Lioka 24:1-53

Vao maraina be, tamin’ny andro voalohany amin’ny herinandro, dia nankany amin’ny fasana izy ireo nitondra ny zavamanitra izay efa nomaniny. Ary hitany fa indro, ny vato efa voakodia niala tamin’ny fasana. Dia niditra izy ireo, nefa tsy nahita ny fatin’i Jesosy Tompo. Raha mbola very hevitra tamin’izany izy ireo, indreo, nisy roa lahy niseho taminy nitafy fitafiana mamirapiratra. Raiki-tahotra izy ireo dia niankohoka, koa hoy izy roa lahy taminy: Nahoana no ato amin’ny maty no itadiavanareo ny velona? Tsy ato Izy fa efa nitsangana; tsarovy ny teny izay nolazainy taminareo, fony Izy mbola tany Galilia hoe: Ny Zanak’Olona* tsy maintsy hatolotra eo an-tanan’ny mpanota ka hohomboana amin’ny hazofijaliana ary hitsangana amin’ny andro fahatelo. Dia tsaroan’izy ireo ny teniny. Ary niverina niala tamin’ny fasana izy dia nilaza izany rehetra izany tamin’ny iraika amby folo lahy sy ny namany rehetra. Teo i Maria Magdalena sy i Johana ary i Maria, renin’i Jakoba; ary ny vehivavy sasany izay naman’ireo koa dia nilaza izany tamin’ny Apostoly. Nefa noheverin’ireo ho arirarira ihany izany teny izany ka tsy ninoany. Fa nitsangana i Petera dia nihazakazaka nankany amin’ny fasana; ary niondrika izy ka nahita ny lambam-paty mipetraka mitokana; dia lasa nody izy sady gaga noho ny zavatra izay nitranga teo. Indreo, nisy roa lahy tamin’izy ireo nandeha tamin’izany andro izany hankany amin’ny vohitra atao hoe Emaosy, tokony ho enimpolo stadio avy eo Jerosalema. Dia niresaka ny amin’izay zava-nitranga rehetra izy. Ary raha mbola niresaka sy niady hevitra izy ireo dia nanatona Jesosy ka niaraka taminy. Nefa nosakanana ny mason’ireo mba tsy hahafantarany Azy. Ary hoy Izy taminy: Inona izany resahinareo etỳ am-pandehanana izany? Dia nijanona ireo sady nalahelo tarehy. Ary ny iray, izay atao hoe Kleopasy, dia namaly hoe: Ianao irery va no vahiny mitoetra ao Jerosalema izay tsy mba mahalala ny zava-nitranga tao, amin’izao andro izao? Fa hoy Izy taminy: Zavatra inona moa izany? Ary hoy izy roa lahy taminy: Ny amin’i Jesosy avy any Nazareta, mpaminany mahery tamin’ny asa sy ny teny teo anatrehan’Andriamanitra sy ny vahoaka rehetra, dia ny amin’ny nanoloran’ireo lehiben’ny mpisorona sy ny mpanapaka eto amintsika Azy hanamelohany Azy ho faty sy ny nanomboany Azy tamin’ny hazofijaliana. Nefa nantenainay fa Izy no Ilay efa hanavotra ny Israely; ary tsy izany ihany, fa androany no andro fahatelo taorianan’ny nitrangan’izany. Nefa koa ny vehivavy sasany namanay dia nahavery hevitra anay, fa tany amin’ny fasana vao maraina be izy ireo ka tsy nahita ny faty, dia tonga ka nilaza fa nahita anjely niseho, izay nilaza fa velona Izy. Dia nandeha nankany amin’ny fasana ny sasany izay miaraka aminay, ary nahita araka izay nolazain’ny vehivavy; nefa tsy hitany Izy. Ary hoy Izy taminy: Ry adala sy votsa saina ka tsy mino izay rehetra nolazain’ny mpaminany! Moa tsy tokony ho niaritra izany va Kristy* ka hiditra any amin’ny voninahiny? Dia nanomboka hatramin’i Mosesy sy ny mpaminany rehetra Izy ka nanambara taminy ny hevitry ny teny milaza Azy ao amin’ny Soratra Masina rehetra. Rehefa akaiky ny vohitra izay halehan’izy roa lahy, Jesosy kosa, dia toa nikasa handeha lavitra kokoa. Fa izy roa lahy dia nanery Azy hoe: Mitoera atỳ aminay; fa efa ho hariva izao ka lasan-davitra ny andro. Dia niditra hitoetra tao amin’izy ireo Izy. Rehefa nipetraka hisakafo niaraka taminy Izy dia nandray ny mofo ka nisaotra sy namaky izany ary nanome azy ireo. Dia nahiratra ny mason’ireo ka nahafantatra Azy; fa Izy kosa dia tonga tsy hitany. Dia nifampiresaka izy ireo hoe: Tsy nangorakoraka va ny fontsika, raha niresaka tamintsika teny an-dalana Izy ka namoaka ny hevitry ny Soratra Masina tamintsika? Dia niainga tamin’izany ora izany izy roa lahy ka niverina nankany Jerosalema, ary nahita ny iraika amby folo lahy mbamin’izay niaraka taminy tafangona teo sady nilaza hoe: Efa nitsangana marina tokoa ny Tompo ka efa niseho tamin’i Simona. Ary ireo kosa dia nilaza izay efa niseho teny an-dalana sy ny nahafantarany Azy teo am-pamakiana ny mofo. Raha mbola nilaza izany izy ireo dia nitsangana teo afovoany Jesosy ka niteny taminy hoe: Fiadanana ho anareo. Dia taitra sady raiki-tahotra izy ireo satria nihevitra ho nahita matoatoa. Nefa hoy Jesosy taminy: Nahoana no taitra ianareo? Ary nahoana no tonga ao am-ponareo ny fisalasalana? Jereo ny tanako sy ny tongotro, fa Izaho no Izy; tsapao Aho ka jereo, fa ny matoatoa dia tsy mba manana nofo sy taolana, tahaka izao ahitanareo Ahy izao. Rehefa niteny izany Izy dia nasehony azy ny tanany sy ny tongony. Ary raha mbola tsy nino ihany izy ireo noho ny hafaliana sady mbola talanjona dia hoy Jesosy taminy: Manana zavatra azo hanina va ianareo atỳ? Dia nomeny tapaky ny hazandrano voatono sy tantely Izy. Dia noraisiny izany ka nohaniny teo anatrehan’ireo. Dia hoy Izy taminy: Izao no teniko izay efa voalazako taminareo, fony mbola teo aminareo Aho, fa tsy maintsy ho tanteraka izay rehetra voasoratra momba Ahy ao amin’ny lalànan’i Mosesy sy ny Mpaminany ary ny Salamo. Dia nanokatra ny sain’ireo Izy hahalala ny Soratra Masina. Ary hoy Izy taminy: Toy izao no voasoratra: Kristy* hiaritra ka hitsangana amin’ny maty amin’ny andro fahatelo; ary hotorina amin’ny anarany ny fibebahana sy ny famelan-keloka amin’ny firenena rehetra, manomboka eto Jerosalema. Ianareo no vavolombelon’izany. Ary indro Aho mampitondra ny teny fikasan’ny Raiko ho anareo; fa mitoera eto an-tanàna mandra-pahavoatafy hery anareo avy any amin’ny avo. Ary nitondra azy ireo hatrany Betania Jesosy, dia nanandratra ny tanany ka nitsodrano azy. Raha mbola nitsodrano azy Izy dia nisaraka taminy ka nakarina ho any an-danitra. Ary nitsaoka Azy izy ireo, dia niverina ho any Jerosalema tamin’ny hafaliam-be. Ary tao amin’ny tempoly isanandro izy ireo ka nankalaza an’Andriamanitra.