ဓမၼရာဇဝင္ဒုတိယေစာင္ 2
2
ယုဒဘုရင္ဒါဝိဒ္မင္းႀကီး
1ထို႔ေနာက္မွ ဒါဝိဒ္က “ယုဒျပည္ရွိၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ၿမိဳ႕သို႔ အကြၽႏ္ုပ္သြားရပါမည္ေလာ”ဟု ထာဝရဘုရားထံ ေမးေလွ်ာက္လွ်င္ ထာဝရဘုရားက “သြားေလာ့”ဟု မိန႔္ဆို၏။ ဒါဝိဒ္ကလည္း “မည္သည့္ၿမိဳ႕သို႔ သြားရပါမည္နည္း”ဟု ေမးေလွ်ာက္လွ်င္ ထာဝရဘုရားက “ေဟျဗဳန္ၿမိဳ႕သို႔ သြားေလာ့”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။
2ဤသို႔ျဖင့္ ဒါဝိဒ္သည္ ေဟျဗဳန္ၿမိဳ႕သို႔ တက္သြားရာတြင္ သူ၏မယားႏွစ္ဦးျဖစ္ေသာ ေယဇေရလၿမိဳ႕သူ အဟိေနာင္ႏွင့္ ကရေမလၿမိဳ႕သူ နာဗလ၏မယားျဖစ္ခဲ့ဖူးေသာ အဘိဂဲလတို႔လည္း ပါေလ၏။ 3ဒါဝိဒ္သည္ သူ႔လူတို႔ကို မိသားစုအလိုက္ ေခၚ၍ ေဟျဗဳန္ၿမိဳ႕႐ြာတို႔၌ ေနထိုင္ေစ၏။ 4ထိုအခါ ယုဒအမ်ိဳးသားတို႔သည္ ေရာက္လာ၍ ဒါဝိဒ္အား ယုဒအမ်ိဳးအႏြယ္တို႔၏ဘုရင္အျဖစ္ ထိုေနရာတြင္ ဘိသိက္ေပးၾက၏။ သူတို႔က ဒါဝိဒ္အား “ယာဗက္ဂိလဒ္ၿမိဳ႕သားတို႔က ေရွာလုမင္းႀကီးကိုသၿဂႋဳဟ္လိုက္ၾကပါၿပီ”ဟု ေျပာျပၾကေသာအခါ
5ဒါဝိဒ္သည္ ယာဗက္ဂိလဒ္ၿမိဳ႕သားတို႔ထံသို႔ တမန္တို႔ကိုေစလႊတ္၍ “သင္တို႔သည္ သင္တို႔၏အရွင္ေရွာလုမင္းႀကီးကို ဤသို႔ေမတၱာျပ၍ သၿဂႋဳဟ္ေပးေသာေၾကာင့္ ထာဝရဘုရားသည္ သင္တို႔ကို ေကာင္းခ်ီးေပးေတာ္မူပါေစေသာ။ 6သင္တို႔ျပဳေသာ ဤအမႈေၾကာင့္ ထာဝရဘုရားသည္ ေမတၱာက႐ုဏာႏွင့္ သမၼာတရားကို သင္တို႔အား ျပေတာ္မူပါေစေသာ။ ငါသည္လည္း သင္တို႔ကို ေက်းဇူးျပဳပါမည္။ 7သင္တို႔၏အရွင္ေရွာလုမင္းႀကီး အနိစၥေရာက္ေလၿပီ၊ ယုဒအမ်ိဳးအႏြယ္သည္လည္း ငါ့ကို ရွင္ဘုရင္အျဖစ္ ဘိသိက္ေပးၾကၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အားယူ၍ရဲရင့္ျခင္း ရွိၾကေလာ့”ဟု မွာၾကားလိုက္ေလ၏။
8ေရွာလုမင္းႀကီး၏စစ္သူႀကီး၊ ေနရ၏သား အာဗနာကား ေရွာလုမင္းႀကီး၏သား ဣရွေဗာရွက္ကိုေခၚ၍ မဟာနိမ္ၿမိဳ႕သို႔ သူ႔ကို ေဆာင္သြားေလ၏။ 9ဣရွေဗာရွက္ကို ဂိလဒ္အမ်ိဳး၊ အာရွာအမ်ိဳး၊ ေယဇေရလအမ်ိဳး၊ ဧဖရိမ္အမ်ိဳး၊ ဗယၤာမိန္အမ်ိဳးမွစ၍ အစၥေရးတစ္မ်ိဳးလုံး၏ဘုရင္အျဖစ္ တင္ေျမႇာက္ေလ၏။ 10ေရွာလုမင္းႀကီး၏သားဣရွေဗာရွက္သည္ အစၥေရးဘုရင္ျဖစ္လာခ်ိန္တြင္ သက္ေတာ္ေလးဆယ္ရွိ၍ တိုင္းျပည္ကို ႏွစ္ႏွစ္ အုပ္စိုး၏။ ယုဒအမ်ိဳးအႏြယ္တို႔မူကား ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးေနာက္သို႔လိုက္ၾက၏။ 11ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးသည္ ေဟျဗဳန္ၿမိဳ႕တြင္ ယုဒအမ်ိဳးအႏြယ္တို႔ကို ခုနစ္ႏွစ္ႏွင့္ ေျခာက္လတိုင္ေအာင္ အခ်ိန္ၾကာၾကာအုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့၏။
12ေနရ၏သား အာဗနာႏွင့္ ေရွာလုမင္းႀကီး၏သား ဣရွေဗာရွက္မင္းႀကီး၏အေစအပါးတို႔သည္ မဟာနိမ္ၿမိဳ႕မွ ဂိေဗာင္ၿမိဳ႕သို႔ ထြက္လာလွ်င္ 13ေဇ႐ုယာသား ယြာဘႏွင့္ ဒါဝိဒ္မင္းႀကီး၏အမႈထမ္းတို႔လည္း ထြက္လာ၍ ဂိေဗာင္ေရကန္နား၌ တစ္ဖြဲ႕ႏွင့္တစ္ဖြဲ႕ဆုံၾက၏။ တစ္ဖြဲ႕သည္ ေရကန္၏တစ္ဖက္တြင္ေနရာယူ၍ အျခားတစ္ဖြဲ႕သည္ ေရကန္၏အျခားတစ္ဖက္တြင္ ေနရာယူၾက၏။ 14ထို႔ေနာက္ အာဗနာက ယြာဘအား “လုလင္တို႔ကိုငါတို႔ေရွ႕သို႔ ထြက္လာၿပီး စစ္ထိုးကစားေစမည္”ဟု ဆိုလွ်င္ ယြာဘက “ထြက္လာၾကေစ”ဟု ဆို၏။
15ေရွာလုမင္းႀကီး၏သား ဣရွေဗာရွက္မင္းႀကီးဘက္မွ ဗယၤာမိန္အမ်ိဳး တစ္ဆယ့္ႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ ဒါဝိဒ္မင္းႀကီး၏အမႈထမ္းတို႔ဘက္မွ တစ္ဆယ့္ႏွစ္ေယာက္ ထြက္လာ၍ 16ၿပိဳင္ဖက္အခ်င္းခ်င္း တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ေခါင္းကိုဖမ္းဆြဲ၍ နံေဘးကို ဓားႏွင့္ထိုးၾကရာ အားလုံးလဲက်ေသဆုံးၾကေလ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ဂိေဗာင္ၿမိဳ႕ရွိ ထိုေနရာကို ေဟလကသဇၨဳရိမ္ ဟုေခၚဆိုၾက၏။
17ထိုေန႔တြင္ တိုက္ပြဲအလြန္ျပင္းထန္ရာ အာဗနာႏွင့္ အစၥေရးအမ်ိဳးသားတို႔သည္ ဒါဝိဒ္မင္းႀကီး၏အမႈထမ္းတို႔ကို ရႈံးနိမ့္သြား၏။ 18ေဇ႐ုယာ၏သားသုံးေယာက္ျဖစ္ေသာ ယြာဘ၊ အဘိရွဲႏွင့္ အာသေဟလတို႔သည္လည္း ထိုတိုက္ပြဲတြင္ ပါဝင္၏။ အာသေဟလသည္ ေတာဒရယ္တစ္ေကာင္ကဲ့သို႔ အေျပးျမန္သူျဖစ္၏။ 19အာသေဟလသည္ အာဗနာေနာက္သို႔ လိုက္ေလ၏။ သူသည္ ဝဲယာမယိမ္းဘဲ အာဗနာေနာက္သို႔ တစိုက္မတ္မတ္လိုက္ေလ၏။ 20ထိုအခါ အာဗနာသည္ ေနာက္သို႔လွည့္ၾကည့္၍ “သင္ကား အာသေဟလ ဟုတ္သေလာ”ဟု ေမးလွ်င္ သူက “ဟုတ္၏”ဟု ျပန္ေျဖ၏။
21ထို႔ေနာက္ အာဗနာက “ငါ့ကို မလိုက္ေတာ့ႏွင့္။ ဝဲဘက္ျဖစ္ေစ၊ ယာဘက္ျဖစ္ေစ လွည့္၍ လုလင္တစ္ေယာက္ေယာက္ကိုလိုက္ဖမ္းၿပီး သူ႔ထံမွလက္နက္ပစၥည္းမ်ားကို သိမ္းယူပါေလာ့”ဟု ဆိုေသာ္လည္း အာသေဟလသည္ ျပန္မလွည့္ဘဲ ဆက္၍သာလိုက္၏။ 22အာဗနာကလည္း အာသေဟလအား “ျပန္လွည့္သြားေလာ့။ ငါ့ကို မလိုက္ႏွင့္။ အဘယ္ေၾကာင့္ သင့္ကို ငါသတ္ရမည္နည္း။ သင့္ကိုသတ္မိလွ်င္ သင့္အစ္ကို ယြာဘကို ငါမည္သို႔မ်က္ႏွာျပရမည္နည္း”ဟု ထပ္ေျပာ၏။
23အာသေဟလသည္ ျပန္မလွည့္ဘဲဆက္၍လိုက္ေနေသာေၾကာင့္ အာဗနာသည္ သူ႔ကို လွံျဖင့္ ေနာက္ျပန္ထိုးလိုက္ရာ လွံသည္ ဝမ္းဗိုက္မွ ေနာက္ေက်ာအထိ ထုတ္ခ်င္းေပါက္သြားၿပီး သူသည္ ထိုေနရာတြင္ပင္ လဲက်ေသဆုံးသြားေလ၏။ အာသေဟလ လဲက်ေသဆုံးေသာေနရာသို႔ ေရာက္လာသူအားလုံးလည္း ရပ္တန႔္သြားၾက၏။ 24ယြာဘႏွင့္ အဘိရွဲမူကား အာဗနာကို ဆက္လိုက္ၾကၿပီး ေနဝင္ခ်ိန္တြင္ ဂိေဗာင္ေတာကႏၲာရသြားရာလမ္း၊ ဂိအာၿမိဳ႕ႏွင့္မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ အမၼေတာင္ကုန္းသို႔ ေရာက္လာၾက၏။
25အာဗနာေနာက္တြင္ ဗယၤာမိန္အမ်ိဳးသားတို႔စု႐ုံးလာၿပီး တစ္စုတည္းေပါင္းမိၾကကာ သူတို႔တစ္ဖြဲ႕လုံးေတာင္ကုန္းထိပ္တြင္ ေနရာယူၾက၏။ 26အာဗနာက ယြာဘအား ဟစ္ေခၚၿပီး “ဓားသည္ အစဥ္ဝါးမ်ိဳရမည္ေလာ။ အဆုံးမွာ ခါးသီးေၾကကြဲရမည္ကို မသိသေလာ။ ကိုယ့္ညီအစ္ကိုခ်င္းကို ဆက္၍ မလိုက္ၾကရန္ လူတို႔ကို မတားေတာ့ၿပီေလာ”ဟု ဆိုေလ၏။
27ထိုအခါ ယြာဘက “ဘုရားသခင္ အသက္ရွင္ေတာ္မူသည္ႏွင့္အညီ သင္သာ ဤသို႔မေျပာခဲ့လွ်င္ လူတို႔သည္ ကိုယ့္ညီအစ္ကိုခ်င္းကို မိုးလင္းသည့္တိုင္ေအာင္ အမွန္ပင္ဆက္လိုက္မိၾကလိမ့္မည္”ဟု ဆို၏။ 28ထို႔ေနာက္ ယြာဘသည္ တံပိုးကိုမႈတ္လိုက္လွ်င္ လူအေပါင္းတို႔လည္း ရပ္တန႔္သြားၾကၿပီး အစၥေရးလူမ်ိဳးတို႔ေနာက္ကို ဆက္မလိုက္ၾကေတာ့ေပ။ တိုက္ပြဲလည္း ထပ္မျဖစ္ေတာ့ေပ။ 29ထို႔ေနာက္ အာဗနာႏွင့္ သူ႔လူတို႔သည္ တစ္ညလုံး အရာဗလြင္ျပင္တစ္ေလွ်ာက္ ခ်ီတက္သြားၿပီး ေဂ်ာ္ဒန္ျမစ္ကိုျဖတ္ကာ ဗိသ႐ုန္ျပည္တစ္ေလွ်ာက္ျဖတ္ၿပီးေနာက္ မဟာနိမ္ၿမိဳ႕သို႔ ျပန္ေရာက္ၾက၏။
30ယြာဘသည္ အာဗနာကိုလိုက္ရာမွ ျပန္လာၿပီးေနာက္ လူအားလုံးကို စုေဝးေစရာ အာသေဟလႏွင့္ ဒါဝိဒ္မင္းႀကီး၏အေစအပါး တစ္ဆယ့္ကိုးေယာက္ ေပ်ာက္ဆုံးေနသည္ကို ေတြ႕ရ၏။ 31ဒါဝိဒ္မင္းႀကီး၏အမႈထမ္းတို႔ကား အာဗနာ၏လူ ဗယၤာမိန္အမ်ိဳး အေယာက္သုံးရာေျခာက္ဆယ္ကို တိုက္ခိုက္သတ္ျဖတ္ခဲ့၏။ 32ထို႔ေနာက္တြင္ အာသေဟလအေလာင္းကို သူ႔ဖခင္သခ်ႋဳင္းရွိရာ ဗက္လင္ၿမိဳ႕သို႔ သယ္သြားၿပီး သၿဂႋဳဟ္ၾက၏။ ထို႔ေနာက္ ယြာဘႏွင့္သူ႔လူတို႔သည္ ညတြင္းခ်င္းျပန္လာၾကရာ မိုးလင္းမွ ေဟျဗဳန္ၿမိဳ႕သို႔ ျပန္ေရာက္ၾက၏။
လက္ရွိေရြးခ်ယ္ထားမွု
ဓမၼရာဇဝင္ဒုတိယေစာင္ 2: MSBZ
အေရာင္မွတ္ခ်က္
မၽွေဝရန္
ကူးယူ
မိမိစက္ကိရိယာအားလုံးတြင္ မိမိအေရာင္ခ်ယ္ေသာအရာမ်ားကို သိမ္းဆည္းထားလိုပါသလား။ စာရင္းသြင္းပါ (သို႔) အေကာင့္ဝင္လိုက္ပါ
MYANMAR STANDARD BIBLE©
Copyright © 2012, 2014, 2017, 2022 by Global Bible Initiative