Օրհներգ:Շնորհը ձեր պատմության մեջՕրինակ

Մի ժամանակ կորած էի

Նյուտոնի պատմությունը ամփոփվում է այս տողով՝ «Մի ժամանակ կորած էի, բայց այժմ գտնված եմ»։

Մենք կարող ենք միայն գտնվել, եթե գիտենք, որ կորած ենք, երբ հասկանում ենք, որ կա ճիշտ ուղի, բայց մենք դրա վրա չենք։ Հենց այդ ժամանակ է, որ մենք գիտակցում ենք մեր գտնվելու կարիքը։

Ճշմարտությունն այն է, որ առանց Հիսուսի մենք բոլորս կորած ենք։ Մենք հոգեպես կորած ենք, նույնիսկ եթե ֆիզիկապես կորած չենք։

Աստվածաշունչը նկարագրում է, թե ինչ է նշանակում կորած լինել.

«Եվ դուք մեռած էիք ձեր մեղքերի ու հանցանքների հետևանքով, որոնց մեջ մի ժամանակ ապրում էիք՝ այս աշխարհի սովորության համաձայն, ըստ օդում իշխող իշխանի կամքի, այն ոգու, որ այժմ գործում է անհնազանդ մարդկանց մեջ»։ (Եփեսացիներին 2:1-2)։

Երբ կորած ենք, ապրում ենք մեղքի մեջ՝ սխալ բաներ ենք անում, որոնք հակասում են Աստծո կատարյալ օրենքին: Մենք չենք տարբերում մեղքն ու արդարությունը։ Մենք չենք հետևում Հիսուսին, այլ փոխարենը՝ «այս աշխարհի ուղիներին»։ Աշխարհի ուղին խոստանում է կյանք, բայց միայն տանում է դեպի կործանում և, ի վերջո, մահ։

Մոլորվածներից ոչ ոք չի կարող միևնույն ժամանակ տանը լինել: Երբ մենք հոգևպես կորած ենք, մենք չենք ապրում Հիսուսի հետ տանը։ Հիսուսը խոստանում է, որ Հայրը և Ինքը բնակություն են հաստատում նրանց մեջ, ովքեր սիրում են իրենց (Հովհաննես 14:23)։

Բարի լուրն այն է, որ կա գտնվելու ճանապարհ։ Մենք չպետք է հավերժ ապրենք Աստծո տնից դուրս։ Դուռը կողպված չէ։ Բայց մենք կարող ենք միայն գտնվել, եթե մեկ ուրիշը գա և գտնի մեզ։

Ահա թե ինչու Հիսուսը եկավ. Ղուկաս 19:10-ում նա ասում է՝ «Որովհետև Մարդու Որդին եկել է կորածին փնտրելու ու փրկելու»։

Հիսուսը փնտրում և փրկում է կորածներին՝ ուղղորդելով յուրաքանչյուրին դեպի տուն՝ դեպի Իրեն։ Որպեսզի Ջոն Նյուտոնի հետ միասին մենք կարողանանք երգել․ «Մի ժամանակ կորած էի, բայց այժմ գտնված եմ»։