Марко 7:24-30
Марко 7:24-30 Динамичен превод на Новиот завет на македонски јазик (MNT)
Заминувајќи си оттаму, Исус отиде во пределот на градовите Тир и Сидон. Се смести во една куќа и се трудеше никој да не дознае за тоа, но не можеше да остане во тајност. Една жена, чија ќерка беше обземена од демонски дух, дозна каде е Исус. Веднаш дојде кај Него и падна на колена. Жената беше Гркинка, родум од областа Феникија, во Сирија. Таа Го замоли Исуса да ја ослободи нејзината ќерка од демонот. Но Исус и рече: „Дозволи најпрво Божјите избрани деца, Израелците, да се нахранат! Не е право да им се одземе лебот на децата и да им се даде на кучињата!“ „Така е, Господине, но и кучињата под масата ги јадат трошките што им паѓаат на децата!“ – Му одговори таа. Тогаш Исус и рече: „За ваквиот одговор, оди си, ќерка ти веќе ја излекував од демонскиот дух!“ Кога жената се врати дома, ќерка и лежеше в постела излекувана од демонскиот дух.
Марко 7:24-30 Свето Писмо: Стандардна Библија 2006 (66 книги) (MK2006)
И кога се крена оттаму, отиде во пределите Тирски и Сидонски; и кога влезе во една куќа, сакаше никој да не Го дознае. Но не можеше да се сокрие. Зашто чу за Него една жена, чија ќерка имаше нечист дух, па дојде и падна пред нозете Негови. А таа жена беше друговерка, по потекло Сирофеничанка; и Го молеше да го истера демонот од ќерка ѝ. Но Исус ѝ рече: „Остави најнапред да се нахранат децата; зашто не е право да се земе лебот од децата и да им се фрли на кучињата.“ А таа одговори и Му рече: „Да, Господи! Но и кучињата јадат под трпезата, од трошките на децата.“ И ѝ рече: „За ова што го рече – можеш да си одиш! Демонот излезе од ќерка ти.“ И кога се врати дома, ја најде ќерка си како лежи на постела, а демонот беше излегол од неа.
Марко 7:24-30 Библија: Стариот и Новиот Завет, Константинов (MKB)
Се крена оттаму и отиде во Тирскиот и Сидонскиот Крај. Влезе во една куќа и сакаше никој да не го дознае. А не можеше да остане скриен. Кога чу за него една жена, чија ќерка беше опфа-тена од нечист дух; таа дојде и падна пред Неговите нозе. А таа жена беше Елинка, родум Сирофе-ничанка. И Го молеше да го истера бесот од ќерка ѝ. А Тој ѝ рече: „Остави прво да се наситат децата, зашто не е добро да им се земе лебот на дечињата и да се фрли на кученцата.“ Таа пак одговори: „Да, Господи! но и кученцата под трпезата јадат од трошките на децата.“ И ѝ рече: „Заради тој збор - оди си - бесот излезе од ќер-ка ти.“ И се врати дома и го најде детето, како лежи на постелата, а бесот излезен.