ဓမၼရာဇဝင္တတိယေစာင္ 20

ဗဟၤာဒဒ္မင္းႀကီးကို ေအာင္ႏိုင္ျခင္း

1ဆီးရီးယားဘုရင္ဗဟၤာဒဒ္မင္းႀကီးသည္ မိမိစစ္သည္အေပါင္းတို႔ကို စု႐ုံး၍ ရွင္ဘုရင္သုံးဆယ့္ႏွစ္ပါးအပါအဝင္ ျမင္းတပ္၊ ရထားတပ္တို႔ျဖင့္ ခ်ီတက္လာၿပီး ရွမာရိၿမိဳ႕ကို ဝိုင္းရံတိုက္ခိုက္ေလ၏။ 2ဗဟၤာဒဒ္မင္းႀကီးသည္ ၿမိဳ႕ထဲရွိအစၥေရးဘုရင္အာဟပ္မင္းႀကီးထံသို႔ တမန္ကိုေစလႊတ္၍ 3“ဗဟၤာဒဒ္မင္းႀကီးက ‘သင္၌ရွိေသာ ေ႐ႊေငြတို႔ကို ငါပိုင္ၿပီ။ သင္ျမတ္ႏိုးလွေသာ မိဖုရားမ်ား၊ သားေတာ္မ်ားကိုလည္း ငါပိုင္ၿပီ’ဟူ၍ မွာလိုက္၏”ဟု ေလွ်ာက္တင္ေစ၏။

4အစၥေရးဘုရင္ကလည္း “အရွင္မင္းႀကီးဆိုသည့္အတိုင္းပင္ အကြၽႏ္ုပ္ႏွင့္ အကြၽႏ္ုပ္၌ရွိသမွ်သည္ အရွင့္အပိုင္ျဖစ္ပါ၏”ဟု ျပန္ေျပာ၏။

5တမန္တို႔သည္ ေနာက္တစ္ဖန္လာ၍ “ဗဟၤာဒဒ္မင္းႀကီးက ‘သင္၏ေ႐ႊေငြ၊ မိဖုရားႏွင့္သားမ်ားကို ငါ့ထံေပးအပ္ရန္ သင့္ထံသို႔ လူလႊတ္၍ ငါအမိန႔္ေပးခဲ့ၿပီ။ 6မနက္ျဖန္ ယခုလိုအခ်ိန္တြင္ ငါ့အမႈထမ္းတို႔ကို သင့္ထံသို႔ေစလႊတ္မည္။ သူတို႔သည္ သင့္နန္းတြင္းႏွင့္သင့္အမႈထမ္းတို႔၏အိမ္တို႔၌ ရွာေဖြစစ္ေဆးၿပီးလွ်င္ အဖိုးတန္ပစၥည္းမွန္သမွ်ကို သိမ္းယူသြားၾကလိမ့္မည္’ဟူ၍ မွာလိုက္ၿပီ”ဟု ေလွ်ာက္တင္ၾကျပန္၏။

7ထိုအခါ အစၥေရးဘုရင္သည္ တိုင္းျပည္ရွိသက္ႀကီးဝါႀကီးအေပါင္းတို႔ကို ဆင့္ေခၚ၍ “ဤလူ မည္မွ်ရန္ရွာလိုသည္ကို ၾကည့္ၿပီး သိၾကပါေလာ့။ သူသည္ ငါ့ထံလူလႊတ္ၿပီး မိဖုရားမ်ား၊ သားေတာ္မ်ားႏွင့္တကြ ေ႐ႊေငြမ်ားကိုပါ ေတာင္းေသာအခါ ငါမျငင္းခဲ့ပါ”ဟု မိန႔္ဆို၏။

8ထိုအခါ သက္ႀကီးဝါႀကီးအေပါင္းႏွင့္ လူအေပါင္းတို႔က “သူ႔စကားကို နားမေထာင္ပါႏွင့္။ မလိုက္ေလ်ာပါႏွင့္”ဟု ေလွ်ာက္တင္ၾက၏။

9ထို႔ေၾကာင့္ ရွင္ဘုရင္က ဗဟၤာဒဒ္မင္းႀကီး၏တမန္တို႔အား “ ‘ယခင္ေတာင္းဆိုခ်က္ဟူသမွ်ကို အကြၽႏ္ုပ္လိုက္ေလ်ာႏိုင္ေသာ္လည္း ယခုေတာင္းဆိုခ်က္ကိုမူ မလိုက္ေလ်ာႏိုင္ပါ’ဟူ၍ အကြၽႏ္ုပ္၏သခင္အရွင္မင္းႀကီးအား ျပန္ေလွ်ာက္ၾကေလာ့”ဟု မိန႔္ဆို၏။ တမန္တို႔ကလည္း ျပန္သြား၍ ထိုအတိုင္း ေလွ်ာက္တင္ၾက၏။

10ထိုအခါ ဗဟၤာဒဒ္မင္းႀကီးသည္ လူလႊတ္ျပန္၍ “ရွမာရိေျမမႈန႔္သည္ ငါ့ေျခရင္း၌ခစားေသာသူအားလုံးအတြက္ လက္တစ္ဆုပ္စာစီေလာက္ငွမည္ဆိုလွ်င္ ဘုရားအမ်ားတို႔သည္ ငါ့ကို ထိုထက္မက ျပဳပါေစေသာ”ဟု မွာလိုက္၏။

11အစၥေရးဘုရင္ကလည္း “ဗဟၤာဒဒ္မင္းႀကီးအား ‘ခ်ပ္ဝတ္တန္ဆာကို ဝတ္ဆင္ထားလ်က္ႏွင့္ ခြၽတ္ၿပီးေသာသူကဲ့သို႔ မဝါႂကြားသင့္’ဟူ၍ ျပန္ေလွ်ာက္ေလာ့”ဟု ျပန္ေျပာ၏။

12မိမိႏွင့္အတူပါလာေသာရွင္ဘုရင္မ်ားႏွင့္အတူ တဲအတြင္း၌ စားေသာက္ေနေသာဗဟၤာဒဒ္မင္းႀကီးက ထိုသတင္းမ်ားကိုၾကားေသာအခါ သူ႔အမႈထမ္းတို႔အား “အသင့္ျပင္ၾက”ဟု အမိန႔္ေပးသျဖင့္ သူတို႔လည္း ၿမိဳ႕ကိုတိုက္ရန္ အသင့္ျပင္ၾက၏။

13ထိုအခါ အစၥေရးဘုရင္အာဟပ္မင္းႀကီးထံသို႔ ပေရာဖက္တစ္ပါး ေရာက္လာၿပီး “ထာဝရဘုရားက ‘ဤစစ္သည္ထုႀကီးကို သင္ျမင္သေလာ။ ယေန႔ သူတို႔ကို သင့္လက္သို႔ အပ္မည္။ သို႔မွ ငါသည္ ထာဝရဘုရားျဖစ္ေၾကာင္း သင္သိရလိမ့္မည္’ဟူ၍ မိန႔္ေတာ္မူၿပီ”ဟု ဆင့္ဆို၏။

14ထိုအခါ အာဟပ္မင္းႀကီးက “မည္သူ႔အားျဖင့္နည္း”ဟု ေမးလွ်င္ ပေရာဖက္ကလည္း “ထာဝရဘုရားက ‘နယ္ေျမခံစစ္သူႀကီးတို႔၏တပ္သားမ်ားအားျဖင့္ ျဖစ္မည္’ဟု မိန႔္ေတာ္မူပါ၏”ဟု ဆိုလွ်င္ အာဟပ္မင္းႀကီးက “မည္သူက စတင္တိုက္ပြဲဝင္ရမည္နည္း”ဟု ေမးလွ်င္ ပေရာဖက္က “အရွင္မင္းႀကီး ျဖစ္၏”ဟု ျပန္ေျဖ၏။

15ထိုအခါ အာဟပ္မင္းႀကီးသည္ နယ္ေျမခံစစ္သူႀကီးတို႔၏တပ္သားမ်ားကို ေရတြက္ၾကည့္ရာ တပ္သားႏွစ္ရာသုံးဆယ့္ႏွစ္ေယာက္ရွိသည္ကို ေတြ႕ရ၏။ ထို႔ျပင္ အစၥေရးတပ္သားအားလုံးကိုပါ ေရတြက္ၾကည့္ရာ အားလုံးေပါင္း အေယာက္ခုနစ္ေထာင္ရွိ၏။ 16သူတို႔သည္ မြန္းတည့္ခ်ိန္တြင္ စစ္ခ်ီလာၾက၏။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ဗဟၤာဒဒ္မင္းႀကီးႏွင့္ သူ႔ကိုစစ္ကူေပးေသာအျခားဘုရင္သုံးဆယ့္ႏွစ္ပါးတို႔သည္ တဲမ်ား၌ စားေသာက္မူးယစ္ေနၾက၏။ 17နယ္ေျမခံစစ္သူႀကီးတို႔၏တပ္သားမ်ားသည္ ေရွ႕ဆုံးမွခ်ီတက္လာၾက၏။ ဗဟၤာဒဒ္မင္းႀကီးလည္း ကင္းေထာက္တို႔ကိုေစလႊတ္ရာ သူတို႔က ရွင္ဘုရင္အား “ရွမာရိၿမိဳ႕မွ လူမ်ား ထြက္လာေနပါသည္”ဟု သတင္းပို႔ၾက၏။

18ထိုအခါ ဗဟၤာဒဒ္မင္းႀကီးက “ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ လာသည္ျဖစ္ေစ၊ စစ္တိုက္ဖို႔အတြက္ လာသည္ျဖစ္ေစ သူတို႔ကို အရွင္ဖမ္းဆီးထားၾက”ဟု အမိန႔္ေပး၏။

19နယ္ေျမခံစစ္သူႀကီးတို႔၏တပ္သားမ်ားႏွင့္ သူတို႔ေနာက္တြင္ လိုက္ပါလာေသာစစ္သည္တို႔သည္ ၿမိဳ႕ထဲမွ ထြက္လာၾကၿပီး 20ရန္သူတို႔ႏွင့္ တစ္ေယာက္လွ်င္တစ္ေယာက္ခ်င္း တိုက္ခိုက္ၾကရာ ဆီးရီးယားတပ္သားတို႔ ထြက္ေျပးၾကသျဖင့္ အစၥေရးတပ္သားတို႔သည္ သူတို႔ကို လိုက္လံတိုက္ခိုက္ၾက၏။ ထိုစဥ္ ဆီးရီးယားဘုရင္ဗဟၤာဒဒ္မင္းႀကီးသည္ ျမင္းစီးသူရဲတို႔ႏွင့္အတူ ျမင္းစီးၿပီးထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္သြား၏။ 21အစၥေရးဘုရင္လည္း ထြက္လာၿပီး ျမင္းတပ္၊ ရထားတပ္မ်ားကို တိုက္ခိုက္၍ ဆီးရီးယားတပ္သားတို႔ကိုလည္း အႀကီးအက်ယ္သတ္ျဖတ္ေလ၏။

22ထိုအခါ ပေရာဖက္သည္ အစၥေရးဘုရင္ထံေရာက္လာ၍ “ဆီးရီးယားဘုရင္သည္ ႏွစ္ဦးပိုင္းတြင္ သင့္ကို ျပန္လာတိုက္လိမ့္ဦးမည္။ သင္သြား၍ စစ္အင္အားျဖည့္ေလာ့။ သင္မည္သို႔ျပဳရမည္ကို ဆင္ျခင္သတိျပဳေလာ့”ဟု သူ႔အား ဆင့္ဆို၏။

23ဆီးရီးယားဘုရင္၏အမႈထမ္းတို႔က ရွင္ဘုရင္အား “သူတို႔၏ဘုရားအမ်ားသည္ ေတာင္ကိုပိုင္ေသာဘုရားျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အကြၽႏ္ုပ္တို႔ကိုႏိုင္၏။ အကယ္၍ လြင္ျပင္၌တိုက္ၾကမည္ဆိုလွ်င္ သူတို႔ကို အကြၽႏ္ုပ္တို႔ အမွန္ႏိုင္လိမ့္မည္။ 24ယခု ဤသို႔ျပဳပါေလာ့။ ရွင္ဘုရင္တို႔ကို ခ်န္လွပ္ထားၿပီး သူတို႔အစား ဘုရင္ခံတို႔ကို ခန႔္ထားေတာ္မူပါ။ 25ဆုံးရႈံးသြားခဲ့ေသာအရာမ်ားအတြက္ စစ္သည္အစားစစ္သည္၊ ျမင္းအစားျမင္း၊ ရထားအစားရထား အစားထိုးျဖည့္ဆည္းေပးေတာ္မူပါ။ ၿပီးလွ်င္ သူတို႔ႏွင့္ လြင္ျပင္တြင္ တိုက္ခိုက္ပါမည္။ အကြၽႏ္ုပ္တို႔ အမွန္ႏိုင္ပါလိမ့္မည္”ဟု ေလွ်ာက္တင္လွ်င္ ရွင္ဘုရင္သည္ သူတို႔စကားကိုနားေထာင္ၿပီး ထိုအတိုင္းျပဳေပး၏။

26ထို႔ေနာက္ ႏွစ္ဦးပိုင္းေရာက္ေသာအခါ ဗဟၤာဒဒ္မင္းႀကီးသည္ ဆီးရီးယားတပ္သားတို႔ကိုစု႐ုံးၿပီး အစၥေရးတပ္ႏွင့္စစ္တိုက္ရန္ အာဖက္ၿမိဳ႕သို႔ ခ်ီသြားၾက၏။ 27အစၥေရးအမ်ိဳးသားတို႔လည္း စု႐ုံး၍ ရိကၡာျဖည့္တင္းၿပီးလွ်င္ ဆီးရီးယားတပ္ႏွင့္ရင္ဆိုင္တိုက္ခိုက္ရန္ ခ်ီလာကာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္တြင္ စခန္းခ်ၾက၏။ အစၥေရးအမ်ိဳးသားတို႔သည္ သူတို႔ေရွ႕တြင္ ဆိတ္အုပ္ေလးႏွစ္အုပ္သဖြယ္ျဖစ္ေန၏။ ဆီးရီးယားတို႔မူကား တစ္ျပည္လုံးအႏွံ႔တပ္စြဲထားၾက၏။

28ထိုအခါ ဘုရားသခင္၏လူသည္ အစၥေရးဘုရင္ထံေရာက္လာ၍ “ဆီးရီးယားဘုရင္က ‘ထာဝရဘုရားသည္ ေတာင္ကိုပိုင္ေသာဘုရားသာျဖစ္၏။ လြင္ျပင္ကိုပိုင္ေသာဘုရား မဟုတ္ပါ’ဟု ဆိုေလၿပီ။ ထို႔ေၾကာင့္ ဤစစ္သည္ထုႀကီးကို သင့္လက္သို႔ ငါအပ္မည္။ သို႔မွ ငါသည္ ထာဝရဘုရားျဖစ္ေၾကာင္းကို သင္တို႔သိရလိမ့္မည္ဟူ၍ ထာဝရဘုရားမိန႔္ေတာ္မူၿပီ”ဟု ဆင့္ဆိုေလ၏။

29သူတို႔သည္ တစ္ဖက္ႏွင့္တစ္ဖက္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္စခန္းခ်ထားၾကသည္မွာ ခုနစ္ရက္တိုင္တိုင္ျဖစ္၏။ ခုနစ္ရက္ေျမာက္ေသာေန႔တြင္ စတင္တိုက္ခိုက္ၾကရာ တစ္ေန႔တည္းတြင္ အစၥေရးအမ်ိဳးသားတို႔သည္ ဆီးရီးယားေျခလ်င္တပ္သား အေယာက္တစ္သိန္းကို ေခ်မႈန္းႏိုင္ခဲ့၏။ 30က်န္စစ္သည္တို႔သည္ အာဖက္ၿမိဳ႕သို႔ ထြက္ေျပးသြားၾက၏။ ထိုက်န္ရွိေသာစစ္သည္ႏွစ္ေသာင္းခုနစ္ေထာင္အေပၚ ၿမိဳ႕႐ိုးၿပိဳက်၏။ ဗဟၤာဒဒ္မင္းႀကီးသည္လည္း ၿမိဳ႕တြင္းသို႔ေျပးဝင္ၿပီး အိမ္ခန္းထဲတြင္ ပုန္းေန၏။ 31ထိုအခါ သူ႔အမႈထမ္းတို႔က “အစၥေရးအမ်ိဳးအႏြယ္တို႔၏ဘုရင္မ်ားသည္ သနားတတ္ေသာဘုရင္မ်ားျဖစ္ေၾကာင္း ၾကားဖူးပါ၏။ ယခု အကြၽႏ္ုပ္တို႔ခါးတြင္ ေလွ်ာ္ေတအဝတ္ကိုပတ္၍ ေခါင္းတြင္လည္း ႀကိဳးကိုပတ္ၿပီး အစၥေရးဘုရင္ထံ အခစားဝင္ပါမည္။ မင္းႀကီးကို အသက္ခ်မ္းသာေပးေကာင္းေပးေတာ္မူမည္”ဟု ေလွ်ာက္တင္ၾက၏။

32သူတို႔သည္ ခါးတြင္ ေလွ်ာ္ေတအဝတ္ကိုပတ္၍ ေခါင္းတြင္လည္းႀကိဳးကိုပတ္ၿပီးလွ်င္ အစၥေရးဘုရင္ထံသို႔သြား၍ “အရွင့္အေစအပါးဗဟၤာဒဒ္က ‘ယခု အကြၽႏ္ုပ္ကို အသက္ခ်မ္းသာေပးပါ’ဟု အသနားခံလိုက္ပါ၏”ဟု ေလွ်ာက္တင္၏။ ရွင္ဘုရင္က “ငါ့ေနာင္ေတာ္ အသက္ရွင္ေသးသေလာ”ဟု ဆိုလွ်င္

33သူတို႔က နိမိတ္ေကာင္းဟုထင္မွတ္လ်က္ ထိုနိမိတ္ကိုအမိအရယူကာ “မွန္ပါ။ အရွင့္ေနာင္ေတာ္ ဗဟၤာဒဒ္မင္းႀကီးပါ”ဟု ျပန္ေလွ်ာက္တင္ၾက၏။ ရွင္ဘုရင္ကလည္း “သူ႔ကို ေခၚလာခဲ့ပါ”ဟု မိန႔္ေတာ္မူၿပီး ဗဟၤာဒဒ္မင္းႀကီးေရာက္လာလွ်င္ ရထားေပၚတက္ေစ၏။ 34ဗဟၤာဒဒ္မင္းႀကီးက အာဟပ္မင္းႀကီးအား “သင့္ခမည္းေတာ္ထံမွ အကြၽႏ္ုပ္ခမည္းေတာ္သိမ္းယူခဲ့ေသာၿမိဳ႕မ်ားကို သင့္အား ျပန္ေပးပါမည္။ အကြၽႏ္ုပ္ခမည္းေတာ္သည္ ရွမာရိၿမိဳ႕တြင္ ေဈးတည္သကဲ့သို႔ သင္လည္း ဒမတ္စကပ္ၿမိဳ႕တြင္ ေဈးတည္ပါ”ဟု ဆို၏။ အာဟပ္မင္းႀကီးကလည္း “ဤကတိသစၥာေၾကာင့္ သင့္ကို ငါလႊတ္ေပးမည္”ဟု ဆိုကာ ဗဟၤာဒဒ္မင္းႀကီးႏွင့္ ကတိသစၥာျပဳၿပီး သူ႔ကို လႊတ္လိုက္ေလ၏။

ဘုရားသခင္က အာဟပ္မင္းႀကီးကို အျပစ္တင္ဆုံးမျခင္း

35ထာဝရဘုရားမိန႔္ေတာ္မူသျဖင့္ ပေရာဖက္အဖြဲ႕သားတစ္ဦးက မိမိအေဖာ္အား “ငါ့ကို ႐ိုက္ပါ”ဟု ဆိုလွ်င္ သူ႔အေဖာ္က သူ႔ကိုမ႐ိုက္ဘဲေန၏။

36ထို႔ေၾကာင့္ ပေရာဖက္က “သင္သည္ ထာဝရဘုရား၏စကားေတာ္ကို နားမေထာင္ေသာေၾကာင့္ ငါ့ထံမွျပန္သြားလွ်င္ ျခေသၤ့သည္ သင့္ကို ကိုက္သတ္လိမ့္မည္”ဟု ဆို၏။ ဆိုသည့္အတိုင္းပင္ ထိုသူထြက္သြား၍ ျခေသၤ့ႏွင့္တိုးသျဖင့္ သူ႔ကို ကိုက္သတ္ေလ၏။

37ထိုပေရာဖက္က အျခားလူတစ္ေယာက္ႏွင့္ေတြ႕ေသာအခါ “ငါ့ကို ႐ိုက္ပါ”ဟု ဆိုလွ်င္ ထိုလူလည္း သူ႔ကို ျပင္းစြာ႐ိုက္လိုက္၍ သူဒဏ္ရာရသြားေလ၏။ 38ထိုအခါ ထိုပေရာဖက္သည္ မိမိမ်က္ႏွာကို ပဝါျဖင့္အုပ္၍ ထြက္သြားၿပီး ရွင္ဘုရင္ႂကြအလာကို လမ္းေဘးတြင္ေစာင့္ေန၏။ 39ရွင္ဘုရင္ႂကြလာေသာအခါ သူသည္ ေအာ္ဟစ္လ်က္ ရွင္ဘုရင္အား “ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးသည္ တိုက္ပြဲထဲသို႔ ေရာက္ခဲ့ပါ၏။ လူတစ္ေယာက္က အကြၽႏ္ုပ္ထံသို႔ လူတစ္ေယာက္ကို ေခၚလာၿပီး ‘ဤသူကို ေစာင့္ေရွာက္ပါ။ သူထြက္ေျပးေပ်ာက္ဆုံးသြားလွ်င္ သူ႔အသက္အဖို႔ သင့္အသက္၊ သို႔မဟုတ္ ေငြတစ္တာလန္#20:39 “22 ပိႆာ သို႔မဟုတ္ 34 ကီလိုဂရမ္”။ကို ေပးေလ်ာ္ရမည္’ဟု အကြၽႏ္ုပ္အား ဆိုပါ၏။ 40ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးလည္း ဟိုဟိုသည္သည္ အလုပ္ရႈပ္ေနစဥ္ ထိုသူေပ်ာက္သြားပါ၏”ဟု ေလွ်ာက္တင္၏။ ထိုအခါ အစၥေရးဘုရင္ကလည္း သူ႔အား “သင္ခံရမည့္ျပစ္ဒဏ္ကို သင္ကိုယ္တိုင္ စီရင္ခ်က္ခ်ေလၿပီ”ဟု မိန႔္ဆို၏။

41ထိုအခါ ပေရာဖက္သည္ မိမိမ်က္ႏွာတြင္ အုပ္ထားေသာပဝါကို အလ်င္အျမန္ဖယ္လိုက္ရာ ပေရာဖက္တစ္ပါးျဖစ္ေၾကာင္းကို အစၥေရးဘုရင္သိရေလ၏။ 42ပေရာဖက္ကလည္း ရွင္ဘုရင္အား “ ‘သတ္ပစ္ရမည့္သူကို သင္လႊတ္ေပးလိုက္ေသာေၾကာင့္ သူ႔အသက္အစား သင့္အသက္၊ သူ႔အမႈထမ္းမ်ားအစား သင့္အမႈထမ္းမ်ားကို ေပးေလ်ာ္ရမည္’ဟူ၍ ထာဝရဘုရားမိန႔္ေတာ္မူၿပီ”ဟု ဆင့္ဆို၏။ 43ထိုအခါ အစၥေရးဘုရင္သည္ စိတ္မေက်မနပ္ျဖစ္၍ မ်က္ႏွာသုန္မႈန္လ်က္ မိမိနန္းေတာ္ရွိရာရွမာရိၿမိဳ႕သို႔ ျပန္သြားေလ၏။

လက္ရွိေရြးခ်ယ္ထားမွု

ဓမၼရာဇဝင္တတိယေစာင္ 20: MSBZ

အေရာင္မွတ္ခ်က္

မၽွေဝရန္

ကူးယူ

မိမိစက္ကိရိယာအားလုံးတြင္ မိမိအေရာင္ခ်ယ္ေသာအရာမ်ားကို သိမ္းဆည္းထားလိုပါသလား။ စာရင္းသြင္းပါ (သို႔) အေကာင့္ဝင္လိုက္ပါ

ျမန္မာ့စံမီသမၼာက်မ္ အေၾကာင္းကို ပို၍ သင္ယူပါ။

ဓမၼရာဇဝင္တတိယေစာင္ 20