ဓမၼရာဇဝင္ပထမေစာင္ 30
30
အာမလက္လူမ်ိဳးတို႔ကို ဒါဝိဒ္ေအာင္ႏိုင္ျခင္း
1သုံးရက္ေျမာက္ေသာေန႔တြင္ ဒါဝိဒ္ႏွင့္သူ႔ေနာက္လိုက္တို႔သည္ ဇိကလတ္ၿမိဳ႕သို႔ ျပန္ေရာက္လာၾက၏။ ထိုအခ်ိန္တြင္ အာမလက္လူမ်ိဳးတို႔သည္ ေနေဂ့အရပ္ႏွင့္ ဇိကလတ္ၿမိဳ႕ကို ဝင္ေရာက္စီးနင္းၿပီး ဇိကလတ္ၿမိဳ႕ကို တိုက္ခိုက္မီးရႈိ႕ကာ 2ထိုၿမိဳ႕ရွိ မိန္းမမ်ားႏွင့္ လူႀကီးလူငယ္အားလုံးကို ဖမ္းဆီးၿပီး တစ္ေယာက္ကိုမွ် မသတ္ဘဲ သူတို႔ႏွင့္အတူ ေခၚေဆာင္သြား၏။
3ဒါဝိဒ္ႏွင့္သူ႔ေနာက္လိုက္တို႔ ၿမိဳ႕သို႔ျပန္ေရာက္ခ်ိန္တြင္ ၿမိဳ႕မွာ မီးရႈိ႕ဖ်က္ဆီးထားျခင္းခံရသည္ကို ေတြ႕ရွိရ၏။ သူတို႔၏ဇနီးႏွင့္ သားသမီးတို႔ကိုလည္း ဖမ္းဆီးေခၚေဆာင္သြားၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ 4ဒါဝိဒ္ႏွင့္သူ႔လူတို႔သည္ ငိုေႂကြးဖို႔ အားမရွိေတာ့ေလာက္ေအာင္ပင္ အသံကုန္ငိုေႂကြးၾကေလ၏။ 5ဒါဝိဒ္၏မယားႏွစ္ဦးျဖစ္ေသာ ေယဇေရလၿမိဳ႕သူ အဟိေနာင္ႏွင့္ နာဗလ၏မယားျဖစ္ခဲ့ဖူးေသာ ကရေမလၿမိဳ႕သူ အဘိဂဲလတို႔သည္လည္း ဖမ္းဆီးေခၚေဆာင္သြားျခင္းခံရ၏။ 6လူအေပါင္းတို႔သည္ မိမိတို႔၏သားသမီးမ်ားအတြက္ စိတ္ေသာကေရာက္လ်က္ ဒါဝိဒ္ကို ခဲႏွင့္ေပါက္သတ္ရန္ ေျပာဆိုၾကသျဖင့္ ဒါဝိဒ္မွာ အလြန္စိတ္ဒုကၡေရာက္ရေလ၏။ သို႔ေသာ္ သူသည္ သူ၏ဘုရားသခင္ထာဝရဘုရားထံေတာ္မွ အားယူေလ၏။
7ဒါဝိဒ္က အဟိမလက္၏သား ယဇ္ပုေရာဟိတ္အဗ်ာသာအား “ဧဖုဒ္#30:7 “ယဇ္ပုေရာဟိတ္အတြက္ အထူးခ်ဳပ္ထားေသာအေပၚခံအက်ႌ”။ကို ငါ့ထံယူလာေပးပါေလာ့”ဟု ဆိုသျဖင့္ အဗ်ာသာသည္လည္း ဒါဝိဒ္ထံ ဧဖုဒ္#30:7 “ယဇ္ပုေရာဟိတ္အတြက္ အထူးခ်ဳပ္ထားေသာအေပၚခံအက်ႌ”။ကို ယူလာေပး၏။ 8ထိုအခါ ဒါဝိဒ္က ထာဝရဘုရားအား “ထိုဓားျပတို႔ေနာက္သို႔ လိုက္ရပါမည္ေလာ။ သူတို႔ကို မီႏိုင္ပါမည္ေလာ”ဟု ေမးေလွ်ာက္လွ်င္ ထာဝရဘုရားက “လိုက္ေလာ့။ အမွန္ပင္မီလိမ့္မည္။ လူတို႔ကို အမွန္ပင္ကယ္တင္ႏိုင္လိမ့္မည္”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။
9ထို႔ေၾကာင့္ ဒါဝိဒ္ႏွင့္သူ႔ေနာက္လိုက္လူေျခာက္ရာတို႔သည္ ခ်ီသြား၍ ေဗေသာ္ေခ်ာင္းနားသို႔ေရာက္လွ်င္ ေနာက္၌က်န္ခဲ့သူတို႔က ထိုေနရာတြင္ ေနရစ္ခဲ့ၾက၏။ 10ဒါဝိဒ္ႏွင့္အတူ လူေလးရာတို႔သည္ ဆက္၍လိုက္ၾက၏။ လူႏွစ္ရာမူကား ေမာပန္းလြန္းသျဖင့္ ေဗေသာ္ေခ်ာင္းကိုပင္ မေက်ာ္ႏိုင္ဘဲ ေနရစ္ခဲ့ၾက၏။
11ထို႔ေနာက္ ေတာထဲတြင္ အီဂ်စ္ျပည္သားတစ္ဦးကိုေတြ႕သျဖင့္ ဒါဝိဒ္ထံသို႔ေခၚလာၿပီး သူ႔အား စားစရာကိုေပး၍ သူသည္ စားေလ၏။ သူ႔အား ေရကိုလည္းတိုက္၏။ 12သူသည္ သုံးရက္သုံးညတိုင္တိုင္ အစာကိုမစားရ၊ ေရကိုမေသာက္ရသျဖင့္ သူ႔အား သဖန္းပ်ဥ္အနည္းငယ္ႏွင့္ စပ်စ္သီးေျခာက္ႏွစ္ခိုင္တို႔ကို ေကြၽးရာ သူသည္ စား၍ အားျပန္ျပည့္လာ၏။
13ထိုအခါ ဒါဝိဒ္က သူ႔အား “သင္သည္ မည္သူ၏လူ ျဖစ္သနည္း။ မည္သည့္အရပ္က လာသနည္း”ဟု ေမးလွ်င္ သူက “အကြၽႏ္ုပ္သည္ အီဂ်စ္ျပည္မွလာပါ၏။ အာမလက္အမ်ိဳးသားတစ္ဦး၏ကြၽန္ ျဖစ္ပါ၏။ လြန္ခဲ့ေသာသုံးရက္က အကြၽႏ္ုပ္ဖ်ားနာသျဖင့္ အကြၽႏ္ုပ္၏သခင္သည္ အကြၽႏ္ုပ္ကို ပစ္ထားခဲ့ပါ၏။ 14အကြၽႏ္ုပ္တို႔သည္ ေခရသိလူမ်ိဳးပိုင္ေသာေနေဂ့အရပ္ေဒသ၊ ယုဒလူမ်ိဳးပိုင္ေသာအရပ္ေဒသႏွင့္ ကာလက္လူမ်ိဳးပိုင္ေသာေနေဂ့အရပ္ေဒသတို႔ကို ဝင္ေရာက္စီးနင္းၿပီး ဇိကလတ္ၿမိဳ႕ကို မီးရႈိ႕ခဲ့ပါၿပီ”ဟု ျပန္ေျဖ၏။
15ဒါဝိဒ္က သူ႔အား “ထိုဓားျပတို႔ရွိရာသို႔ ငါ့ကိုလိုက္ပို႔ႏိုင္သေလာ”ဟု ဆိုလွ်င္ သူက “အကြၽႏ္ုပ္ကို မသတ္၊ အကြၽႏ္ုပ္သခင့္လက္သို႔လည္း ျပန္မအပ္ပါဟု ဘုရားသခင္ထံက်ိန္ဆိုမည္ဆိုလွ်င္ ထိုဓားျပတို႔ရွိရာသို႔ လိုက္ပို႔ပါမည္”ဟု ဆိုၿပီး
16ဒါဝိဒ္ကိုေခၚေဆာင္သြားရာ ထိုသူတို႔သည္ ဖိလိတၱိျပည္၊ ယုဒျပည္တို႔မွ ပစၥည္းအမ်ားအျပားကို လုယက္သိမ္းယူႏိုင္ေသာေၾကာင့္ တစ္ျပည္လုံး ေနရာအႏွံ႔ စားေသာက္လ်က္ ကခုန္ေနၾက၏။ 17ဒါဝိဒ္သည္ ေမွာင္ရီပ်ိဳးခ်ိန္မွစ၍ ေနာက္တစ္ေန႔ ေနဝင္ခ်ိန္ထိ ထိုသူတို႔ကို တိုက္ခိုက္ရာ ကုလားအုတ္စီး၍ ထြက္ေျပးသြားေသာလူငယ္ေလးရာမွလြဲ၍ က်န္တစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ် မလြတ္ေပ။
18ဒါဝိဒ္သည္ အာမလက္လူမ်ိဳးတို႔ သိမ္းယူသြားခဲ့သမွ်တို႔ကို ျပန္လည္သိမ္းယူႏိုင္ခဲ့၏။ မိမိမယားႏွစ္ဦးကိုလည္း ကယ္တင္ႏိုင္ခဲ့၏။ 19ဒါဝိဒ္သည္ လူႀကီးလူငယ္မွစ၍ သားသမီးမ်ားကို တစ္ေယာက္မက်န္၊ တိုက္ခိုက္လုယူသြားေသာပစၥည္းမ်ားကိုလည္း တစ္ခုမက်န္ အားလုံးျပန္လည္တိုက္ယူႏိုင္ခဲ့၏။ 20ထို႔ျပင္ ဒါဝိဒ္သည္ သိုးအုပ္ႏြားအုပ္အားလုံးကိုလည္း သိမ္းယူခဲ့၏။ လူတို႔သည္ တိရစာၦန္တို႔ကို ေရွ႕မွႏွင္ေစလ်က္ “ဤသည္ကား ဒါဝိဒ္ တိုက္ခိုက္လုယူေပးေသာပစၥည္းမ်ားတည္း”ဟု ဆိုၾက၏။
21ေမာပန္း၍ ဒါဝိဒ္ေနာက္သို႔မလိုက္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ ေဗေသာ္ေခ်ာင္းနားတြင္ေနခဲ့ေသာ လူႏွစ္ရာတို႔ရွိရာသို႔ ဒါဝိဒ္ျပန္ေရာက္လာေသာအခါ သူတို႔သည္ ဒါဝိဒ္ႏွင့္ သူႏွင့္အတူျပန္လာေသာလူတို႔ကို ႀကိဳဆိုရန္ ထြက္လာၾက၏။ ဒါဝိဒ္သည္ သူတို႔အနီးသို႔ေရာက္လာ၍ သူတို႔အား ႏႈတ္ဆက္စကားေျပာဆိုေလ၏။ 22သို႔ေသာ္ ဒါဝိဒ္ႏွင့္အတူလိုက္သြားေသာသူတို႔ထဲမွ စိတ္ထားယုတ္ညံ့ေသးသိမ္သူအေပါင္းတို႔က “သူတို႔သည္ ငါတို႔ႏွင့္အတူမလိုက္ေသာေၾကာင့္ အကြၽႏ္ုပ္တို႔ ျပန္တိုက္ခိုက္လုယက္ယူလာေသာပစၥည္းတို႔ကို သူတို႔အား မေပးႏိုင္။ သူတို႔သည္ သူတို႔၏မယား၊ သားသမီးတို႔ကိုသာေခၚ၍ ထြက္သြားပါေစ”ဟု ဆိုၾက၏။
23သို႔ေသာ္ ဒါဝိဒ္က သူတို႔အား “ငါ့ညီအစ္ကိုတို႔၊ ငါတို႔အား ထာဝရဘုရားေပးသနားေတာ္မူေသာအရာတို႔ကို ဤသို႔မျပဳရ။ ထာဝရဘုရားသည္ ငါတို႔ကိုေစာင့္ေရွာက္ေတာ္မူ၍ ငါတို႔အား လာေရာက္တိုက္ခိုက္ေသာဓားျပတို႔ကိုလည္း ငါတို႔လက္သို႔ အပ္ေတာ္မူၿပီ။ 24ဤအမႈႏွင့္ပတ္သက္၍ သင္တို႔စကားကို မည္သူနားေထာင္မည္နည္း။ စစ္တိုက္သြားေသာသူရေသာေဝစုအတိုင္း ပစၥည္းေစာင့္က်န္ခဲ့ေသာသူကိုလည္း ညီတူညီမွ်ေဝစုခြဲေဝေပးရမည္”ဟု ဆို၏။ 25ထိုေန႔မွစ၍ ယေန႔ခ်ိန္ထိ ဒါဝိဒ္သည္ အစၥေရးလူမ်ိဳးတို႔တြင္ ထိုသို႔ စည္းမ်ဥ္းဥပေဒ ခ်မွတ္ေလ၏။
26ဒါဝိဒ္သည္ ဇိကလတ္ၿမိဳ႕သို႔ ေရာက္လွ်င္ သူ၏မိတ္ေဆြ ယုဒသက္ႀကီးဝါႀကီးတို႔အား “ၾကည့္ရႈေလာ့။ ထာဝရဘုရား၏ရန္သူတို႔ထံမွ တိုက္ရာပါပစၥည္းမ်ားကို သင္တို႔အဖို႔ လက္ေဆာင္ေပးလိုက္ပါ၏”ဟု ဆို၍ တိုက္ရာပါပစၥည္းမ်ားကို ေပးလိုက္ေလ၏။ 27ေဗသလၿမိဳ႕သားမ်ား၊ ရာမုတ္ေနေဂ့ၿမိဳ႕သားမ်ား၊ ယတၱိရၿမိဳ႕သားမ်ား၊ 28အာေရာ္ၿမိဳ႕သားမ်ား၊ ရွိဖမုတ္ၿမိဳ႕သားမ်ား၊ ဧရွတေမာၿမိဳ႕သားမ်ား၊ 29ရာခလၿမိဳ႕သားမ်ား၊ ေယရေမလၿမိဳ႕မ်ားရွိၿမိဳ႕သားမ်ား၊ ေကနိၿမိဳ႕မ်ားရွိၿမိဳ႕သားမ်ား၊ 30ေဟာမာၿမိဳ႕သားမ်ား၊ ေခါရာရွန္ၿမိဳ႕သားမ်ား၊ အာသက္ၿမိဳ႕သားမ်ား၊ 31ေဟျဗဳန္ၿမိဳ႕သားမ်ား စသည္တို႔မွစ၍ ဒါဝိဒ္ႏွင့္သူ႔ေနာက္လိုက္တို႔ သြားလာခဲ့ေသာၿမိဳ႕ရွိသမွ်တို႔သို႔လည္း ေပးလိုက္ေလ၏။
လက္ရွိေရြးခ်ယ္ထားမွု
ဓမၼရာဇဝင္ပထမေစာင္ 30: MSBZ
အေရာင္မွတ္ခ်က္
မၽွေဝရန္
ကူးယူ
မိမိစက္ကိရိယာအားလုံးတြင္ မိမိအေရာင္ခ်ယ္ေသာအရာမ်ားကို သိမ္းဆည္းထားလိုပါသလား။ စာရင္းသြင္းပါ (သို႔) အေကာင့္ဝင္လိုက္ပါ
MYANMAR STANDARD BIBLE©
Copyright © 2012, 2014, 2017, 2022 by Global Bible Initiative