Ayat-ayat Alkitab Ternama dari Матто* 26

Berbagi

Бедор бошеду дуо кунед, то ки ба васваса наафтед. Чунки рӯҳ тайёр, аммо ҷисм нотавон аст».

Ӯ ба онҳо гуфт: «Аз шиддати ғаму ғусса ҷонам ба лаб расидааст. Ин ҷо бимонеду ҳамроҳи Ман бедор бошед».

Инро гуфта Исо каме дуртар рафт ва Худро ба рӯйи замин партофта дуо кард: «Эй Падар! Агар илоҷе бошад, бигзор ин косаи азоб аз сари Ман дур шавад! Аммо бигзор на хости Ман, балки хости Ту иҷро шавад».

Зеро ин хуни Ман аст ва бо он Худо бо халқаш аҳду паймон мебандад. Хуни Ман барои бахшида шудани гуноҳҳои одамони зиёд рехта мешавад.

Ҳангоме ки онҳо хӯрок мехӯрданд, Исо нонро гирифта, ба Худо шукр гуфт. Баъд онро пора карда ба шогирдонаш тақсим намуду гуфт: «Нонро бигиреду бихӯред, ки ин бадани Ман аст».

Пас косаро гирифта, шукргузорӣ карда, онро ба шогирдонаш дода гуфт: «Ҳамаи шумо аз коса бинӯшед.

Баъд Ӯ ба назди он се шогирдаш баргашта дид, ки онҳо хобидаанд. Ӯ аз Петрус пурсид: «Ақаллан як соат ҳамроҳи Ман бедор истода натавонистед?

Ба шумо мегӯям, Ман боз ҳамроҳи шумо дар Подшоҳии Падарам шираи ангури нав хоҳам нӯшид. Лекин то он рӯз ҳаргиз наменӯшам».

ва сухани Исо ба хотири Петрус омад. Ӯ гуфта буд, ки ҳанӯз хурӯс ҷеғ назада, вай се бор шинохтани Исоро инкор мекунад. Петрус аз ҳавлӣ берун баромада, зор-зор гиря кард.

Бархезед, биравем. Нигоҳ кунед, он касе ки ба Ман хиёнат мекунад, наздик омад».

Исо ба вай гуфт: «Шамшератро ба ҷояш гузор, чунки ҳар касе, ки шамшер ба даст мегирад, бо шамшер кушта мешавад.