Akara Njirimara YouVersion
Akara Eji Eme Ọchịchọ

លោកុប្បត្តិ 15

15
សម្ពន្ធមេត្រីរវាងព្រះ និងអាប់រ៉ាម
1ក្រោយពី​ហេតុការណ៍​ទាំងនេះ ព្រះបន្ទូល​របស់​ព្រះយេហូវ៉ា​បាន​មកដល់​អាប់រ៉ាម​ក្នុង​និមិត្ត​ថា​៖
“អាប់រ៉ាម​អើយ កុំ​ខ្លាច​ឡើយ​!
យើង​ជា​ខែល​ដល់​អ្នក​។
រង្វាន់​របស់អ្នក​ធំ​ណាស់”។
2ប៉ុន្តែ​អាប់រ៉ាម​ទូលថា​៖ “ព្រះអម្ចាស់​នៃទូលបង្គំ គឺ​ព្រះយេហូវ៉ា​អើយ តើ​ព្រះអង្គ​នឹង​ប្រទាន​ដល់​ទូលបង្គំ​ធ្វើអី បើ​ទូលបង្គំ​នៅតែ​គ្មានកូន ហើយ​អ្នកទទួល​ផ្ទះ​ទូលបង្គំ​ជាមរតក គឺ​អេលាស៊ើរ​អ្នក​ដាម៉ាស់​វិញ​?”។ 3អាប់រ៉ាម​ទូល​ទៀត​ថា​៖ “មើល៍! ព្រះអង្គ​មិន​បាន​ប្រទាន​កូន​ឲ្យ​ទូលបង្គំ​សោះ ដូច្នេះ​មើល៍! កូន​របស់​អ្នកផ្ទះ​ទូលបង្គំ​នឹងទៅជា​អ្នកទទួលមរតក​របស់ទូលបង្គំ​វិញ”។
4នោះ​មើល៍! ព្រះបន្ទូល​របស់​ព្រះយេហូវ៉ា​មកដល់​គាត់​ថា​៖ “ម្នាក់នេះ​នឹង​មិន​បាន​ទៅជា​អ្នកទទួលមរតក​របស់អ្នក​ឡើយ គឺ​អ្នកដែល​កើតចេញ​ពី​ខ្លួន​របស់អ្នក​វិញ ដែល​នឹង​ទៅជា​អ្នកទទួលមរតក​របស់អ្នក”។ 5ព្រះអង្គ​ក៏​នាំ​គាត់​ចេញទៅ​ខាងក្រៅ ហើយ​មានបន្ទូលថា​៖ “ចូរ​មើល​ទៅ​មេឃ ហើយ​រាប់​ផ្កាយ​ចុះ ប្រសិនបើ​អ្នក​អាច​រាប់​ផ្កាយទាំងនោះ​បាន​!”។ ព្រះអង្គ​មានបន្ទូល​នឹង​គាត់​ទៀត​ថា​៖ “ពូជពង្ស​របស់អ្នក​នឹង​បាន​ដូច្នោះ”។
6អាប់រ៉ាម​បាន​ជឿលើ​ព្រះយេហូវ៉ា ដូច្នេះ​ការនេះ​ត្រូវបាន​រាប់​ជា​សេចក្ដីសុចរិត​ដល់​គាត់​។
7ព្រះអង្គ​មានបន្ទូល​នឹង​គាត់​ថា​៖ “យើង​ជា​យេហូវ៉ា​ដែល​នាំ​អ្នក​ចេញមក​ពី​អ៊ើរ​នៃ​ជនជាតិខាល់ដេ ដើម្បី​ប្រគល់​ទឹកដី​នេះ​ដល់​អ្នក ឲ្យ​កាន់កាប់​វា”។
8អាប់រ៉ាម​ទូលថា​៖ “ព្រះអម្ចាស់​នៃទូលបង្គំ គឺ​ព្រះយេហូវ៉ា​អើយ តើ​ទូលបង្គំ​អាច​ដឹង​ដូចម្ដេច​ថា​ទូលបង្គំ​នឹង​កាន់កាប់​ទឹកដីនេះ​?”។
9ព្រះអង្គ​មានបន្ទូល​នឹង​គាត់​ថា​៖ “ចូរ​យក​គោក្រមុំ​មួយ​ក្បាល​អាយុបីខួប ពពែញី​មួយ​ក្បាល​អាយុបីខួប ចៀមឈ្មោល​មួយ​ក្បាល​អាយុបីខួប លលក​មួយ​ក្បាល និង​កូនព្រាប​មួយ​ក្បាល​មក​ឲ្យ​យើង”។
10គាត់​ក៏​យក​សត្វ​ទាំងអស់​នោះ​ថ្វាយ​ព្រះអង្គ ហើយ​ពុះ​វា​ជាពីរ​ចំ​កណ្ដាល រួច​ដាក់​ចំហៀង​នីមួយៗ​ប្រទល់គ្នា រីឯ​សត្វស្លាប​វិញ គាត់​មិន​បាន​ពុះជាពីរ​ទេ​។ 11នៅពេល​មាន​សត្វហើរចាប់រំពា​ចុះមក​លើ​សាកសព​ទាំងនោះ អាប់រ៉ាម​ក៏​ដេញ​វា​ចេញ​។ 12លុះ​ថ្ងៃ​ជិត​លិច ការលង់លក់​បាន​ធ្លាក់​មកលើ​អាប់រ៉ាម នោះ​មើល៍! សេចក្ដីភ័យរន្ធត់ និង​ភាពងងឹត​យ៉ាងខ្លាំង​បាន​ធ្លាក់​មកលើ​គាត់​!
13ពេលនោះ ព្រះអង្គ​មានបន្ទូល​នឹង​អាប់រ៉ាម​ថា​៖ “អ្នក​ត្រូវ​ដឹងជាប្រាកដ​ថា ពូជពង្ស​របស់អ្នក​នឹង​ជា​ជនអន្តោប្រវេសន៍​ក្នុង​ស្រុក​ដែល​មិនមែន​ជារបស់​ខ្លួន ហើយ​ត្រូវ​បម្រើ​អ្នកស្រុកនោះ​។ អ្នកស្រុកនោះ​នឹង​ធ្វើបាប​ពួកគេ​បួនរយ​ឆ្នាំ​។ 14ប៉ុន្តែ​យើង​នឹង​ដាក់ទោស​ប្រជាជាតិ​ដែល​ពួកគេ​បម្រើ​នោះ ហើយ​បន្ទាប់ពីការទាំងនេះ ពួកគេ​នឹង​ចេញមក​ជាមួយ​ទ្រព្យសម្បត្តិ​ជាច្រើន​។ 15រីឯ​អ្នក​វិញ អ្នក​នឹង​ទៅ​ឯ​ពួក​ដូនតា​របស់អ្នក​ដោយ​សុខសាន្ត អ្នក​នឹង​ត្រូវគេ​បញ្ចុះ​ក្រោយពី​មាន​អាយុវែង​ល្អ​។ 16នៅ​ជំនាន់​ទីបួន ទើប​ពួកគេ​ត្រឡប់មក​ទីនេះ​វិញ ដ្បិត​សេចក្ដីទុច្ចរិត​របស់​ជនជាតិអាម៉ូរី​មិនទាន់​ពេញ​នៅឡើយ”។
17ពេល​ថ្ងៃ​លិច​ផុតទៅ វា​ក៏​ងងឹត នោះ​មើល៍! មាន​ឡភ្លើង​ដែល​ហុយផ្សែង និង​ចន្លុះ​ដែល​មាន​អណ្ដាតភ្លើង​បាន​ឆ្លងកាត់​នៅចន្លោះ​ដុំ​សាច់​ទាំងនោះ​! 18នៅ​ថ្ងៃ​នោះ ព្រះយេហូវ៉ា​បាន​តាំង​សម្ពន្ធមេត្រី​មួយ​ជាមួយ​អាប់រ៉ាម​ដោយ​មានបន្ទូលថា​៖ “យើង​បាន​ប្រគល់​ទឹកដី​នេះ​ដល់​ពូជពង្ស​របស់អ្នក ចាប់ពី​ទន្លេ​អេហ្ស៊ីប​រហូតដល់​ទន្លេ​ធំ គឺ​ទន្លេ​អ៊ើប្រាត 19ដោយមាន​ទឹកដីរបស់#15:19 ទឹកដីរបស់―ជាពាក្យជំនួយ។​ជនជាតិកែន ជនជាតិគេនិស៊ីត ជនជាតិកាត់ម៉ូនី 20ជនជាតិហេត ជនជាតិពេរិស៊ីត ជនជាតិរេផែម#15:20 ជនជាតិរេផែម―ឬ “មនុស្សធំសម្បើម”។ 21ជនជាតិអាម៉ូរី ជនជាតិកាណាន ជនជាតិគើកាស៊ី និង​ជនជាតិយេប៊ូស”៕

Mee ka ọ bụrụ isi

Kesaa

Mapịa

None

Ịchọrọ ka echekwaara gị ihe ndị gasị ị mere ka ha pụta ìhè ná ngwaọrụ gị niile? Debanye aha gị ma ọ bụ mee mbanye