Проповедник 4:8-12

човек осамен, нема близок: нема ни син, ни брат, а пак на сите работи негови крај нема, и очите негови не можат да се наситат со богатство. „За кого, пак, – вели тој – се трудам и ја ли­шувам од добра душата своја?“ – Ете, и тоа е суета и лоша работа. Подобро им е на двајца, отколку на еден, бидејќи имаат добра награда за трудот свој. Зашто, ако падне едниот, другиот ќе го крене другарот свој. Но тешко на еден, ако падне, ќе нема друг, кој да го крене. Исто, кога лежат двајца, топло им е; а еден – како ќе се згрее? И, ако некој го надвие едниот, тоа двајца ќе го навасаат; и јажето, трипати усукано, нема лесно да се скине.