ဓမၼရာဇဝင္ဒုတိယေစာင္ 16:1-14
ဓမၼရာဇဝင္ဒုတိယေစာင္ 16:1-14 MSBZ
ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးသည္ ေတာင္ထိပ္ကို အနည္းငယ္လြန္သြားလွ်င္ ေမဖိေဗာရွက္၏ငယ္သား ဇိဘက ကုန္းႏွီးတင္ထားေသာျမည္းႏွစ္ေကာင္ႏွင့္ သူ႔ကိုႀကိဳဆို၏။ ထိုျမည္းတို႔ေပၚတြင္ မုန႔္အလုံးႏွစ္ရာ၊ စပ်စ္သီးေျခာက္ အခိုင္တစ္ရာ၊ ေႏြရာသီသီးႏွံ အခိုင္တစ္ရာႏွင့္ စပ်စ္ဝိုင္တစ္ဘူး တင္ထား၏။ ရွင္ဘုရင္က ဇိဘအား “ဤအရာမ်ားကား အဘယ္အတြက္နည္း”ဟု ေမးေတာ္မူလွ်င္ ဇိဘက “ျမည္းမ်ားကား အရွင္မင္းႀကီးႏွင့္ အိမ္သူအိမ္သားတို႔ စီးဖို႔၊ မုန႔္ႏွင့္ ေႏြရာသီသီးႏွံမ်ားကား ငယ္သားတို႔စားဖို႔၊ စပ်စ္ဝိုင္ကား ကႏၲာရတြင္ ေမာပန္းသူတို႔ ေသာက္ဖို႔ ျဖစ္ပါ၏”ဟု ေလွ်ာက္တင္၏။ ထိုအခါ ရွင္ဘုရင္က “သင့္သခင္၏သားကား အဘယ္မွာနည္း”ဟု ေမးလွ်င္ ဇိဘက “ ‘အစၥေရးအမ်ိဳးအႏြယ္တို႔သည္ ငါ့ခမည္းေတာ္၏ႏိုင္ငံကို ငါ့အား ျပန္ေပးေကာင္းေပးလိမ့္မည္’ဟု ဆို၍ ေဂ်႐ုဆလင္ၿမိဳ႕တြင္ ေနခဲ့ပါ၏”ဟု ရွင္ဘုရင္အား ေလွ်ာက္တင္၏။ ထိုအခါ ရွင္ဘုရင္က ဇိဘအား “ေမဖိေဗာရွက္၌ ရွိသမွ်သည္ သင့္အဖို႔ျဖစ္၏”ဟု မိန႔္ဆိုလွ်င္ ဇိဘက “အကြၽႏ္ုပ္ ဦးၫႊတ္ပါ၏။ အကြၽႏ္ုပ္၏သခင္ အရွင္မင္းႀကီး ေရွ႕ေတာ္ေမွာက္တြင္ မ်က္ႏွာသာရပါေစေသာ”ဟု ျပန္ေလွ်ာက္၏။ ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးသည္ ဗာဟုရိမ္ၿမိဳ႕သို႔ေရာက္ေသာအခါ ေရွာလုမင္းႀကီး၏ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းထဲမွ လူတစ္ေယာက္ထြက္လာ၏။ ထိုသူသည္ ေဂရ၏သားျဖစ္၍ ရွိမိ အမည္ရွိ၏။ သူသည္ ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးကို က်ိန္ဆဲရင္းႏွင့္ ထြက္လာျခင္းျဖစ္၏။ သူသည္ ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးကိုသာမက ဒါဝိဒ္မင္းႀကီး၏အမႈထမ္းမ်ား၊ လူမ်ားႏွင့္ မင္းႀကီး၏ဝဲဘက္ယာဘက္မွစစ္သူရဲမ်ားကို ေက်ာက္ခဲႏွင့္ ေပါက္ရင္း “လူသတ္သမား၊ လူယုတ္မာ၊ ထြက္သြား ထြက္သြား၊ ေရွာလုမင္းႀကီး၏အ႐ိုက္အရာကို လုယူ၍နန္းစံၿပီး ေရွာလုမင္းႀကီး၏အိမ္သူအိမ္သားအား သတ္ေသာအျပစ္ကို ထာဝရဘုရားသည္ သင့္အား ျပန္ေပးဆပ္ေစၿပီ။ ႏိုင္ငံေတာ္ကိုလည္း သင့္သားအဗရွလုံလက္သို႔ ထာဝရဘုရားအပ္ေတာ္မူၿပီ။ သင္သည္ လူသတ္သမားျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သင္ျပဳေသာမေကာင္းမႈကို သင္ျပန္ခံရေတာ့မည္”ဟု က်ိန္ဆဲေလ၏။ ထိုအခါ ေဇ႐ုယာ၏သား အဘိရွဲက ရွင္ဘုရင္အား “ဤေခြးေသေကာင္သည္ အဘယ္ေၾကာင့္ အကြၽႏ္ုပ္၏သခင္ အရွင္မင္းႀကီးကို က်ိန္ဆဲရသနည္း။ ယခု အကြၽႏ္ုပ္သြား၍ သူ႔ေခါင္းကို ျဖတ္ပစ္ပါရေစ”ဟု ေလွ်ာက္၏။ သို႔ေသာ္ ရွင္ဘုရင္က “ေဇ႐ုယာသားတို႔၊ သင္တို႔ႏွင့္ အဘယ္သို႔ဆိုင္သနည္း။ ထာဝရဘုရားက သူ႔အား ‘ဒါဝိဒ္ကို က်ိန္ဆဲေလာ့’ဟု အခြင့္ျပဳလွ်င္ သူက်ိန္ဆဲသည္ကို ‘သင္ အဘယ္ေၾကာင့္ က်ိန္ဆဲသနည္း’ဟု သူ႔ကို မည္သူေျပာခြင့္ရွိမည္နည္း”ဟု မိန႔္ဆို၏။ ထို႔ေနာက္ ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးက အဘိရွဲအပါအဝင္ မင္းမႈထမ္းအေပါင္းတို႔အား “ၾကည့္ပါ။ ငါ့ေသြးသားရင္းျဖစ္ေသာ ငါ့သားပင္လွ်င္ ငါ့ကို သတ္ဖို႔ရွာႀကံ၏။ ဤဗယၤာမိန္အမ်ိဳးကား ထိုထက္မက ျပဳခြင့္ရွိ၏။ ထာဝရဘုရားသည္ သူ႔ကို အခြင့္ေပးထားၿပီျဖစ္၍ သူက်ိန္ဆဲပါေစ။ သူ႔ကို မဆီးတားၾကႏွင့္။ ထာဝရဘုရားသည္ ငါခံရေသာဒုကၡဆင္းရဲကို ျမင္ေတာ္မူ၍ ယေန႔ခံရေသာက်ိန္ဆဲျခင္းအစား ေကာင္းေသာအရာကို ငါ့အား ထာဝရဘုရားျပန္ေပးေကာင္းေပးေတာ္မူလိမ့္မည္”ဟု မိန႔္ဆို၏။ ထို႔ေနာက္ ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးသည္ မိမိလူတို႔ႏွင့္အတူ ခရီးဆက္စဥ္ ရွိမိသည္လည္း တစ္ဖက္ေတာင္ေစာင္းတစ္ေလွ်ာက္မွ လိုက္လာရင္း ဒါဝိဒ္မင္းႀကီးကို က်ိန္ဆဲ၏၊ ခဲႏွင့္ ေပါက္၏၊ ေျမမႈန႔္ႏွင့္လည္း ပက္၏။ ရွင္ဘုရင္ႏွင့္လူအေပါင္းတို႔သည္ ေမာပန္းလာသျဖင့္ တစ္ေနရာတြင္ အပန္းေျဖရပ္နားၾက၏။
သမၼာက်မ္းစာအက္ပ္
ကေလးမ်ားအတြက္ သမၼာက်မ္းစာအက္ပ္
