါ”​ဟု ျပန္​ေလွ်ာက္​ၾက​၏။ ထိုအခါ ပိလတ္​မင္း​သည္ ေယရႈ​ကို လက္ဝါးကပ္တိုင္​ေပၚ​၌​တင္​ေစရန္ သူ​တို႔​လက္​သို႔​အပ္လိုက္​သျဖင့္ သူ​တို႔​သည္ ကိုယ္ေတာ္​ကို​ေခၚေဆာင္​သြား​ၾက​၏။ ကိုယ္ေတာ္​သည္ လက္ဝါးကပ္တိုင္​ကို ကိုယ္တိုင္​ထမ္း​လ်က္ ဦးေခါင္းခြံ​အရပ္​ဟု​ေခၚ​ေသာ​ေနရာ​သို႔ ထြက္သြား​ေတာ္မူ​၏။ (ထို​အရပ္​ကို ေဟၿဗဲ​ဘာသာစကား​အားျဖင့္ ေဂါလေဂါသ​ဟု​ေခၚ​သည္။)