ဓမၼရာဇဝင္ပထမေစာင္ 17:37-40

ထို႔ျပင္ ဒါဝိဒ္​က “​ျခေသၤ့​လက္​၊ ဝက္ဝံ​လက္​မွ အကြၽႏ္ုပ္​ကို​ကယ္​ေတာ္မူ​ေသာ​ထာဝရဘုရား​သည္ ထို​ဖိလိတၱိ​ျပည္သား​၏​လက္​မွ​လည္း ကယ္​ေတာ္မူ​လိမ့္မည္​”​ဟု ဆို​လွ်င္ ေရွာလု​မင္းႀကီး​က ဒါဝိဒ္​အား “​သို႔ျဖစ္လွ်င္ သြား​ပါ​ေလာ့​။ ထာဝရဘုရား​သည္ သင္​ႏွင့္အတူ ရွိ​ေတာ္မူ​ပါေစေသာ​”​ဟု ဆို​ၿပီး ေရွာလု​မင္းႀကီး​သည္ မိမိ​၏​စစ္ဝတ္တန္ဆာ​မ်ား​ကို ဒါဝိဒ္​အား ဝတ္ဆင္​ေစ​၏​။ ဦးေခါင္း​တြင္ ေၾကးနီ​ခေမာက္​ကို​ေဆာင္း​ေစ​ၿပီး သံခ်ပ္အက်ႌ​ကို ဝတ္​ေစ​၏​။ ထို႔ေနာက္ ဒါဝိဒ္​သည္ စစ္ဝတ္တန္ဆာ​ေပၚ၌ ဓား​ကို​သိုင္းလြယ္​ထား​ၿပီး လမ္းေလွ်ာက္​ၾကည့္​၏​။ စစ္ဝတ္တန္ဆာ​ကို တစ္ခါ​မွ် မ​ဝတ္​ဖူး​သျဖင့္ ေလွ်ာက္​၍​မ​ရ​။ ထို႔ေၾကာင့္ ဒါဝိဒ္​က ေရွာလု​မင္းႀကီး​အား “​အကြၽႏ္ုပ္​ဝတ္ေနက်​မ​ဟုတ္​ေသာ ဤ​ဝတ္စုံ​မ်ား​ႏွင့္ မ​သြား​ႏိုင္​ပါ​”​ဟု ဆို​ၿပီး ဒါဝိဒ္​သည္ ကိုယ္​ေပၚ​မွ စစ္ဝတ္တန္ဆာ​မ်ား​ကို ခြၽတ္ပစ္​ေလ​၏​။ ထို႔ေနာက္ သူ႔​ေတာင္ေဝွး​ကို​ယူ​၍ စမ္းေခ်ာင္း​ထဲမွ ေက်ာက္စရစ္ခဲ​ငါး​လုံး​ကို​ေ႐ြးယူ​ၿပီး မိမိ​၏​သိုးထိန္း​လြယ္အိတ္​ထဲ​ထည့္​၏​။ ထို႔ေနာက္ ေလာက္လႊဲ​ကို ကိုင္​လ်က္ ဖိလိတၱိ​ျပည္သား​ထံ ခ်ဥ္းကပ္​သြား​၏​။