Ayat-ayat Alkitab Ternama dari Марқӯс* 12

Berbagi

Исо ҷавоб дод: «Аввалин фармоиши муҳим ин аст: „Эй қавми Исроил, гӯш кунед! Худованд Худои мо Худованди яккаву ягона аст. Худованд Худои худро бо тамоми дилу ҷон ва бо тамоми ақлу ҳуш ва бо тамоми қуввати худ дӯст дор“. Дуюмаш чунин мебошад: „Дигаронро мисли худ дӯст дор“. Ҳеҷ фармоише аз ҳардуи ин бузургтар нест».

Исо шогирдонашро ба наздаш даъват карда гуфт: «Ба ростӣ ба шумо мегӯям, ки ин бевазани бечора аз ҳама зиёдтар хайрот кард. Чунки онҳо аз зиёдатии сарваташон садақа карданд, вай бошад, ҳамаи он чизеро, ки дошт, яъне тамоми ризқу рӯзиашро дод».

Баъд Исо рӯ ба рӯйи сандуқи хайрия нишаста, ба сандуқ пул андохтани мардумро тамошо мекард. Баъзеҳо, ки сарватманд буданд, пули зиёде хайр мекарданд. Ҳамин вақт як бевазани камбағал низ омада, ду тангаи хурди мисинро, ки арзиши кам дошт, ба сандуқ андохт.

Инчунин Худоро бо тамоми дил ва бо тамоми ақлу ҳуш ва бо тамоми қувват дӯст доштан ва дигаронро ҳам мисли худ дӯст доштан муҳимтар аз ҳадяҳои сӯхтанӣ ва ҳама намуди қурбонӣ мебошад».

Он гоҳ Исо ба онҳо гуфт: «Он чи аз они шоҳаншоҳ аст, ба шоҳаншоҳ бидиҳед ва он чи аз они Худост, ба Худо». Онҳо аз ҷавоби Исо дар ҳайрат монданд.