Nony niala teo i Jesoa, dia nankany amin’ny faritra antsisin’i Jodea, eny andafin’ny ony Jôrdàna. Ary tonga maro teo aminy indray ny olona, ka nampianariny toy ny fanaony.
Dia nisy Farisianina nanatona an’i Jesoa mba hamandrika Azy ka nanontany Azy hoe:
–Azon’ny lehilahy atao ve ny manary vady?
Fa novalian’i Jesoa hoe:
–Inona no didy nomen’i Mosesy anareo?
Dia hoy iretsy hoe:
–Navelan’i Mosesy «hanao taratasy fisaraham-panambadiana sy hanary vady» ny lehilahy.
Hoy koa i Jesoa taminy:
–Noho ianareo mafy fo no nanoratan’i Mosesy izany didy izany ho anareo. Fa hatrany am-piandohana, fony nahary izao tontolo izao Andriamanitra, «dia nanao ny olona ho lahy sy vavy.» «Noho izany, dia handao ny ray aman-dreniny ny lehilahy ka hikambana amin’ny vadiny ary dia ho tena iray ihany izy roroa.» Koa tsy roa intsony rehefa mpivady, fa tena iray ihany; noho izany, izay nakamban’Andriamanitra, aoka tsy hosarahin’olombelona.
Ary nony mby tao an-trano, dia nanontanian’ny mpianatra ny amin’izany indray i Jesoa; ka hoy i Jesoa taminy:
–Na iza na iza lehilahy manary vady ka mampakatra vehivavy hafa dia manitsakitsaka ny vadiny teo aloha. Ary raha ny vavy no manary ny vadiny ka manambady lehilahy hafa, dia manitsakitsaka ny vadiny teo aloha.
Nisy olona maro nitondra ankizy madinika nankeo amin’i Jesoa hametrahany tanana; nefa notenenin’ny mpianatra mafy ireo olona ireo. Nahita izany i Jesoa ka tezitra ary nilaza tamin’ny mpianany hoe:
–Avelao ny ankizy madinika hanatona Ahy, fa aza raràna, satria an’ny toa azy ireny ny Fanjakàn’Andriamanitra. Lazaiko marina aminareo fa na iza na iza tsy mandray ny Fanjakàn’Andriamanitra toy ny andraisan’ny ankizy madinika azy, dia tsy ho tafiditra ao.
Avy eo dia notrotroin’i Jesoa ireo zaza ireo ary nametrahany tanana ka notsofiny rano.
Ary nony niainga handeha i Jesoa, dia nisy lehilahy nanatona Azy, ka nandohalika teo anoloany ary nanontany Azy hoe:
–Ry Mpampianatra tapitra ohatra ô, inona no tokony hataoko hananako anjara amin’ny fiaina-maharitra mandrakizay?
Dia hoy i Jesoa taminy:
–Nahoana Aho no ataonao hoe tapitra ohatra? Tsy misy tapitra ohatra afa-tsy Andriamanitra irery ihany. Fantatrao ny didy hoe: «Aza mamono olona, aza maka vadin’olona, aza mangalatra, aza manao vavolombelona tsy marina», aza manambaka, «hajao ny rainao sy ny reninao.»
Fa hoy ralehilahy taminy:
–Mpampianatra ô, izany rehetra izany dia efa voatandriko hatramin’ny fahatanorako!
Dia nijery azy tsara i Jesoa ka velom-pitiavana azy ary niteny taminy hoe:
–Zavatra iray no tsy ampy aminao; ndeha amidio ny fanananao rehetra ka zarao amin’ny mahantra ny vidiny, dia hanana rakitra any an-danitra ianao; raha efa izany, dia hiaraka amiko.
Dia nanjombona endrika ralehilahy noho izany teny izany; ka lasa nandeha tamin’alahelo, satria nanan-karembe.
Fa i Jesoa kosa nijerijery manodidina azy ka niteny tamin’ny mpianany hoe:
–Sarotra mihitsy amin’ny mpanankarena ny hiditra ao amin’ny Fanjakàn’Andriamanitra!
Gaga ny mpianatra noho izany teniny izany, kanefa dia mbola namerina ny teniny indray i Jesoa ka nanao taminy hoe:
–Sarotra mihitsy, anaka, ny miditra ao amin’ny Fanjakàn’Andriamanitra. Moramora kokoa ny idiran’ny rameva ao amin’ny vodifanjaikely noho ny idiran’ny mpanankarena ao amin’ny Fanjakàn’Andriamanitra.
Vao mainka talanjona ireo mpianatra ka nifanontany hoe:
–Ka iza àry no mety ho voavonjy?
Fa nojeren’i Jesoa tsara ireto mpianany sady nataony hoe:
–Raha amin’ny olombelona, dia zavatra tsy hainy izany; fa tsy mba toy izany amin’Andriamanitra. Raha amin’Andriamanitra manko, dia hainy avokoa ny zava-drehetra.
Dia hoy i Petera tamin’i Jesoa:
–Indro izahay efa nahafoy ny zavatra rehetra ary dia izao miaraka aminao izao.
Ka hoy i Jesoa tamin’ny mpianany:
–Lazaiko marina aminareo fa tsy misy olona mahafoy trano na mpiray tampo na reny na ray na zanaka na tany noho ny fitiavana Ahy sy fitiavana ny Vaovao Mahafaly, ka tsy hahazo injato henin’izany ankehitriny amin’izao etỳ izao, dia trano sy mpiray tampo sy reny sy zanaka sy tany, ombam-panenjehana ihany koa, ary hahazo ny fiaina-maharitra mandrakizay amin’ny andro ho avy. Kanefa maro amin’ireo voalohany no ho farany, ary maro amin’ireo farany no ho voalohany.