Amaokwu Akwụkwọ Nsọ Ndị Ama Ama siteré na Matfei 24

Kesaa

Sendäh äijien suvaičus vilustuu, ku viärys liženöy. No ken kestäy loppuh suate, se piäzöy.

Kaikkiel muailmas ruvetah sanelemah hyviä viestii Taivahallizen valdah näh, ku luadie se tiettäväkse kaikile rahvahile, i sit tulou loppu.»

Työ kuuletto torien iänii i viestilöi voinis; kačokkua, älgiä pöllästykkiä. Muga pidäy olla, no se vie ei ole loppu.

Rahvas nouzou rahvahan piäle i mua muan piäle. Äijis kohtis rodieu n՚älgiä da muansärizendiä. No kai se on vai suandutuskien algu.

Taivas dai mua hävitäh, no minun sanat ei hävitä.

Äijät, näit, tullah minun nimel da sanotah: ‘Minä olen Messii’, i hyö yöksytetäh äijii.

Sit teidy annetah muokattavakse da tapetah, i kai muailman rahvahat ruvetah vihuamah teidy minun nimen täh. Äijät sit kieldävytäh uskos, ruvetah menettämäh da vihuamah toine tostu. Tulou äijy Jumalan iänenkandajakse menijöi, i äijii hyö yöksytetäh.

Iisus vastai heile: «Vardoikkuattokseh, ku niken ei yöksyttäs teidy.

Sidä periä työgi olgua valmehet: Ristikanzan Poigu tulou silloi, konzu työ etto smieti.»

Ga sit olgua jallas, ku etto tiijä, minny päivänny teijän Ižändy tulou.

No sidä päiviä da aigua ei tiijä niken, eigo taivahan anhelit, eigo Poigu. Sen tiedäy vai Tuatto.

Kačo ku tullah Messiekse da Jumalan iänenkandajakse menijät, i hyö luajitah suurii tunnusruadoloi da kummii, ku yöksyttiä, gu suannou, vallittuloigi.

Kui oli Noin aigah, juuri muga rodieu sitgi, konzu tulou Ristikanzan Poigu. Silloigi, enne viennouzendua, rahvas syödih da juodih, naidih da mendih miehele, juuri sih päiväh suate, konzu Noi meni umbilauttah. Hyö ei voidu nimidä arvata, kuni ei tulluh viennouzendu da ei tappanuh kaikkii. Juuri muga rodieu sitgi, konzu tulou Ristikanzan Poigu.