YouVersion လိုဂို
ရွာရန္ အိုင္ကြန္

တမန္ေတာ္ဝတၳဳ 27

27
ေရာမၿမိဳ႕သို႔ သေဘၤာျဖင့္သြားျခင္း
1ငါ​တို႔​သည္ အီတလီ​ျပည္​သို႔​႐ြက္လႊင့္​ရ​မည္​ဟု သူ​တို႔​ဆုံးျဖတ္​ၾက​ေသာအခါ သူ​တို႔​သည္ ေပါလု​ႏွင့္​အျခား​အက်ဥ္းသား​အခ်ိဳ႕​တို႔​ကို ဧကရာဇ္​မင္း​၏​တပ္ဖြဲ႕​မွ ယုလိ​အမည္​ရွိ​ေသာ​တပ္မႉး​ထံ အပ္​ၾက​၏။ 2ငါ​တို႔​သည္ အာရွ​ျပည္ ကမ္းေျခ​တစ္ေလွ်ာက္​ရွိ ဆိပ္ကမ္း​မ်ား​သို႔​႐ြက္လႊင့္​သြား​မည့္ အျဒာမုတၱိ​သေဘၤာ​ကို​စီး​လ်က္ ႐ြက္လႊင့္​ၾက​၏။ မာေကေဒါနိ​ျပည္၊ သက္သာေလာနိတ္​ၿမိဳ႕သား အာရိတၱာခု​သည္​လည္း ငါ​တို႔​ႏွင့္အတူ​ပါ​လာ​၏။
3ေနာက္တစ္ေန႔​တြင္ ငါ​တို႔​သည္ ဆီဒုန္​ၿမိဳ႕​သို႔​ဆိုက္ကပ္​ၾက​၏။ ယုလိ​သည္ ေပါလု​ကို​ၾကင္နာ​စြာ​ဆက္ဆံ​လ်က္ မိတ္ေဆြ​မ်ား​ထံ​သြား​၍ လုပ္ေကြၽး​ျပဳစု​ျခင္း​ခံယူ​ခြင့္​ကို ေပး​ေလ​၏။ 4ထို​ၿမိဳ႕​မွ​႐ြက္လႊင့္​ၾက​ေသာအခါ ေလ​ဆန္​ျဖစ္​ေန​သျဖင့္ ဆိုက္ပရပ္​ကြၽန္း​၏​ေလကြယ္​ရာ​ဘက္​မွ ႐ြက္လႊင့္​သြား​ၾက​၏။ 5ထို႔ေနာက္ ဆီလီဆီးယား​ျပည္​ႏွင့္​ပံဖုလိ​ျပည္​၏​ပင္လယ္ျပင္​ကို ႐ြက္လႊင့္​ၿပီး လုကိ​ျပည္၊ မုရ​ၿမိဳ႕​သို႔​ေရာက္​ၾက​၏။ 6ထို​ၿမိဳ႕​တြင္ တပ္မႉး​သည္ အီတလီ​ျပည္​သို႔​႐ြက္လႊင့္​မည့္ အလက္ဇျႏၵိယ​သေဘၤာ​ကို​ေတြ႕​၍ ငါ​တို႔​အား ထို​သေဘၤာ​ေပၚသို႔​တက္​ေစ​၏။ 7ရက္​ေပါင္း​မ်ားစြာ​တစ္ေ႐ြ႕ေ႐ြ႕​႐ြက္လႊင့္​ၾက​ၿပီးေနာက္ ကနိဒ္​ၿမိဳ႕​နား​သို႔ ခက္ခဲ​စြာ​ျဖင့္​ေရာက္ရွိ​ၾက​၏။ ငါ​တို႔​သည္ ေလ​ေၾကာင့္ ဆက္​မ​သြား​ႏိုင္​ေတာ့​သျဖင့္ သာလမုန္​အငူ​နား​မွ​ျဖတ္​၍ ကေရေတ​ကြၽန္း​၏​ေလကြယ္​ရာ​ဘက္​မွ ႐ြက္လႊင့္​သြား​ၾက​၏။ 8ကမ္း႐ိုးတန္း​တစ္ေလွ်ာက္ ခက္ခဲ​စြာ​႐ြက္လႊင့္​သြား​ၿပီးေနာက္ လာသဲ​ၿမိဳ႕​အနီး​ရွိ ဆိပ္ကမ္း​သာ​ဟု​ေခၚ​ေသာ​အရပ္​သို႔​ေရာက္​ၾက​၏။
ေပါလု၏အႀကံျပဳခ်က္ကို ဥေပကၡာျပဳၾကျခင္း
9အခ်ိန္​မ်ားစြာ​ၾကာ​လာ​၍ အစာေရွာင္​ရာ​ေန႔​သည္​လည္း လြန္​ခဲ့​ၿပီ​ျဖစ္​ေသာေၾကာင့္ ပင္လယ္​ခရီး​သည္ ေဘးအႏၲရာယ္​ရွိ​လာ​သျဖင့္ ေပါလု​သည္ သူ​တို႔​အား သတိေပး​ကာ 10“မိတ္ေဆြ​တို႔၊ ဤ​ပင္လယ္​ခရီး​တြင္ သေဘၤာ​ႏွင့္​ကုန္ပစၥည္း​သာမက အကြၽႏ္ုပ္​တို႔​၏​အသက္​အေပၚ၌​ပင္ ေဘးအႏၲရာယ္​ႏွင့္​မ်ားစြာ​ေသာ​ဆုံးရႈံး​မႈ က်ေရာက္​လာ​လိမ့္မည္​ဟု အကြၽႏ္ုပ္​ေတြ႕ျမင္​ရ​သည္”​ဟူ၍ ဆို​ေလ​၏။ 11သို႔ေသာ္ တပ္မႉး​သည္ ေပါလု​ေျပာဆို​ေသာ​စကား​ထက္ ေရယာဥ္မႉး​ႏွင့္​သေဘၤာ​ပိုင္ရွင္​တို႔​ကို ပို၍​ယုံ​၏။ 12ထို​ဆိပ္ကမ္း​သည္​လည္း ေဆာင္း​ခို​ရန္​မ​သင့္ေလ်ာ္​ေသာ​ဆိပ္ကမ္း​ျဖစ္​ေသာေၾကာင့္ အမ်ားစု​က ထို​ဆိပ္ကမ္း​မွ​႐ြက္လႊင့္​ၿပီး ျဖစ္ႏိုင္​လွ်င္ အေနာက္​ေတာင္​ႏွင့္ အေနာက္​ေျမာက္​သို႔​မ်က္ႏွာမူ​သည့္ ကေရေတ​ကြၽန္း​၏​ဖိနိတ္​ဆိပ္ကမ္း​သို႔ တစ္နည္းနည္း​ျဖင့္#27:12 အခ်ိဳ႕မူရင္းက်မ္း၌ “တစ္နည္းနည္းျဖင့္” မပါ။​သြား​၍ ေဆာင္းခို​မည္​ဟု ဆုံးျဖတ္​ၾက​၏။
မုန္တိုင္းႏွင့္ႀကဳံေတြ႕ရျခင္း
13ေတာင္​ေလ​ျဖည္းညင္း​စြာ​တိုက္ခတ္​လာ​ေသာအခါ သူ​တို႔​သည္ အႀကံအစည္​ေအာင္ျမင္​ၿပီ​ဟု​ထင္မွတ္​လ်က္ ေက်ာက္ဆူး​ကို​ႏုတ္​ၿပီးလွ်င္ ကေရေတ​ကြၽန္း​၏​ကမ္းေျခ​ကို​ကပ္​၍ ႐ြက္လႊင့္​ၾက​၏။ 14သို႔ေသာ္ မၾကာမီ​အတြင္း ဥ႐ုကလုဒုန္#27:14 သို႔မဟုတ္ “အေရွ႕ေျမာက္ေလျပင္း”။​ဟု​ေခၚ​သည့္ ေလ​မုန္တိုင္း​သည္ ကုန္းတြင္းပိုင္း​မွ တိုက္ခတ္​လာ​ေလ​၏။ 15သေဘၤာ​သည္ ေလ​မုန္တိုင္း​မိ​သျဖင့္ ေလ​ကို​ဆန္​၍​မ​သြား​ႏိုင္​ေသာေၾကာင့္ ငါ​တို႔​သည္ လက္ေလွ်ာ့​၍ ေလ​တိုက္​ရာ​သို႔ ေမ်ာ​ပါ​သြား​ၾက​၏။ 16ကေလာေဒ​ဟု​ေခၚ​ေသာ ကြၽန္း​ငယ္​တစ္​ကြၽန္း​၏​ေလကြယ္​ရာ​သို႔ ေရာက္​ၾက​ေသာအခါ အသက္ကယ္ေလွ​ကို ခက္ခဲ​စြာ​ျဖင့္ ျပန္လည္​ထိန္းသိမ္း​ႏိုင္​ခဲ့​ၾက​၏။ 17သူ​တို႔​သည္ ထို​ေလွ​ကို သေဘၤာ​ေပၚ​တင္​ၿပီးလွ်င္ သေဘၤာ​ကို​ခိုင္ခံ့​ေစရန္ ႀကိဳး​ျဖင့္​ပတ္စည္း​ၾက​၏။ ဆိတစ္​သဲေသာင္​ေပၚ၌ ေသာင္တင္​မည္​ကို စိုးရိမ္​ေသာေၾကာင့္ ႐ြက္​ကို​ေလွ်ာခ်​လ်က္ ေလတိုက္​ရာ​သို႔ ေမ်ာ​ပါ​သြား​ၾက​၏။ 18ငါ​တို႔​သည္ ေလ​မုန္တိုင္း​ဒဏ္​ကို ျပင္း​စြာ​ခံရ​သျဖင့္ ေနာက္တစ္ေန႔​တြင္ လူ​တို႔​သည္ ကုန္ပစၥည္း​မ်ား​ကို သေဘၤာ​ေပၚမွ ပစ္ခ်​ၾက​၏။ 19သုံး​ရက္​ေျမာက္​ေသာ​ေန႔​တြင္ သေဘၤာ​၏​ကုန္​တင္​ကုန္​ခ်​ပစၥည္း​မ်ား​ကို​ပင္ မိမိ​တို႔​လက္​ျဖင့္​ယူ​၍ ပစ္ခ်​ၾက​၏။ 20ရက္​ေပါင္း​မ်ားစြာ ေန​ႏွင့္​ၾကယ္​မ်ား​ကို​မ​ေတြ႕​ရ​ေခ်။ မုန္တိုင္း​သည္​လည္း အရွိန္​မ​ေလ်ာ့​ဘဲ တိုက္ခတ္​လ်က္​ရွိ​သျဖင့္ ေနာက္ဆုံး​တြင္ ငါ​တို႔​လြတ္ေျမာက္​မည္​ဟူေသာ​ေမွ်ာ္လင့္​ခ်က္​ရွိသမွ်​သည္ ေပ်ာက္ကြယ္​သြား​ခဲ့​ေလ​၏။
21လူ​တို႔​သည္ ၾကာျမင့္​စြာ​အစာ​မ​စား​ဘဲ​ေန​ၾက​ေသာအခါ ေပါလု​သည္ သူ​တို႔​အလယ္​၌​ရပ္​လ်က္ “အို မိတ္ေဆြ​တို႔၊ သင္​တို႔​သည္ အကြၽႏ္ုပ္​၏​စကား​ကို​နားေထာင္​၍ ကေရေတ​ကြၽန္း​မွ​မ​ထြက္ခြာ​ဘဲ ေန​သင့္​ေပ​သည္။ သို႔ျပဳလွ်င္ ဤ​ေဘးအႏၲရာယ္​ႏွင့္​ဆုံးရႈံး​မႈ​တို႔​မွ ကင္းလြတ္​ခဲ့​ရ​ၾက​ေပ​လိမ့္မည္။ 22သို႔ေသာ္ အားမငယ္​ၾက​ရန္ သင္​တို႔​အား အကြၽႏ္ုပ္​တိုက္တြန္း​ပါ​သည္။ အေၾကာင္းမူကား သင္​တို႔​ထဲမွ တစ္စုံတစ္ဦး​မွ် အသက္​ဆုံးရႈံး​ရ​မည္​မ​ဟုတ္။ သေဘၤာ​ကို​သာ ဆုံးရႈံး​ရ​လိမ့္မည္။ 23အဘယ္ေၾကာင့္​ဆိုေသာ္ အကြၽႏ္ုပ္​ကို​ပိုင္သ​ေတာ္မူ​သည့္ အကြၽႏ္ုပ္​ဝတ္ျပဳ​ေသာ​ဘုရားသခင္​၏​ေကာင္းကင္​တမန္​သည္ လြန္​ခဲ့​ေသာ​ည​က အကြၽႏ္ုပ္​အနီး၌​ရပ္​လ်က္ 24‘ေပါလု၊ မ​စိုးရိမ္​ႏွင့္။ သင္​သည္ ဆီဇာ​ဧကရာဇ္​ေရွ႕သို႔​ေရာက္​ရ​မည္။ ဘုရားသခင္​သည္ သင္​ႏွင့္အတူ​႐ြက္လႊင့္​ေန​သူ​အေပါင္း​တို႔​ကို​လည္း သင့္​အား ေပးအပ္​ေတာ္မူ​ၿပီ’​ဟု ႁမြက္ဆို​ခဲ့​ပါ​သည္။ 25သို႔ျဖစ္၍ မိတ္ေဆြ​တို႔၊ အားမငယ္​ၾက​ႏွင့္။ အေၾကာင္းမူကား အကြၽႏ္ုပ္​အား​မိန႔္​ေတာ္မူ​သည့္​အတိုင္း​ပင္ ျဖစ္​လိမ့္မည္​ဟု ဘုရားသခင္​ကို​အမွီျပဳ၍ အကြၽႏ္ုပ္​ယုံၾကည္​ပါ​သည္။ 26အကြၽႏ္ုပ္​တို႔​သည္ ကြၽန္း​တစ္​ခု​တြင္ ေသာင္တင္​ရ​လိမ့္မည္”​ဟု ဆို​ေလ​၏။
27တစ္ဆယ့္ေလး​ရက္​ေျမာက္​ည​ေရာက္​ေသာအခါ ငါ​တို႔​သည္ အာၿဒိ​ပင္လယ္​ထဲတြင္​ေမ်ာပါ​ေန​ၾက​စဥ္ ည​သန္းေခါင္​အခ်ိန္​ခန႔္​တြင္ သေဘၤာသား​တို႔​သည္ ကမ္း​တစ္ခုခု​ႏွင့္​နီး​လာ​သည္​ဟု​ထင္မွတ္​၍ 28ေရ​ကို​တိုင္း​ၾကည့္​ရာ အလံ​ႏွစ္ဆယ္​နက္​ေၾကာင္း​ေတြ႕​ၾက​၏။ ထို႔ေနာက္ အနည္းငယ္​ဆက္သြား​၍ ျပန္​တိုင္း​ၾကည့္​ရာ တစ္ဆယ့္ငါး​လံ​နက္​သည္​ကို​ေတြ႕​ၾက​၏။ 29သူ​တို႔​သည္ ေက်ာက္ေဆာင္​ႏွင့္​တိုက္​မိ​မည္​ကို​စိုးရိမ္​သျဖင့္ သေဘၤာ​ပဲ့​ပိုင္း​မွ ေက်ာက္ဆူး​ေလး​ခု​ကို​ခ်​ၿပီး မိုးလင္း​ပါေစ​ဟု​ဆုေတာင္း​ၾက​၏။ 30သေဘၤာသား​မ်ား​သည္ သေဘၤာ​မွ​ထြက္ေျပး​ရန္​ႀကိဳးစား​၍ သေဘၤာ​ဦးပိုင္း​တြင္ ေက်ာက္ဆူး​ခ်​မည့္​ဟန္ျပဳ​လ်က္ အသက္ကယ္ေလွ​ကို ေရ​ထဲသို႔​ေလွ်ာခ်​ေန​ၾက​၏။ 31ေပါလု​က တပ္မႉး​ႏွင့္​စစ္သား​တို႔​အား “သေဘၤာ​ေပၚတြင္ ဤ​သူ​တို႔​သာ​မ​ရွိ​လွ်င္ သင္​တို႔​လြတ္ေျမာက္​ႏိုင္​မည္​မ​ဟုတ္”​ဟု ေျပာ​ေလ​၏။ 32ထိုအခါ စစ္သား​တို႔​သည္ အသက္ကယ္ေလွ​၏​ႀကိဳး​မ်ား​ကို​ခုတ္ျဖတ္​၍ ၎​တို႔​ကို ေအာက္​သို႔​ခ်​လိုက္​ၾက​၏။
33မိုးလင္း​လုနီး​ေသာအခါ ေပါလု​သည္ အားလုံး​တို႔​အား အစာ​စား​ၾက​ရန္ တိုက္တြန္း​လ်က္ “သင္​တို႔​သည္ အစာ​မ​စား​ဘဲ ဆက္တိုက္​အေျခအေန​ကို​ေစာင့္ၾကည့္​ကာ မည္သည့္​အရာ​ကို​မွ်​မ​စား​ခဲ့​သည္​မွာ ယေန႔ တစ္ဆယ့္ေလး​ရက္​ရွိ​ပါ​ၿပီ။ 34ထို႔ေၾကာင့္ အစာ​စား​ၾက​ရန္ သင္​တို႔​အား အကြၽႏ္ုပ္​တိုက္တြန္း​ပါ​သည္။ ဤသည္ကား သင္​တို႔​၏​လြတ္ေျမာက္​ျခင္း​အတြက္ ျဖစ္​၏။ သင္​တို႔​၏​ဦးေခါင္း​မွ ဆံပင္​တစ္​ပင္​မွ် ပ်က္စီး​မည္​မ​ဟုတ္”​ဟု ဆို​ေလ​၏။ 35ဤသို႔​ဆို​ၿပီးေနာက္ ေပါလု​သည္ မုန႔္​ကို​ယူ​၍ အားလုံး​၏​ေရွ႕​တြင္ ဘုရားသခင္​အား​ေက်းဇူးတင္​လ်က္ မုန႔္​ကို​ဖဲ့​၍​စား​ေလ​၏။ 36ထိုအခါ သူ​တို႔​အားလုံး​သည္​လည္း အားတက္​လာ​၍ အစာ​စား​ၾက​၏။ 37သေဘၤာ​ေပၚတြင္ လူ​ေပါင္း​ႏွစ္ရာ​ခုနစ္ဆယ့္​ေျခာက္​ေယာက္​ရွိ​၏။ 38အစာ​ကို​ဝလင္​စြာ​စား​ၾက​ၿပီးေနာက္ သေဘၤာ​ေပါ့​သြား​ေစရန္ ဂ်ဳံဆန္​ကို ပင္လယ္​ထဲသို႔​ပစ္ခ်​ၾက​၏။
သေဘၤာပ်က္ျခင္း
39မိုးလင္း​ေသာအခါ မည္သည့္​အရပ္​ေဒသ​ျဖစ္​သည္​ကို မ​သိ​ေသာ္လည္း ကမ္းေျခ​ရွိ​ေသာ ပင္လယ္ေကြ႕​တစ္​ခု​ကို​ျမင္​ရ​၍ ျဖစ္ႏိုင္​လွ်င္ ထို​ကမ္းေျခ​ေပၚသို႔ သေဘၤာ​ကို​ထိုးတင္​ရန္ တိုင္ပင္​ႀကံစည္​ၾက​၏။ 40ထို႔ေနာက္ ေက်ာက္ဆူး​မ်ား​ကို ပင္လယ္​ထဲသို႔​ျဖဳတ္​ခ်​ခဲ့​၍ တစ္ခ်ိန္တည္း​၌​ပင္ တက္မ​ႀကိဳး​မ်ား​ကို​ေျဖ​လ်က္ ႐ြက္​ကို​တင္​ၿပီး ကမ္းေျခ​ဘက္​သို႔​လႊင့္​သြား​ၾက​၏။ 41သို႔ေသာ္ သေဘၤာ​သည္ ဒီေရ​ႏွစ္​ေၾကာင္း​စုဆုံ​ရာ​သို႔​ေရာက္သြား​၍ ေသာင္တင္​သျဖင့္ သေဘၤာဦး​သည္ ေသာင္​၌​စိုက္​ၿပီး လႈပ္ရွား​၍​မ​ရ​ေတာ့​ေခ်။ ပဲ့​ပိုင္း​မွာ​မူ လႈိင္းလုံး​မ်ား​႐ိုက္ခတ္​သျဖင့္ က်ိဳးပ်က္​ေလ​၏။
42စစ္သား​တို႔​သည္ အက်ဥ္းသား​တစ္စုံတစ္ဦး​မွ် ေရကူး​၍​မ​ထြက္ေျပး​ေစရန္ သူ​တို႔​ကို​သတ္​မည္​ဟု​ႀကံစည္​ၾက​၏။ 43သို႔ေသာ္ တပ္မႉး​သည္ ေပါလု​ကို​ကယ္​လို​သျဖင့္ သူ​တို႔​၏​အႀကံအစည္​ကို​တားျမစ္​ကာ ေရကူး​တတ္​သူ​မ်ား​သည္ ဦးစြာ​ခုန္ခ်​၍ ကမ္း​ေပၚသို႔​ကူးသြား​ၾက​ရန္​ႏွင့္ 44က်န္​ေသာ​သူ​တို႔​သည္ ပ်ဥ္ျပား​ကို​ျဖစ္ေစ၊ သေဘၤာ​ထဲမွ​အရာ​တစ္စုံတစ္ခု​ကို​ျဖစ္ေစ တြယ္စီး​၍ ကူး​သြား​ၾက​ရန္ အမိန႔္​ေပး​ေလ​၏။ ဤသို႔ျဖင့္ အားလုံး​သည္ ေဘးကင္း​စြာ​ျဖင့္ ကုန္း​ေပၚသို႔​ေရာက္​ၾက​၏။

လက္ရွိေရြးခ်ယ္ထားမွု

တမန္ေတာ္ဝတၳဳ 27: MSBZ

အေရာင္မွတ္ခ်က္

မၽွေဝရန္

ကူးယူ

None

မိမိစက္ကိရိယာအားလုံးတြင္ မိမိအေရာင္ခ်ယ္ေသာအရာမ်ားကို သိမ္းဆည္းထားလိုပါသလား။ စာရင္းသြင္းပါ (သို႔) အေကာင့္ဝင္လိုက္ပါ