Lioka 17:4-37

Ary raha diso aminao hatramin’ny impito anatin’ny indray andro aza ny rahalahinao, nefa miverina aminao hatrany manao hoe: «mivalo aho», dia avelao! Ary hoy ny apôstôly tamin’ny Tompo: –Mba ampitomboy ny finoanay! Ka novalian’ny Tompo hoe: –Raha manam-pinoana hoatra ny voan-tsinapy ianareo dia ho afa-milaza amin’ity voaroihazo ity hoe: «Miongota, ary aoka haniry any an-dranomasina»; dia hanoa anareo izy. –Aoka hatao hoe misy aminareo manana mpanompo, mpiasa tany na mpiandry biby fiompy. Raha mody avy any an-tsaha ve ilay mpanompo, dia hilazana hoe: «Avia faingana hisakafo»? Tsia, fa izao no hatao aminy: «Anamboary sakafo aho; ary misikîna hampihinana ahy mandritra ny isakafoanako. Aorian’izany vao hisakafo ianao.» Ary ankasitrahina ve ilay mpanompo, rehefa vitany izay nasaina hataony? Tsia! Torak’izany koa ianareo, rehefa vitanareo izay rehetra nasain’Andriamanitra hatao, dia milazà hoe: «Mpanompo tsy mendrika sitraka izahay, fa izay nataonay dia adidinay rahateo!» Raha nizotra ho any Jerosalema i Jesoa, dia namaky faritany miolotra amin’i Samaria sy i Galilea. Raha niditra tao amin’ny tanàna anankiray Izy, dia nisy marary hoditra folo lahy nitsena Azy. Nijanona lavidavitra ihany izy folo lahy sady niantsoantso hoe: –Ry Jesoa Mpampianatra ô, mamindrà fo aminay! Nahita azy ireo i Jesoa ka nanao taminy hoe: –Ndeha miseho amin’ny mpisorona ianareo! Raha mbola teny an-dalana izy folo lahy, dia sitrana. Ny anankiray, raha vao nahita fa sitrana, dia niverina ka niantsoantso nanome voninahitra an’Andriamanitra, niankohoka teo an-tongotr’i Jesoa sady nisaotsaotra Azy; ary Samaritanina ralehilahy. Dia niteny i Jesoa nanao hoe: –Tsy folo lahy ve no sitrana? Ka aiza ny sivy? Tsy nisy nahalala niverina nanome voninahitra an’Andriamanitra ve afa-tsy ity olona hafa firenena ity? Ary dia hoy i Jesoa taminy: –Mitsangàna ka modia, ny finoanao no nahasitrana anao! Ireo Farisianina indray kosa no nanontany an’i Jesoa hoe: –Rahoviana no ho avy ny Fanjakàn’Andriamanitra? Dia novaliany hoe: –Tsy talaky maso ny fiavian’ny Fanjakàn’Andriamanitra. Tsy holazaina hoe: «Intỳ eto izy», na hoe «Irỳ erỳ», satria indro efa eo afovoanareo ny Fanjakàn’Andriamanitra. Ary hoy i Jesoa tamin’ny mpianany: –Ho avy ny fotoana hanirianareo hahita anankiray amin’ny andro hiavian’ny Zanak’olona, kanefa tsy hahita ianareo. Hisy hilaza aminareo hoe: «Irỳ erỳ izy!» na hoe «Intỳ eto!», saingy aza mitotototo mankany. Fa tahaka ny tselatra manelatra sady mahazava hatramin’ny faravodilanitra iray ka hatreo amin’ny faravodilanitra andaniny, ho toy izany ny Zanak’olona amin’ny androny hiaviany. Alohan’izany anefa, dia tsy maintsy hijaly mafy Izy ary holavin’ny olona ankehitriny. Toy izay nitranga tamin’ny andron’i Noà no ho tonga amin’ny andro hiavian’ny Zanak’olona. Nihinana sy nisotro ary nampaka-bady sy nampakarina ny olona tamin’izay, mandra-pigadon’ny andro nidiran’i Noà tanatin’ny sambofiara: tonga ny safodrano ary nandringana azy rehetra. Toy izay nitranga tamin’ny andron’i Lôta ihany koa. Nihinana sy nisotro ny olona tamin’izay, nividy sy nivarotra, ary namboly sy nanorin-trano; nefa tamin’ny andro nialan’i Lôta tao Sôdôma, dia nilatsaka toa oram-baratra avy any an-danitra ny afo aman-tsolifara ka nandevona azy rehetra. Toy izany no ho tonga amin’ny andro hisehoan’ny Zanak’olona. Amin’izany andro izany, izay eny an-tampon-trano, aoka tsy hidina hamory ny entany ao an-trano; ary toy izany koa izay any an-tsaha, aoka tsy hiverina any an-trano. Tsarovy ny vadin’i Lôta! Izay mitady hitsitsy ny ainy no hahavery azy; fa izay manao vy very ny ainy no hahatahiry azy. Lazaiko aminareo fa amin’izany alina izany, dia hisy roa lahy miara-misakafo: ka ny iray halaina, ny iray havela; hisy roa vavy miara-mikoso-bary: ka ny iray halaina, ny iray havela; [ hisy roa lahy tafaraka eny an-tsaha: ka ny iray halaina, ny iray havela.] Dia nanontanian’ny mpianany i Jesoa ka nataony hoe: –Aiza moa, ry Tompo, no hitrangan’izany? Ka novaliany hoe: –Izay misy ny faty no hifamotoanan’ny voromahery!