ဓမၼရာဇဝင္ဒုတိယေစာင္ 18
18
အဗရွလုံရႈံးနိမ့္ျခင္း
1ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးသည္ မိမိႏွင့္အတူပါလာေသာလူတို႔ကို ေရတြက္ၿပီး သူတို႔ကို အုပ္ခ်ဳပ္ရန္ လူတစ္ေထာင္အုပ္၊ လူတစ္ရာအုပ္တို႔ကို ခန႔္ထား၏။ 2ထို႔ေနာက္ လူသုံးပုံတစ္ပုံကို ယြာဘလက္ေအာက္သို႔လည္းေကာင္း၊ ေနာက္သုံးပုံတစ္ပုံကို ယြာဘညီ ေဇ႐ုယာ၏သား အဘိရွဲလက္ေအာက္သို႔လည္းေကာင္း၊ က်န္သုံးပုံတစ္ပုံကို ဂိတၱိလူမ်ိဳး အိတၱဲလက္ေအာက္သို႔လည္းေကာင္း ေနရာခ်ထားေပး၏။ ထို႔ေနာက္ ရွင္ဘုရင္က သူတို႔အား “ငါကိုယ္တိုင္ သင္တို႔ႏွင့္အတူ ဆက္ဆက္ခ်ီတက္မည္”ဟု မိန႔္ဆို၏။
3သို႔ေသာ္ သူတို႔က “အရွင္မင္းႀကီး ခ်ီေတာ္မမူပါႏွင့္။ စင္စစ္ အကြၽႏ္ုပ္တို႔ ထြက္ေျပးသြားလွ်င္လည္း သူတို႔ အေရးထားမည္မဟုတ္ပါ။ အကြၽႏ္ုပ္တို႔ တစ္ဝက္မွ် ေသသြားလွ်င္လည္း သူတို႔ အေရးထားမည္မဟုတ္ပါ။ အရွင္မင္းႀကီးတစ္ပါးတည္းသည္ အကြၽႏ္ုပ္တို႔ လူတစ္ေသာင္းႏွင့္ ညီမွ်ပါ၏။ အရွင္မင္းႀကီး ၿမိဳ႕ထဲ၌ေနရစ္ၿပီး အကြၽႏ္ုပ္တို႔ကို ကူညီျခင္းက ပိုေကာင္းပါလိမ့္မည္”ဟု ေလွ်ာက္တင္ၾက၏။
4ထိုအခါ ရွင္ဘုရင္က သူတို႔အား “သင္တို႔ ေကာင္းမည္ထင္သည့္အတိုင္း ငါျပဳပါမည္”ဟု မိန႔္ဆိုၿပီး ၿမိဳ႕တံခါးနားတြင္ ရပ္ေနခဲ့၏။ လူအေပါင္းတို႔မူကား ရာအုပ္လိုက္၊ ေထာင္အုပ္လိုက္ ခ်ီသြားၾကေလ၏။ 5ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးက ယြာဘ၊ အဘိရွဲႏွင့္ အိတၱဲတို႔အား “ငါ့မ်က္ႏွာကို ေထာက္ၿပီး သားေတာ္အဗရွလုံကို သက္ညႇာေပးပါ”ဟု မိန႔္မွာ၏။ ရွင္ဘုရင္က အဗရွလုံႏွင့္ပတ္သက္၍ တပ္မႉးအားလုံးတို႔အား ဤသို႔မိန႔္မွာသည္ကို လူအေပါင္းတို႔ ၾကားၾက၏။
6သူတို႔သည္ အစၥေရးအမ်ိဳးသားတို႔ႏွင့္ စစ္တိုက္ရန္ စစ္ေျမျပင္သို႔ ခ်ီသြားၾကၿပီး ဧဖရိမ္ေတာ၌ စစ္ခင္းၾက၏။ 7အစၥေရးအမ်ိဳးသားတို႔သည္ ဒါဝိဒ္မင္းႀကီး၏စစ္သည္တို႔ကို ရႈံးနိမ့္သြားေလ၏။ ထိုေန႔တြင္ တိုက္ပြဲအျပင္းအထန္ျဖစ္ၿပီး လူအေယာက္ႏွစ္ေသာင္း က်ဆုံးေလ၏။ 8ဤစစ္ပြဲသည္ တိုင္းႏိုင္ငံအားလုံးသို႔ ကူးစက္ပ်ံ႕ႏွံ႔သြားၿပီး ထိုေန႔တြင္ ဓားစာျဖစ္သြားေသာလူထက္ ေတာစာေတာင္စာျဖစ္သြားေသာလူက ပို၍မ်ား၏။
အဗရွလုံေသဆုံးျခင္း
9အဗရွလုံသည္ ဒါဝိဒ္မင္းႀကီး၏လူတို႔ႏွင့္ ပက္ပင္းတိုးသျဖင့္ လားစီးၿပီး ထြက္ေျပးသြား၏။ သူ႔လားသည္ သပိတ္ပင္အကိုင္းႀကီးေအာက္ကို ေျပးဝင္သြားစဥ္ အဗရွလုံ၏ဦးေခါင္းသည္ ထိုသပိတ္ပင္အကိုင္းႀကီးႏွင့္ ၿငိမိၿပီး လားကား ဆက္ေျပးသြား၍ သူသည္ ေလထဲတြင္#18:9 တိုက္႐ိုက္ျပန္ဆိုလွ်င္ “မိုးႏွင့္ေျမၾကား”။ တြဲလြဲက်က်န္ေနခဲ့၏။ 10ထိုအျခင္းအရာကို ျမင္ေသာသူတစ္ေယာက္က ယြာဘအား “အကြၽႏ္ုပ္သည္ အဗရွလုံအား သပိတ္ပင္၌ တြဲလြဲက်ေနသည္ကို ေတြ႕ခဲ့ပါ၏”ဟု ေျပာျပလွ်င္
11ယြာဘက သူ႔ကိုေျပာျပေသာသူအား “သင္ျမင္ခဲ့လ်က္ႏွင့္ အဘယ္ေၾကာင့္ သူ႔ကိုေျမေပၚထိုးခ်ၿပီး မသတ္ရသနည္း။ ထိုသို႔ျပဳခဲ့လွ်င္ သင့္ကိုငါ ေငြစတစ္ဆယ္ႏွင့္ ခါးစည္းႀကိဳးကို ခ်ီးျမႇင့္ၿပီ”ဟု ဆို၏။
12ထိုသူက ယြာဘအား “အကြၽႏ္ုပ္ကို ေငြစ တစ္ေထာင္ေပးလွ်င္ပင္ ရွင္ဘုရင္၏သားေတာ္ကို အကြၽႏ္ုပ္ကိုယ္တိုင္ မသတ္ပါ။ ရွင္ဘုရင္က သင္ႏွင့္တကြ အဘိရွဲ၊ အိတၱဲတို႔အား ‘သားေတာ္အဗရွလုံကို ကာကြယ္ေပးပါ’ဟု မိန႔္မွာလိုက္သည္ကို အကြၽႏ္ုပ္တို႔ နားႏွင့္ဆတ္ဆတ္ၾကားခဲ့ပါၿပီ။ 13အကယ္၍သာ အကြၽႏ္ုပ္သတ္မိလွ်င္ ကိုယ့္အသက္ကိုကိုယ္ အႏၲရာယ္ေပးမိၿပီ။ ရွင္ဘုရင္ထံမွ ကြယ္ဝွက္၍ရေသာအရာ တစ္စုံတစ္ခုမွ်မရွိပါ။ သင္သည္လည္း အကြၽႏ္ုပ္ဘက္မွ ရပ္တည္ေပးမည္မဟုတ္ပါ”ဟု ဆို၏။
14ထိုအခါ ယြာဘက “သင္ႏွင့္ ယခုလို အခ်ိန္ျဖဳန္းမေနႏိုင္ပါ”ဟု ဆိုလ်က္ လွံသုံးစင္းကိုယူ၍ သပိတ္ပင္၌တြဲလြဲက်လ်က္ အသက္ရွင္ေနေသးေသာ အဗရွလုံထံသြား၍ သူ႔ႏွလုံးထဲသို႔ ထုတ္ခ်င္းေပါက္ေအာင္ ထိုးေလ၏။ 15ယြာဘ၏လက္နက္ကိုင္တပ္သား ဆယ္ဦးတို႔ကလည္း အဗရွလုံကို ဝိုင္းဝန္းထိုးသတ္ၾကေလ၏။
16ထို႔ေနာက္ ယြာဘက မိမိလူတို႔ အစၥေရးအမ်ိဳးသားတို႔ေနာက္သို႔ ဆက္မလိုက္ရန္ တံပိုးကို မႈတ္သျဖင့္ သူတို႔လည္း ဆက္မလိုက္ေတာ့ဘဲ ျပန္လာၾကေလ၏။ 17ထို႔ေနာက္ အဗရွလုံ၏အေလာင္းကိုဆြဲခ်ၿပီး ေတာထဲရွိတြင္းႀကီးတစ္တြင္းထဲသို႔ပစ္ခ်ကာ သူ႔အေပၚတြင္ ေက်ာက္ပုံႀကီးပုံထားၾက၏။ အစၥေရးအမ်ိဳးသားအေပါင္းတို႔လည္း အသီးသီး မိမိတို႔ေနရာသို႔ ျပန္ေျပးၾကေလ၏။
18အဗရွလုံအသက္ရွင္စဥ္က “ငါ့နာမည္ မေပ်ာက္ပ်က္ေအာင္ ေစာင့္ထိန္းေပးမည့္သား မရွိ”ဟု ဆိုလ်က္ ေက်ာက္တုံးကို ယူ၍ ရွင္ဘုရင္ခ်ိဳင့္ဝွမ္းတြင္ မိမိနာမည္ျဖင့္သမုတ္၍ ေက်ာက္တိုင္စိုက္ထူခဲ့၏။ ထိုေက်ာက္တိုင္ကို ယေန႔တိုင္ “အဗရွလုံေက်ာက္တိုင္”ဟု ေခၚေဝၚၾက၏။
19ဇာဒုတ္၏သားအဟိမတ္က “ယခု အကြၽႏ္ုပ္ေျပး၍ ရွင္ဘုရင္အား ထာဝရဘုရားသည္ သူ႔ကို ရန္သူတို႔လက္မွ ကယ္တင္ေတာ္မူၿပီဟူေသာသတင္းကို ေလွ်ာက္တင္ပါရေစ”ဟု ဆိုလွ်င္
20ယြာဘက သူ႔အား “ယေန႔ သင္သြား၍သတင္းမေလွ်ာက္တင္ရ။ ေနာက္တစ္ေန႔မွ ေလွ်ာက္တင္ရမည္။ ဤေန႔သည္ ရွင္ဘုရင့္သားေတာ္ ေသဆုံးေသာေန႔ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သင္သြား၍သတင္းမေလွ်ာက္တင္ရ”ဟု ဆို၏။ 21သို႔ေသာ္ ယြာဘသည္ ကုရွိအမ်ိဳးသားတစ္ဦးအား “သင္ျမင္ခဲ့သမွ်ကို ရွင္ဘုရင္ထံ သြားေလွ်ာက္တင္ေလာ့”ဟု ဆိုလွ်င္ ထိုကုရွိအမ်ိဳးသားသည္ ယြာဘကို ဦးၫႊတ္၍ ေျပးထြက္သြားေလ၏။
22ဇာဒုတ္၏သား အဟိမတ္က ထပ္၍ယြာဘအား “မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ၊ ယခု ထိုကုရွိအမ်ိဳးသားေနာက္သို႔ အကြၽႏ္ုပ္ ေျပးလိုက္ပါရေစ”ဟု ဆိုလွ်င္ ယြာဘက သူ႔အား “ငါ့သား၊ အဘယ္ေၾကာင့္ သင္ေျပးလိုက္လိုသနည္း။ ဤသတင္းသည္ ဆုရရွိေစမည့္သတင္းမဟုတ္”ဟု သူ႔အား ဆို၏။
23သို႔ေသာ္ သူက “မည္သို႔ပင္ ျဖစ္ပါေစ။ အကြၽႏ္ုပ္ ေျပးလိုက္ပါရေစ”ဟုသာ ဆိုသျဖင့္ ယြာဘက “ေျပးလိုက္ေလာ့”ဟု ဆိုသည္ႏွင့္ အဟိမတ္သည္ လြင္ျပင္လမ္းမွ ေျပးသြားရာ ကုရွိအမ်ိဳးသားကို ေက်ာ္သြား၏။
24ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးသည္ ၿမိဳ႕တံခါးႏွစ္ခုၾကားတြင္ ထိုင္ေနစဥ္ ကင္းေစာင့္တစ္ေယာက္သည္ ၿမိဳ႕႐ိုးမွတစ္ဆင့္ ၿမိဳ႕တံခါးအမိုးေပၚသို႔ တက္၍ေမွ်ာ္ၾကည့္ရာ လူတစ္ေယာက္တည္းေျပးလာေနသည္ကို ေတြ႕ရ၏။ 25ထို႔ေၾကာင့္ ကင္းေစာင့္သည္ ရွင္ဘုရင္အား ေအာ္ဟစ္ေလွ်ာက္တင္ေလ၏။ ရွင္ဘုရင္ကလည္း “တစ္ေယာက္တည္းဆိုလွ်င္ သတင္းၾကားေျပာဖို႔ ျဖစ္လိမ့္မည္”ဟု မိန႔္ဆို၏။ ေျပးလာေသာသူသည္ တျဖည္းျဖည္းနီးလာ၏။ 26ကင္းေစာင့္သည္ ေနာက္ထပ္လူတစ္ေယာက္ ေျပးလာေနသည္ကို ျမင္ျပန္သျဖင့္ တံခါးေစာင့္အား “ၾကည့္ပါ။ လူတစ္ေယာက္ ထပ္ေျပးလာေနပါသည္”ဟု ေအာ္ေျပာလွ်င္ ရွင္ဘုရင္က “သူ၌လည္း သတင္းပါလာလိမ့္မည္”ဟု မိန႔္ဆို၏။
27ကင္းေစာင့္က “ၾကည့္ရသည္မွာ ပထမလူေျပးပုံက ဇာဒုတ္၏သား အဟိမတ္ေျပးပုံႏွင့္ တူပါ၏”ဟု ဆိုလွ်င္ ရွင္ဘုရင္က “သူသည္ လူေကာင္းျဖစ္၏။ သူ၌ သတင္းေကာင္းပါလာလိမ့္မည္”ဟု မိန႔္ဆို၏။
28အဟိမတ္ကလည္း ရွင္ဘုရင္အား “ခ်မ္းေျမ့ပါေစ”ဟု ႏႈတ္ခြန္းဆက္သၿပီးလွ်င္ ရွင္ဘုရင္ေရွ႕ ေျမေပၚတြင္ပ်ပ္ဝပ္လ်က္ “အကြၽႏ္ုပ္၏သခင္ အရွင္မင္းႀကီးကို ဆန႔္က်င္တိုက္ခိုက္ေသာသူတို႔အား ရႈံးနိမ့္ေစေတာ္မူေသာ အရွင္မင္းႀကီး၏ဘုရားသခင္ထာဝရဘုရားသည္ မဂၤလာရွိေတာ္မူပါေစေသာ”ဟု ေလွ်ာက္ေလ၏။
29ရွင္ဘုရင္ကလည္း “သားေတာ္အဗရွလုံ ေဘးကင္းပါ၏ေလာ”ဟု ေမးလွ်င္ အဟိမတ္က “အရွင္မင္းႀကီး၏အမႈထမ္းကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးကို ယြာဘေစလႊတ္စဥ္က အႀကီးအက်ယ္႐ုန္းရင္းဆန္ခတ္ျဖစ္ေနသည္ကို ျမင္ေသာ္လည္း မည္သို႔ျဖစ္ပ်က္ေနသည္ကို အကြၽႏ္ုပ္ မသိပါ”ဟု ေလွ်ာက္တင္ေလ၏။
30ထိုအခါ ရွင္ဘုရင္က သူ႔အား “ေဘးမွာ ရပ္ေနေလာ့”ဟု ဆိုသျဖင့္ သူသည္ ေဘး၌ရပ္ေန၏။
31ထို႔ေနာက္ ကုရွိအမ်ိဳးသားသည္ေရာက္လာၿပီး “အကြၽႏ္ုပ္၏သခင္ အရွင္မင္းႀကီး၊ သတင္းေကာင္းကို ေလွ်ာက္တင္ပါရေစ။ ယေန႔ ထာဝရဘုရားသည္ အရွင္မင္းႀကီးအား ဆန႔္က်င္တိုက္ခိုက္ေနေသာသူအေပါင္းတို႔ကို ရႈံးေစေတာ္မူၿပီ”ဟု ေလွ်ာက္တင္ေလ၏။
32ထိုအခါ ရွင္ဘုရင္က ကုရွိအမ်ိဳးသားအား “သားေတာ္အဗရွလုံ ေဘးကင္းပါ၏ေလာ”ဟု ေမးလွ်င္ သူက “အကြၽႏ္ုပ္၏သခင္ အရွင္မင္းႀကီး၏ရန္သူမ်ားႏွင့္ အရွင္မင္းႀကီးကို ဆန႔္က်င္တိုက္ခိုက္ေသာသူအားလုံးတို႔သည္ ထိုသားေတာ္ကဲ့သို႔ျဖစ္ၾကပါေစေသာ”ဟု ျပန္လည္ေလွ်ာက္တင္၏။
33ထိုအခါ ရွင္ဘုရင္သည္ တုန္လႈပ္လ်က္၊ ၿမိဳ႕တံခါးအထက္ခန္းသို႔ တက္သြားၿပီးလွ်င္ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ငိုေႂကြးလ်က္ “အို ငါ့သား၊ ငါ့သား အဗရွလုံ၊ ငါ့သား အဗရွလုံ၊ အဘယ္ေၾကာင့္ သင့္အစား ငါမေသရသနည္း။ အို ငါ့သား၊ ငါ့သား အဗရွလုံ”ဟု ျမည္တမ္းေလ၏။
လက္ရွိေရြးခ်ယ္ထားမွု
ဓမၼရာဇဝင္ဒုတိယေစာင္ 18: MSBZ
အေရာင္မွတ္ခ်က္
မၽွေဝရန္
ကူးယူ
မိမိစက္ကိရိယာအားလုံးတြင္ မိမိအေရာင္ခ်ယ္ေသာအရာမ်ားကို သိမ္းဆည္းထားလိုပါသလား။ စာရင္းသြင္းပါ (သို႔) အေကာင့္ဝင္လိုက္ပါ
MYANMAR STANDARD BIBLE©
Copyright © 2012, 2014, 2017, 2022 by Global Bible Initiative