Тогаш Мирјам и Арон го прекоруваа Мојсеј поради жената Етиопјанка што ја беше зел, зашто тој се беше оженил со Етиопјанка; и рекоа: „Само на Мојсеј ли му зборува Господ? Не ни говореше ли Тој и нам?“ И Господ го чу тоа. А Мојсеј беше најкроткиот човек меѓу сите луѓе на земјата. И им рече Господ ненадејно на Мојсеј, на Арон и на Мирјам: „Излезете вие тројца пред скинијата на собранието!“ Тие излегоа и тројцата. И слезе Господ во облаков столб, застана при влезот од скинијата на собранието, па ги повика Арон и Мирјам, и тие излегоа и двајцата. И рече: „Чујте ги Моиве зборови: ако меѓу вас има пророк Господов, Јас му се откривам во видение, на сон говорам со него; не е така, меѓутоа, со Мојот слуга Мојсеј, – тој е најверниот во целиот Мој дом: Јас му говорам нему директно, и јавно, а не преку скриени зборови, и тој ја гледа славата Господова; а вие како не се исплашивте да го прекорувате Мојот слуга Мојсеј?“ И се разгоре гневот Господов против нив, и Тој си отиде. Се повлече и облакот од скинијата, и ете, Мирјам беше прокажена со лепра, бела како снег. Арон ја погледна Мирјам, и, ете, таа беше лепрозна. И му рече Арон на Мојсеј: „Господаре мој, не ни го сметај за грев, тоа што постапивме неразумно и згрешивме, не оставај таа да остане како мртвородено младенче, чие тело, кога излегува од мајкината утроба, до половина веќе е гнило.“ И се обрати Мојсеј кон Господ, велејќи: „Боже, Ти се молам, исцели ја.“ И Му рече Господ на Мојсеј: „Ако татко ѝ ја беше плукал во лице, не ќе требаше ли таа да се срамува седум дена?! И така, нека биде прогонета седум дена надвор од населбата, а потоа пак да се врати.“ И престојуваше Мирјам надвор од логорот седум дена, и народот не тргна на пат, додека таа не се врати.
Потоа народот тргна од Хацерот и се улогори во пустината Фаран.