Lioka 18:18-43

Ary nisy manampahefana jiosy nanontany an’i Jesoa hoe: –Ry Mpampianatra tapitra ohatra ô, inona no tokony hataoko hananako anjara amin’ny fiaina-maharitra mandrakizay? Dia hoy i Jesoa taminy: –Nahoana Aho no ataonao hoe tapitra ohatra? Tsy misy tapitra ohatra afa-tsy Andriamanitra irery ihany. Fantatrao ny didy hoe: «Aza maka vadin’olona; aza mamono olona; aza mangalatra; aza manao vavolombelona tsy marina; hajao ny rainao sy ny reninao!» Dia hoy ilay manampahefana hoe: –Izany rehetra izany dia efa voatandriko hatramin’ny fahatanorako! Nandre izany i Jesoa ka nanao taminy hoe: –Zavatra iray no mbola tsy ampy aminao: amidio avokoa ny fanananao rehetra ka zarao amin’ny mahantra ny vidiny, dia hanana rakitra any an-danitra ianao; raha efa izany, dia avia hiaraka amiko! Vao nandre izany kosa ralehilahy, dia nanjary nalahelo erỳ, satria tena mpanankarena izy. Ary nahita azy nalahelo toy izany i Jesoa ka nanao hoe: –Sarotra mihitsy amin’ny mpanankarena ny miditra ao amin’ny Fanjakàn’Andriamanitra. Eny, moramora kokoa ny idiran’ny rameva amin’ny vodifanjaikely noho ny idiran’ny mpanankarena ao amin’ny Fanjakàn’Andriamanitra. Dia hoy ny olona nandre izany: –Koa iza àry no mety ho voavonjy? Fa novalian’i Jesoa hoe: –Ny tsy vitan’olombelona, vitan’Andriamanitra. Hoy kosa i Petera: –Jereo ange! Izahay dia efa nahafoy izay mba anay ka niaraka taminao! Dia hoy i Jesoa tamin’ny mpianany: –Lazaiko marina aminareo fa tsy misy olona nahafoy trano na vady na mpiray tampo na ray aman-dreny na zanaka noho ny Fanjakàn’Andriamanitra ka tsy hahazo be lavitra amin’izao etỳ izao, ary ny fiaina-maharitra mandrakizay amin’ny andro ho avy. Nalain’i Jesoa ho eo aminy kosa ny 12 lahy ka nilazany hoe: –Miakatra ho any Jerosalema àry izao isika, ka ho tanteraka avokoa izay voalazan’ny Soratra Masina tamin’ny alalan’ny mpaminany momba ny Zanak’olona. Eny, hatolotra ny hafa firenena Izy, ka hoesoiny, hisetrasetrany, hororany; ary rehefa nokapohiny, dia hovonoiny ho faty; kanefa hitsangana velona amin’ny andro fahatelo. Tsy misy azon’ireto mpianatra anefa izany, fa teny miafina taminy ka tsy fantany izay nolazain’i Jesoa. Rehefa mby teo akaikin’i Jerikao i Jesoa, dia nisy jamba anankiray efa nitalapetraka teo an-tsisin-dalana nangataka. Henony nihaohao ny vahoaka mitanjozotra ka nanontaniany hoe: «Inona izany?» Nampahalalain’ny olona izy fa i Jesoa avy any Nazareta no nandalo. Koa velona antso amin’izay izy nanao hoe: –Ry Jesoa, Zanak’i Davida ô, mamindrà fo amiko! Norahonan’ireo olona lohalalana ralehilahy hangina, fa vao mainka koa niantsoantso mafy hoe: –Ry Zanak’i Davida ô, mamindrà fo amiko! Niato i Jesoa ary nasainy hoentina eo aminy izy, ka nony tonga teo akaikiny dia nanontaniany hoe: –Inona no tianao hataoko aminao? Ka novalian’ilay jamba hoe: –Tompo ô, ny hampahiratra ahy! Dia hoy i Jesoa taminy: –Mahirata, ny finoanao no nahasitrana anao! Dia nahiratra teo no ho eo ihany izy, ary lasa nanaraka an’i Jesoa sady nanome voninahitra an’Andriamanitra. Ny vahoaka rehetra koa, raha nahita, dia nidera an’Andriamanitra.