Популарни Библиски стихови од Eóin 7

Сподели

An t-é a ċreideann ionam-sa, mar aduḃairt an Sgríḃinn: Ruiṫfiḋ as a ḃroinn sruṫana uisge beó.

Agus an lá deirineaċ, an lá mór d’aimsir na féile, bí Íosa ’n-a ṡeasaṁ agus é ag laḃairt go h-árd, agus deireaḋ sé: Má tá tart ar aoinne, tagaḋ sé ċuġam-sa agus ólaḋ sé.

Agus do laḃair sé an ċaint sin ar an Spioraid a ḃí le glacaḋ ag an muintir a ċreidfeaḋ ann; óir ḃí an Spioraid gan taḃairt fós, mar ḃí Íosa gan dul isteaċ ’n-a ġlóire fós.

Ná tugaiḋ breiṫ do réir mar a ċítear, aċ tugaiḋ breiṫ ċeart.

An t-é a laḃrann uaiḋ féin, a ġlóire féin a loirgeann sé; aċ an t-é a loirgeann glóire an t-é a ċuir uaiḋ é, tá sé sin fírinneaċ agus ní’l éagcóir ann.

D’ḟreagair Íosa iad agus duḃairt sé: An teagasg so a ṫugaim-se, ní liom é, aċ leis an t-é a ċuir uaiḋ mé.

Ní féidir do’n tsaoġal fuaṫ a ṫaḃairt daoiḃ-se; tá fuaṫ aige ḋóṁ-sa, áṁ, mar tá fiaḋnaise agam ’á ḋéanaṁ ’n-a ṫaoḃ go ḃfuil a ġníoṁarṫa go h-olc.