တမန္ေတာ္ဝတၳဳ 27:21-26

လူ​တို႔​သည္ ၾကာျမင့္​စြာ​အစာ​မ​စား​ဘဲ​ေန​ၾက​ေသာအခါ ေပါလု​သည္ သူ​တို႔​အလယ္​၌​ရပ္​လ်က္ “အို မိတ္ေဆြ​တို႔၊ သင္​တို႔​သည္ အကြၽႏ္ုပ္​၏​စကား​ကို​နားေထာင္​၍ ကေရေတ​ကြၽန္း​မွ​မ​ထြက္ခြာ​ဘဲ ေန​သင့္​ေပ​သည္။ သို႔ျပဳလွ်င္ ဤ​ေဘးအႏၲရာယ္​ႏွင့္​ဆုံးရႈံး​မႈ​တို႔​မွ ကင္းလြတ္​ခဲ့​ရ​ၾက​ေပ​လိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္ အားမငယ္​ၾက​ရန္ သင္​တို႔​အား အကြၽႏ္ုပ္​တိုက္တြန္း​ပါ​သည္။ အေၾကာင္းမူကား သင္​တို႔​ထဲမွ တစ္စုံတစ္ဦး​မွ် အသက္​ဆုံးရႈံး​ရ​မည္​မ​ဟုတ္။ သေဘၤာ​ကို​သာ ဆုံးရႈံး​ရ​လိမ့္မည္။ အဘယ္ေၾကာင့္​ဆိုေသာ္ အကြၽႏ္ုပ္​ကို​ပိုင္သ​ေတာ္မူ​သည့္ အကြၽႏ္ုပ္​ဝတ္ျပဳ​ေသာ​ဘုရားသခင္​၏​ေကာင္းကင္​တမန္​သည္ လြန္​ခဲ့​ေသာ​ည​က အကြၽႏ္ုပ္​အနီး၌​ရပ္​လ်က္ ‘ေပါလု၊ မ​စိုးရိမ္​ႏွင့္။ သင္​သည္ ဆီဇာ​ဧကရာဇ္​ေရွ႕သို႔​ေရာက္​ရ​မည္။ ဘုရားသခင္​သည္ သင္​ႏွင့္အတူ​႐ြက္လႊင့္​ေန​သူ​အေပါင္း​တို႔​ကို​လည္း သင့္​အား ေပးအပ္​ေတာ္မူ​ၿပီ’​ဟု ႁမြက္ဆို​ခဲ့​ပါ​သည္။ သို႔ျဖစ္၍ မိတ္ေဆြ​တို႔၊ အားမငယ္​ၾက​ႏွင့္။ အေၾကာင္းမူကား အကြၽႏ္ုပ္​အား​မိန႔္​ေတာ္မူ​သည့္​အတိုင္း​ပင္ ျဖစ္​လိမ့္မည္​ဟု ဘုရားသခင္​ကို​အမွီျပဳ၍ အကြၽႏ္ုပ္​ယုံၾကည္​ပါ​သည္။ အကြၽႏ္ုပ္​တို႔​သည္ ကြၽန္း​တစ္​ခု​တြင္ ေသာင္တင္​ရ​လိမ့္မည္”​ဟု ဆို​ေလ​၏။