जे लोकांनी ऐकावे, ते येशूंनी सांगून पूर्ण केल्यावर, त्यांनी कफर्णहूममध्ये प्रवेश केला. तेथे एका शताधिपतीचा सेवक, जो त्याच्या दृष्टीने महत्वाचा होता, तो आजारी असून मरावयास टेकला होता. त्या शताधिपतीने येशूंविषयी ऐकले तेव्हा त्याने काही यहूदी वडिलांना येशूंकडे पाठवून, त्यांनी आपण येऊन सेवकाला बरे करावे अशी विनंती केली. ते येशूंकडे आले आणि त्यांना आग्रहाने विनंती करून म्हणाले, “तुम्ही हे करावे यासाठी हा मनुष्य पात्र आहे, कारण तो आमच्या राष्ट्रावर प्रेम करतो, एवढेच नाही, तर आमच्यासाठी आमचे सभागृह ही बांधून दिले आहे.” म्हणून येशू त्यांच्याबरोबर निघाले.
पण घरापासून फार दूर नव्हते तेव्हा शताधिपतीने आपल्या मित्रांच्या हाती निरोप पाठविला: “प्रभू, माझ्या छप्पराखाली येण्याचा आपण त्रास घेऊ नका कारण त्यासाठी मी योग्य नाही. आणि या कारणामुळेच तुमच्याकडे येण्यासाठी मी स्वतःला सुद्धा योग्य समजत नाही. परंतु तुम्ही शब्द मात्र बोला म्हणजे माझा नोकर बरा होईल. कारण मी स्वतः अधिकाराच्या अधीन असलेला मनुष्य असून, माझ्या अधिकाराखाली सैनिक आहेत. मी एकाला, ‘जा,’ म्हटले की तो जातो आणि दुसर्‍याला, ‘ये,’ म्हटले की तो येतो आणि माझ्या नोकराला, ‘हे,’ कर अथवा, ‘ते,’ कर असे म्हटले तर तो ते करतो.”
येशूंनी हे ऐकले, तेव्हा ते त्याच्या बोलण्यावरून आश्चर्यचकित झाले आणि त्यांच्यामागे आलेल्या लोकांच्या गर्दीकडे वळून ते म्हणाले, “मी तुम्हाला सांगतो, एवढा मोठा विश्वास मला इस्राएलमध्ये सुद्धा दिसून आला नाही.” त्या अधिकार्‍याचे मित्र त्याच्या घरी परतले, तेव्हा सेवक पूर्ण बरा झालेला त्यांना आढळला.
त्यानंतर लगेच, येशू नाईन नावाच्या गावी गेले आणि त्यांचे शिष्य आणि मोठा जमावही त्यांच्याबरोबर गेला. ते गावाच्या वेशीजवळ आले, एक मरण पावलेल्या मुलाची प्रेतयात्रा बाहेर पडत होती व तो आपल्या विधवा आईचा एकुलता एक पुत्र होता. तिच्याबरोबर गावातील मोठा लोकसमूह होता. प्रभुने तिला पाहिले, तेव्हा त्यांचे हृदय कळवळ्याने भरून गेले आणि ते तिला म्हणाले, “रडू नकोस.”
नंतर पुढे जाऊन ज्या तिरडीवर त्याला ठेवले होते त्याला स्पर्श केला, तेव्हा तिरडी वाहणारे थांबले. येशूंनी म्हटले, “तरूणा, मी तुला सांगतो, ऊठ!” तेव्हा तो मृत मुलगा उठून बसला आणि बोलू लागला. मग येशूंनी त्याला त्याच्या आईच्या स्वाधीन केले.
हे पाहून सर्व लोक भयचकित झाले आणि परमेश्वराची स्तुती करीत म्हणाले, “आम्हामध्ये एक थोर संदेष्टा उदय पावला आहे. परमेश्वर आपल्या लोकांच्या साहाय्यासाठी आले आहेत.” येशूंची ही बातमी यहूदीया प्रांताच्या कानाकोपर्‍यातून आणि सरहद्दीच्या पलीकडेही पसरली.
योहानालाही या सर्व गोष्टींविषयी त्याच्या शिष्यांनी सांगितले. त्याने दोघांना बोलावले, आणि त्यांना प्रभुकडे विचारण्यास पाठविले: “जे यावयाचे ते आपण आहात किंवा आम्ही इतराची वाट पाहावी?”
ते लोक येशूंकडे आल्यानंतर त्यांना म्हणाले, “बाप्तिस्मा करणारा योहानाने आम्हास आपणाकडे असे विचारावयास पाठविले आहे की, जे यावयाचे ते आपण आहात की आम्ही दुसर्‍याची वाट पाहावी?”
त्याच घटकेस, येशूंनी पुष्कळ लोकांस रोग, पीडा व दुरात्मे यापासून मुक्त केले आणि पुष्कळ आंधळ्यांना दृष्टी दिली. तेव्हा जे निरोप घेऊन आले होते त्यांना म्हणाले, “तुम्ही जे पाहिले आणि ऐकले ते योहानाला सांगा: आंधळ्यांना दृष्टी मिळते, लंगडे चालतात कुष्ठरोगी शुद्ध होतात, बहिर्‍यांना ऐकू येते, मेलेले जिवंत होतात आणि गरीब लोकांना शुभवार्ता सांगितली जाते. जो कोणी माझ्यासंबंधाने अडखळत नाही तो धन्य होय.”
योहानाचे शिष्य गेल्यानंतर, येशू जमावाशी योहानाविषयी बोलू लागले. ते म्हणाले, “तुम्ही ओसाड अरण्यात काय पाहण्यासाठी गेला? वार्‍याच्या झोताने हलणार्‍या लव्हाळ्याला काय? नाही, तर मग काय पाहावयाला तुम्ही गेला होता? किमती पोशाख घातलेला एखादा पुरुष काय? नाही. भारी पोशाख घालणारे व सुखविलासातील लोक राजमहालात राहतात. परंतु तुम्ही काय पाहावयास गेला होता? संदेष्टा? संदेष्ट्यांपेक्षाही अधिक. कारण हाच तो आहे ज्याच्याविषयी असे लिहिले आहे:
“मी आपला संदेशवाहक तुझ्यापुढे पाठवीन आणि,
तो तुझा मार्ग तुझ्यापुढे सिद्ध करील,
मी तुम्हाला सांगतो, स्त्रियांपासून जन्मलेल्या व्यक्तिंमध्ये योहानापेक्षा कोणीही श्रेष्ठ नाही. तरीपण परमेश्वराच्या राज्यामध्ये जो कनिष्ठ आहे, तो त्याच्यापेक्षाही श्रेष्ठ आहे.”
जकातदारांसह सर्व लोकांनी येशूंचे हे शब्द ऐकले. परमेश्वराचे मार्ग न्याय्य आहेत, हे त्यांनी योहानाकडून पूर्वीच बाप्तिस्मा घेऊन मान्य केले होते. तरी, परूशी आणि नियमशास्त्रज्ञ यांनी त्यांच्याबद्दल असलेला परमेश्वराचा संकल्प धुडकावून लावला होता व योहानाकडून बाप्तिस्मा घेतला नव्हता.
येशू पुढे बोलत राहिले, “तर मग काय, या पिढीच्या लोकांची तुलना मी कोणाबरोबर करू? ते कोणासारखे आहेत?” लहान मुलांसारखी ही पिढी आहे. ते बाजारपेठेत आपल्या मित्रांना बोलावतात:
“ ‘आम्ही तुमच्यासाठी बासरी वाजविली,
तरी तुम्ही नाचला नाही;
आम्ही शोकगीत गाईले,
तरी तुम्ही रडला नाही.’
कारण योहान भाकरी खात नसे किंवा द्राक्षारस पीत नसे आणि तुम्ही म्हणता, ‘त्याला दुरात्म्याने पछाडले आहे.’ मनुष्याचा पुत्र खातपीत आला आणि तुम्ही म्हणता, ‘पाहा, हा खादाड आणि मद्यपी मनुष्य! जकातदार आणि पापी लोकांचा मित्र!’ परंतु ज्ञान आपल्या मुलांच्या योगे न्यायी ठरते.”
एका परूश्याने येशूंना आपल्या घरी भोजनासाठी आमंत्रण दिले व येशूंनी ते स्वीकारले. ते भोजनास बसले असताना, त्या नगराची एक पापी स्त्री, येशू परूश्याच्या घरी भोजनास गेले आहेत हे ऐकून मोलवान सुगंधी तेलाने भरलेली एक संगमरवरी कुपी घेऊन तेथे आली. आत जाऊन ती येशूंच्या मागे उभी राहिली, व रडू लागली आणि आपल्या अश्रूंनी त्यांचे पाय भिजवू लागली. मग तिने ते आपल्या केसांनी पुसले. त्यांच्या पायांची चुंबने घेतली आणि सुगंधी तेल त्यावर ओतले.
ज्या परूश्याने येशूंना भोजनास यावे अशी विनंती केली होती, त्याने हे पाहिले, तेव्हा तो मनाशीच म्हणाला, “यावरूनच येशू संदेष्टा नाहीत हे सिद्ध होते, कारण परमेश्वराने त्यांना खरोखरीच पाठविले असते, तर ही स्त्री पापी आहे हे त्यांना समजले असते.”
येशू त्या परूश्याला म्हणाले, “शिमोना, मला तुला काहीतरी सांगावयाचे आहे.”
शिमोन म्हणाला, “गुरुजी बोला.”
तेव्हा येशूंनी त्याला एक दाखला सांगितला: “एकाने दोन माणसांना कर्ज दिले, एकाला चांदीची पाचशे नाणी आणि दुसर्‍याला चांदीची पन्नास नाणी. परंतु त्यापैकी एकालाही त्याची परतफेड करता आली नाही. तेव्हा त्याने दोघांचेही कर्ज माफ केले. आता या दोघांपैकी कोणाला त्याच्याबद्दल अधिक प्रीती वाटेल?”
“ज्याचे अधिक कर्ज माफ झाले त्याला” शिमोनाने उत्तर दिले.
येशू म्हणाले, “तू बरोबर न्याय केला आहेस.”
नंतर ते त्या स्त्रीकडे वळाले आणि शिमोनाला म्हणाले, “तू ही स्त्री पाहिली का? मी तुझ्या घरात आलो. माझे पाय धुण्यासाठी तू मला पाणी दिले नाहीस, परंतु तिने माझे पाय तिच्या अश्रूंनी भिजविले आणि तिच्या केसांनी ते पुसले. तू मला चुंबन दिले नाहीस. परंतु मी आत आलो, तेव्हापासून हिने माझ्या पायांची चुंबने घेण्याचे थांबविले नाही. तू माझ्या डोक्यावर तेल लावले नाहीस, परंतु हिने तर माझ्या पायांवर सुगंधी अत्तर ओतून दिले आहे. यास्तव, मी तुला सांगतो, हिने दाखविलेल्या पुष्कळ प्रीतिमुळे तिच्या अनेक पापांची क्षमा करण्यात आली आहे. ज्याच्या थोड्या पापांची क्षमा होते, त्याची प्रीतिही थोडीच असते.”
येशू त्या स्त्रीला म्हणाले, “तुझ्या पापांची क्षमा करण्यात आली आहे.”
त्याठिकाणी आलेल्या दुसर्‍या पाहुण्यांनी एकमेकांमध्ये बोलण्यास सुरुवात केली, “हा कोण आहे जो पापांची सुद्धा क्षमा करतो?”
येशू त्या स्त्रीला म्हणाले, “तुझ्या विश्वासाने तुझे तारण झाले आहे; शांतीने जा.”
बायबल अ‍ॅप
बालमित्रांसाठी पवित्र शास्त्र अ‍ॅप
