ဓမၼရာဇဝင္ပထမေစာင္ 17

1ယခုတစ္ဖန္ ဖိလိတၱိလူမ်ိဳးတို႔သည္ စစ္တိုက္ရန္ စစ္သည္တို႔ကို စုစည္းၾက၏။ သူတို႔သည္ ေစာေခါၿမိဳ႕တြင္ စုေဝး၍ ယုဒျပည္၊ ေစာေခါၿမိဳ႕ႏွင့္ အေဇကာၿမိဳ႕ၾကားရွိဧဖက္ဒမိမ္အရပ္တြင္ စခန္းခ်ၾက၏။ 2ေရွာလုမင္းႀကီးႏွင့္ အစၥေရးအမ်ိဳးသားတို႔မူကား ဧလာခ်ိဳင့္တြင္ စုေဝးစခန္းခ်ၾကၿပီး ဖိလိတၱိလူမ်ိဳးတို႔ကို ရင္ဆိုင္တိုက္ခိုက္ရန္ စစ္ေရးျပင္ဆင္ၾက၏။

3ဖိလိတၱိလူမ်ိဳးတို႔သည္ ေတာင္တစ္ဖက္တြင္ တပ္ခ်၍ အစၥေရးလူမ်ိဳးတို႔သည္ ေတာင္အျခားတစ္ဖက္တြင္ တပ္ခ်ၾက၏။ သူတို႔ၾကားတြင္ ခ်ိဳင့္ဝွမ္းရွိ၏။ 4ဖိလိတၱိတပ္စခန္းဘက္မွ ေဂါလ်တ္ဟုအမည္ရွိ၍ အရပ္ေျခာက္ေတာင္တစ္ထြာ#17:4 “117 လက္မ သို႔မဟုတ္ 292.5 စင္တီမီတာ”။ရွိေသာ ဂါသၿမိဳ႕သား လူစြမ္းေကာင္းတစ္ဦး ထြက္လာ၏။ 5သူသည္ ေခါင္းတြင္ ေၾကးနီသံခေမာက္ေဆာင္းထား၍ သံခ်ပ္အက်ႌကို ဝတ္ထား၏။ ထိုသံခ်ပ္အက်ႌ၏အေလးခ်ိန္မွာ ေၾကးနီရွယ္ကယ္ငါးေထာင္#17:5 “38 ပိႆာ သို႔မဟုတ္ 58 ကီလိုဂရမ္”။ခန႔္ရွိ၏။ 6သူ၏ေျခေထာက္တြင္လည္း ေၾကးနီညိဳ႕သက်ည္းကာပါရွိၿပီး ပခုံးတြင္လည္း ေၾကးနီလွံရွည္ လြယ္ထား၏။ 7သူ၏လွံ႐ိုးမွာ ရက္ကန္းလိပ္တုံးတမွ်ရွိ၍ လွံသြားအေလးခ်ိန္မွာ သံရွယ္ကယ္ေျခာက္ရာ#17:7 “4.5 ပိႆာ သို႔မဟုတ္ 6.9 ကီလိုဂရမ္”။ ရွိ၏။ သူ႔ေရွ႕တြင္ ဒိုင္းလႊားကိုင္သူတစ္ဦး ပါရွိ၏။

8သူသည္ ရပ္၍ အစၥေရးစစ္သည္တို႔အား “သင္တို႔ အဘယ္ေၾကာင့္ စစ္ခင္းက်င္းရန္ ထြက္လာၾကသနည္း။ ငါသည္ ဖိလိတၱိလူမ်ိဳးျဖစ္၏။ သင္တို႔ကား ေရွာလု၏အမႈထမ္းမ်ားမဟုတ္ေလာ။ သင္တို႔ထဲမွ လူတစ္ေယာက္ကိုေ႐ြးၿပီး ငါ့ထံသို႔လာေစပါ။ 9အကယ္၍ သူသည္ ငါ့ကိုတိုက္၍ သတ္ႏိုင္လွ်င္ ငါတို႔သည္ သင္တို႔ထံ ကြၽန္ခံမည္။ သို႔မဟုတ္ ငါသည္ သူ႔ကိုႏိုင္၍ သတ္ႏိုင္လွ်င္ သင္တို႔သည္ ငါတို႔ထံ ကြၽန္ခံ၍ အလုပ္လုပ္ေပးရမည္”ဟု ေအာ္ဟစ္ေျပာဆို၏။ 10ထို႔ျပင္ ထိုဖိလိတၱိျပည္သားက “ယေန႔ ငါသည္ အစၥေရးစစ္သည္တို႔ကို စိန္ေခၚ၏။ ငါႏွင့္တိုက္မည့္သူတစ္ဦးကို ငါ့ထံ လႊတ္လိုက္ပါ”ဟု ဆို၏။ 11ေရွာလုမင္းႀကီးႏွင့္တကြ အစၥေရးစစ္သည္အားလုံးတို႔သည္ ထိုဖိလိတၱိျပည္သား၏စကားကို ၾကားေသာအခါ တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားလ်က္ အလြန္ေၾကာက္႐ြံ႕ၾကကုန္၏။

12ဒါဝိဒ္သည္ ယုဒျပည္၊ ဗက္လင္ၿမိဳ႕မွ ေယရွဲအမည္ရွိ ဧဖရတ္အမ်ိဳးသားတစ္ဦး၏သား ျဖစ္၏။ ေယရွဲ၌ သားရွစ္ေယာက္ရွိ၏။ သူသည္ ေရွာလုမင္းႀကီးလက္ထက္တြင္ အသက္ႀကီး၍အိုမင္းေလၿပီ။ 13ေယရွဲ၏သားအႀကီးသုံးေယာက္တို႔သည္ ေရွာလုမင္းႀကီးေနာက္လိုက္ေသာစစ္မႈထမ္းမ်ား ျဖစ္ၾက၏။ ထိုစစ္မႈထမ္းေသာ သားသုံးေယာက္၏အမည္မွာ သားဦးဧလ်ာဘ၊ ဒုတိယသားအဘိနဒပ္ႏွင့္ တတိယသားရွမၼ ျဖစ္၏။ 14ဒါဝိဒ္သည္ အငယ္ဆုံးသားျဖစ္၏။ သားအႀကီးသုံးေယာက္သည္ ေရွာလုမင္းႀကီးေနာက္သို႔ လိုက္ၾကေသာ္လည္း 15ဒါဝိဒ္သည္ ဗက္လင္ၿမိဳ႕ရွိ ဖခင္၏သိုးမ်ားကိုထိန္းေက်ာင္းရသျဖင့္ ေရွာလုမင္းႀကီးထံသြားလိုက္ ဖခင္ထံျပန္လိုက္လုပ္ေနရ၏။

16ထိုဖိလိတၱိျပည္သားသည္ နံနက္တစ္ႀကိမ္၊ ညေနတစ္ႀကိမ္ ရက္ေလးဆယ္ပတ္လုံး လူလုံးထြက္ျပေလ့ရွိ၏။ 17ေယရွဲက မိမိ၏သားဒါဝိဒ္အား “သင့္အစ္ကိုတို႔အတြက္ ဤမုန႔္ဆန္းတစ္ဧဖာ#17:17 “22 လီတာ”။ႏွင့္ မုန႔္ဆယ္လုံးကိုယူ၍ သင့္အစ္ကိုတို႔ရွိရာတပ္စခန္းသို႔ အျမန္သြားေလာ့။ 18ဤဒိန္ခဲဆယ္ခဲကိုလည္း သူတို႔၏လူတစ္ေထာင္အုပ္အတြက္ ယူသြားေလာ့။ သင့္အစ္ကိုတို႔ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းရွိသည္ကို သင္ျမင္ေတြ႕ခဲ့ရေၾကာင္း သက္ေသယူလာျပေလာ့”ဟု မွာလိုက္ေလ၏။ 19ေရွာလုမင္းႀကီးမွစ၍ ဒါဝိဒ္၏အစ္ကိုတို႔ႏွင့္ အစၥေရးအမ်ိဳးသားအေပါင္းတို႔သည္ ဖိလိတၱိလူမ်ိဳးတို႔ကို တိုက္ခိုက္ရန္ ဧလာခ်ိဳင့္၌ စခန္းခ်ေနၾက၏။

20ဒါဝိဒ္သည္ နံနက္ေစာေစာထ၍ မိမိသိုးအုပ္ကို သိုးထိန္းတစ္ဦးႏွင့္ အပ္ထားခဲ့ၿပီးလွ်င္ ဖခင္ေယရွဲမွာလိုက္သည့္အတိုင္း စားစရာမ်ားကို ယူ၍ ထြက္သြား၏။ သူသည္ တပ္စခန္းသို႔ေရာက္ေသာအခါ စစ္သည္တို႔သည္ စစ္ေျမျပင္သို႔ ခ်ီတက္ၿပီး စစ္ျငာသံေပးလ်က္ 21အစၥေရးလူမ်ိဳးႏွင့္ ဖိလိတၱိလူမ်ိဳးတို႔သည္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ စစ္ခင္းက်င္းေနၾက၏။ 22ဒါဝိဒ္သည္ သူႏွင့္အတူပါလာေသာပစၥည္းမ်ားကို ပစၥည္းထိန္းလက္၌ အပ္ထားခဲ့ၿပီး စစ္ေျမျပင္သို႔ေျပးသြားကာ အစ္ကိုတို႔ကို သြား၍ေတြ႕ဆုံႏႈတ္ဆက္၏။ 23ထိုသို႔ သူသည္ အစ္ကိုတို႔ႏွင့္စကားေျပာေနစဥ္ ေဂါလ်တ္အမည္ရွိေသာ ဖိလိတၱိလူမ်ိဳး၊ ဂါသၿမိဳ႕သား၊ လူစြမ္းေကာင္းတစ္ဦးသည္ ဖိလိတၱိတပ္ထဲမွထြက္လာ၍ ယခင္ကကဲ့သို႔ စိန္ေခၚေသာစကားမ်ားကို ဒါဝိဒ္ၾကားရ၏။ 24အစၥေရးအမ်ိဳးသားအေပါင္းတို႔သည္လည္း ထိုသူကိုျမင္လွ်င္ အလြန္ေၾကာက္႐ြံ႕၍ ထြက္ေျပးၾက၏။

25အစၥေရးအမ်ိဳးသားတို႔က “ယခု ထြက္လာေသာသူကို သင္တို႔ျမင္သေလာ။ စင္စစ္ အစၥေရးလူမ်ိဳးတို႔ကို ေစာ္ကားရန္ထြက္လာျခင္းျဖစ္၏။ သူ႔ကိုသတ္ႏိုင္ေသာသူအား ရွင္ဘုရင္သည္ ဓနဥစၥာအမ်ားအျပားခ်ီးျမႇင့္၍ သမီးေတာ္ႏွင့္ထိမ္းျမားေပးမည္။ သူ႔အိမ္သူအိမ္သားတို႔ကိုလည္း အစၥေရးႏိုင္ငံတြင္ အခြန္လြတ္ၿငိမ္းခြင့္ျပဳမည္”ဟု ေျပာဆိုေနၾက၏။

26ဒါဝိဒ္သည္ မိမိအနား၌ရပ္ေနေသာလူတို႔အား “ဤဖိလိတၱိျပည္သားကိုသတ္ၿပီး အစၥေရးလူမ်ိဳးတို႔ ေစာ္ကားခံေနရသည္ကို ဖယ္ရွားေပးႏိုင္ေသာသူအား မည္သို႔ျပဳေပးမည္နည္း။ အသက္ရွင္ေတာ္မူေသာဘုရားသခင္၏စစ္သည္တို႔ကို ေစာ္ကားေျပာဆိုေနရေအာင္ ဤအေရဖ်ားလွီးျခင္းမခံေသာဖိလိတၱိျပည္သားကား မည္သူနည္း”ဟု ေမး၏။

27ထိုအခါ လူတို႔က ယခင္ ေျပာဆိုခဲ့ၾကသည့္အတိုင္း သူ႔အား “ထိုသူကို သတ္ႏိုင္ေသာသူအား ထိုသို႔ျပဳေပးမည္”ဟု ေျပာျပၾက၏။

28ထိုသို႔ ဒါဝိဒ္ႏွင့္လူတို႔ ေျပာဆိုေနၾကသည္ကို ဒါဝိဒ္၏အစ္ကိုအႀကီးဆုံးျဖစ္သူ ဧလ်ာဘၾကားသိလွ်င္ ဒါဝိဒ္ကိုအမ်က္ထြက္၍ “သင္ အဘယ္ေၾကာင့္ ဤေနရာသို႔ ဆင္းလာသနည္း။ ေတာကႏၲာရမွ သိုးအနည္းငယ္ကို မည္သူႏွင့္ ထားခဲ့သနည္း။ သင္၌မာန္မာနရွိေၾကာင္း၊ မေကာင္းေသာစိတ္ကူးရွိေနေၾကာင္း ငါသိ၏။ တိုက္ပြဲကို ၾကည့္လို၍ သင္လာခဲ့သည္မဟုတ္ေလာ”ဟု သူ႔အား ေျပာဆိုေလ၏။

29ဒါဝိဒ္ကလည္း “ယခု အကြၽႏ္ုပ္ မည္သို႔ျပဳမိသနည္း။ ဤအေၾကာင္းအရာကို ေမးခြင့္မရွိသေလာ”ဟု ျပန္ေျပာၿပီး 30ဧလ်ာဘထံမွ လွည့္ထြက္သြား၍ အျခားသူတို႔အား ထိုအေၾကာင္းအရာကို ေမးျမန္းရာ သူတို႔က ယခင္ေျဖခဲ့သည့္အတိုင္း ျပန္ေျဖၾက၏။

31ဒါဝိဒ္ေျပာေသာစကားကိုၾကားေသာသူအခ်ိဳ႕တို႔က ေရွာလုမင္းႀကီးထံသို႔ ေလွ်ာက္တင္ၾကသျဖင့္ ေရွာလုမင္းႀကီးသည္ ဒါဝိဒ္ကို ဆင့္ေခၚေလ၏။ 32ဒါဝိဒ္ကလည္း ေရွာလုမင္းႀကီးအား “ထိုသူေၾကာင့္ မည္သူမွ်စိတ္မပ်က္ၾကပါႏွင့္။ အရွင့္အေစအပါးအကြၽႏ္ုပ္သည္ ထိုဖိလိတၱိျပည္သားကို ထြက္တိုက္ပါမည္”ဟု ေလွ်ာက္တင္ရာ

33ေရွာလုမင္းႀကီးက ဒါဝိဒ္အား “ထိုဖိလိတၱိျပည္သားကို သင္ထြက္တိုက္ႏိုင္မည္မဟုတ္။ သင္ကား လူငယ္မွ်သာရွိေသး၏။ ထိုသူမွာမူ ငယ္႐ြယ္စဥ္ကပင္ စစ္သူရဲျဖစ္ခဲ့၏”ဟု ဆို၏။

34သို႔ေသာ္ ဒါဝိဒ္က ေရွာလုမင္းႀကီးအား “အရွင့္အေစအပါးသည္ ဖခင္၏သိုးမ်ားကို ထိန္းေက်ာင္းေနစဥ္ ျခေသၤ့၊ ဝက္ဝံတို႔သည္ လာ၍ သိုးအုပ္ထဲမွ သိုးသငယ္ကို ကိုက္ဆြဲပါ၏။ 35ထိုအခါ အကြၽႏ္ုပ္သည္ ျခေသၤ့၊ ဝက္ဝံတို႔ကို လိုက္၍ တိုက္ခိုက္ၿပီး ထိုအေကာင္တို႔၏ပါးစပ္မွ သိုးတို႔ကို ကယ္ခဲ့ပါ၏။ ထိုအေကာင္က အကြၽႏ္ုပ္ကို ျပန္လည္တိုက္ခိုက္လွ်င္ ထိုအေကာင္၏မုတ္ဆိတ္ကိုဖမ္းဆြဲၿပီး ႐ိုက္သတ္ပါ၏။ 36ထိုသို႔ ျခေသၤ့ႏွင့္ ဝက္ဝံတို႔ကို အရွင့္အေစအပါး သတ္ခဲ့ပါ၏။ အသက္ရွင္ေတာ္မူေသာဘုရားသခင္၏စစ္သည္တို႔ကို ေစာ္ကားေနသည့္ အေရဖ်ားလွီးျခင္းမခံေသာ ဤဖိလိတၱိျပည္သားသည္လည္း ထိုအေကာင္ထဲမွတစ္ေကာင္ကဲ့သို႔သာ ျဖစ္ပါသည္”ဟု ေလွ်ာက္တင္၏။ 37ထို႔ျပင္ ဒါဝိဒ္က “ျခေသၤ့လက္၊ ဝက္ဝံလက္မွ အကြၽႏ္ုပ္ကိုကယ္ေတာ္မူေသာထာဝရဘုရားသည္ ထိုဖိလိတၱိျပည္သား၏လက္မွလည္း ကယ္ေတာ္မူလိမ့္မည္”ဟု ဆိုလွ်င္ ေရွာလုမင္းႀကီးက ဒါဝိဒ္အား “သို႔ျဖစ္လွ်င္ သြားပါေလာ့။ ထာဝရဘုရားသည္ သင္ႏွင့္အတူ ရွိေတာ္မူပါေစေသာ”ဟု ဆိုၿပီး

38ေရွာလုမင္းႀကီးသည္ မိမိ၏စစ္ဝတ္တန္ဆာမ်ားကို ဒါဝိဒ္အား ဝတ္ဆင္ေစ၏။ ဦးေခါင္းတြင္ ေၾကးနီခေမာက္ကိုေဆာင္းေစၿပီး သံခ်ပ္အက်ႌကို ဝတ္ေစ၏။ 39ထို႔ေနာက္ ဒါဝိဒ္သည္ စစ္ဝတ္တန္ဆာေပၚ၌ ဓားကိုသိုင္းလြယ္ထားၿပီး လမ္းေလွ်ာက္ၾကည့္၏။ စစ္ဝတ္တန္ဆာကို တစ္ခါမွ် မဝတ္ဖူးသျဖင့္ ေလွ်ာက္၍မရ။ ထို႔ေၾကာင့္ ဒါဝိဒ္က ေရွာလုမင္းႀကီးအား “အကြၽႏ္ုပ္ဝတ္ေနက်မဟုတ္ေသာ ဤဝတ္စုံမ်ားႏွင့္ မသြားႏိုင္ပါ”ဟု ဆိုၿပီး ဒါဝိဒ္သည္ ကိုယ္ေပၚမွ စစ္ဝတ္တန္ဆာမ်ားကို ခြၽတ္ပစ္ေလ၏။ 40ထို႔ေနာက္ သူ႔ေတာင္ေဝွးကိုယူ၍ စမ္းေခ်ာင္းထဲမွ ေက်ာက္စရစ္ခဲငါးလုံးကိုေ႐ြးယူၿပီး မိမိ၏သိုးထိန္းလြယ္အိတ္ထဲထည့္၏။ ထို႔ေနာက္ ေလာက္လႊဲကို ကိုင္လ်က္ ဖိလိတၱိျပည္သားထံ ခ်ဥ္းကပ္သြား၏။

41ထိုဖိလိတၱိျပည္သားသည္ ဒါဝိဒ္ထံသို႔ခ်ဥ္းကပ္လာ၏။ ဒိုင္းလႊားကိုင္သူလည္း သူ႔ေရွ႕မွ သြား၏။ 42ထိုဖိလိတၱိျပည္သားသည္ ငယ္႐ြယ္ႏုနယ္၍ နီျမန္းေသာအသားအေရႏွင့္ ခန႔္ညားေသာ႐ုပ္ရည္ရွိေသာဒါဝိဒ္ကို ျမင္ေသာအခါ အထင္ေသးေသာအၾကည့္ျဖင့္ ၾကည့္၏။ 43ထို႔ေနာက္ ဖိလိတၱိျပည္သားက ဒါဝိဒ္အား “သင္သည္ ေတာင္ေဝွးမွ်ေလာက္ျဖင့္ ငါ့ထံလာသည္မွာ ငါသည္ ေခြးျဖစ္၍ေလာ”ဟု ဆိုလ်က္ ဖိလိတၱိျပည္သားသည္ မိမိ၏ဘုရားကိုတိုင္တည္၍ ဒါဝိဒ္ကို က်ိန္ဆဲ၏။ 44ထို႔ျပင္ ထိုဖိလိတၱိျပည္သားက ဒါဝိဒ္အား “ငါ့ထံသို႔ လာခဲ့။ သင့္အသားကို မိုးေကာင္းကင္ငွက္မ်ား၊ ေတာတိရစာၦန္မ်ားအား ေကြၽးပစ္မည္”ဟု ဆို၏။ 45ဒါဝိဒ္ကလည္း ထိုဖိလိတၱိျပည္သားအား “သင္သည္ ဓား၊ လွံတို၊ လွံရွည္တို႔ျဖင့္ ငါ့ထံလာ၏။ ငါမူကား သင္ေစာ္ကားေျပာဆိုေနေသာ အစၥေရးစစ္သည္တို႔၏ဘုရားသခင္ ေကာင္းကင္ဗိုလ္ေျခအရွင္ထာဝရဘုရား၏နာမေတာ္ျဖင့္ သင့္ထံလာ၏။ 46ယေန႔တြင္ ထာဝရဘုရားသည္ သင့္ကို ငါ့လက္သို႔အပ္ႏွံေတာ္မူမည္။ သင့္ကို ငါသတ္ၿပီး သင့္ေခါင္းကို ျဖတ္ပစ္မည္။ ယေန႔ပင္ ဖိလိတၱိလူမ်ိဳးစစ္သည္အေသေကာင္မ်ားကို မိုးေကာင္းကင္ငွက္မ်ား၊ ေတာ႐ိုင္းတိရစာၦန္မ်ားအား ေကြၽးပစ္မည္။ သို႔မွ အစၥေရးလူမ်ိဳးတို႔၌ ဘုရားသခင္ရွိေတာ္မူေၾကာင္းကို ကမာၻေျမတစ္ခြင္လုံး သိရၾကလိမ့္မည္။ 47ထို႔ျပင္ ထာဝရဘုရားသည္ ဓား၊ လွံအားျဖင့္ ကယ္တင္သည္မဟုတ္ေၾကာင္းကို ဤလူထုႀကီး သိရလိမ့္မည္။ စစ္မႈသည္ ထာဝရဘုရား၏အေရးျဖစ္၍ ကိုယ္ေတာ္သည္ သင္တို႔ကို ငါတို႔လက္သို႔ အပ္ႏွံေတာ္မူမည္”ဟု ဆို၏။

48ထိုအခါ ဖိလိတၱိျပည္သားသည္ ဒါဝိဒ္ကို တိုက္ခိုက္ရန္ ေရွ႕သို႔တိုးလာရာ ဒါဝိဒ္သည္လည္း သူ႔ကို ရင္ဆိုင္တိုက္ခိုက္ရန္ အလ်င္အျမန္ေျပးသြား၏။ 49ဒါဝိဒ္သည္ အိတ္ထဲမွ ေက်ာက္တစ္လုံးကို ႏႈိက္ယူၿပီး လႊဲပစ္လိုက္ရာ ဖိလိတၱိျပည္သား၏နဖူးကို ထိမွန္၍ နဖူးေပါက္သြားသျဖင့္ ထိုသူသည္ ေျမေပၚသို႔ ေမွာက္လ်က္လဲက်သြားေလ၏။ 50ဤသို႔ျဖင့္ ဒါဝိဒ္သည္ ေလာက္လႊဲတစ္ခု၊ ေက်ာက္တစ္လုံးျဖင့္ ထိုဖိလိတၱိျပည္သားကို အႏိုင္ရခဲ့၏။ လက္ထဲတြင္ ဓားမပါဘဲ ဒါဝိဒ္သည္ ထိုဖိလိတၱိျပည္သားကို တိုက္ခိုက္သတ္ျဖတ္ႏိုင္ခဲ့၏။ 51ဒါဝိဒ္သည္ ေျပးသြား၍ ဖိလိတၱိျပည္သားကို ဖိနင္းထား၏။ ထိုသူ၏ဓားကိုလည္း ဓားအိမ္မွဆြဲထုတ္ယူၿပီးလွ်င္ ထိုဓားျဖင့္ သူ႔ကို သတ္ကာ ဦးေခါင္းကို ျဖတ္ေလ၏။ ဖိလိတၱိလူမ်ိဳးတို႔သည္လည္း မိမိတို႔၏လူစြမ္းေကာင္း က်ဆုံးသည္ကိုျမင္လွ်င္ ထြက္ေျပးၾကေလ၏။ 52ထိုအခါ အစၥေရးအမ်ိဳးသားႏွင့္ယုဒအမ်ိဳးသားတို႔သည္ ထ၍ေႂကြးေၾကာ္လ်က္ ဖိလိတၱိလူမ်ိဳးတို႔ကို ခ်ိဳင့္ဝွမ္းတိုင္ေအာင္လည္းေကာင္း၊ ဧၾကဳန္ၿမိဳ႕တံခါးတိုင္ေအာင္လည္းေကာင္း လိုက္လံတိုက္ခိုက္ၾကရာ အသတ္ခံရေသာဖိလိတၱိလူမ်ိဳးတို႔သည္ ရွာရိမ္ၿမိဳ႕မွစ၍ ဂါသၿမိဳ႕ႏွင့္ဧၾကဳန္ၿမိဳ႕တိုင္ေအာင္ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္တြင္ လဲက်လ်က္ရွိေနၾက၏။

53အစၥေရးအမ်ိဳးသားတို႔သည္ ဖိလိတၱိလူမ်ိဳးတို႔ကို လိုက္လံတိုက္ခိုက္ရာမွျပန္လာၿပီး သူတို႔၏တပ္စခန္းတို႔ကိုလည္း ဝင္ေရာက္လုယက္ၾက၏။ 54ဒါဝိဒ္သည္လည္း ထိုဖိလိတၱိျပည္သား၏ဦးေခါင္းကို ယူၿပီး ေဂ်႐ုဆလင္ၿမိဳ႕သို႔ ယူလာ၏။ ထိုသူ၏လက္နက္တို႔ကိုမူ မိမိတဲ၌ထားေလ၏။

55ဖိလိတၱိလူစြမ္းေကာင္းကို တိုက္ခိုက္ရန္ ထြက္သြားေသာဒါဝိဒ္ကို ေရွာလုမင္းႀကီးၾကည့္ၿပီး စစ္သူႀကီးအာဗနာအား “အာဗနာ၊ ဤလူငယ္သည္ မည္သူ႔သားနည္း”ဟု ေမးလွ်င္ အာဗနာက “အရွင္မင္းႀကီး အသက္ရွင္ေတာ္မူသည္ႏွင့္အညီ အကြၽႏ္ုပ္မသိပါ”ဟု ေလွ်ာက္၏။ 56ထိုအခါ ရွင္ဘုရင္က “ဤလူငယ္သည္ မည္သူ႔သားျဖစ္ေၾကာင္း စုံစမ္းေလာ့”ဟု အမိန႔္ေပး၏။

57ဒါဝိဒ္သည္ ဖိလိတၱိျပည္သားကိုသတ္ၿပီး သူ၏လက္ထဲတြင္ ထိုဖိလိတၱိျပည္သား၏ဦးေခါင္းကို ကိုင္လ်က္ ျပန္လာစဥ္ အာဗနာသည္ သူ႔ကိုေခၚ၍ ေရွာလုမင္းႀကီးေရွ႕သို႔ ေခၚသြင္းေလ၏။ 58ထိုအခါ ေရွာလုမင္းႀကီးက သူ႔အား “အခ်င္းလူငယ္၊ သင္သည္ မည္သူ႔သားနည္း”ဟု ေမးလွ်င္ ဒါဝိဒ္က “အကြၽႏ္ုပ္သည္ အရွင့္အေစအပါး၊ ဗက္လင္ၿမိဳ႕သား ေယရွဲ၏သားျဖစ္ပါသည္”ဟု ေလွ်ာက္၏။