Աստվածաշնչի հայտնի հատվածներ مَتّی 2-ից

Կիսվել

وقته چُنَ ناو مالدا و بِچوگا ساوا گَل داییگا وی مریم دیتِن، کَتنَ سَر چُکا و اَو بِچوگ پَرستِش گِرِن. پاشه صاندِقه خو وَگِرِن و هِندَ دیاری ژه زِری و شیرا بِهن خوشَ دارا و مُر بُ وی پِشکِش گِرِن.

وقته عیسی له دَورانه سَلطَنَتا هیرودیس پاشا، له بِیت‌لِحِما یهودیه هاتَ دُنیایه، هِندَ مَجوسی گو سِتِرناسِت زانا ژی بون ژه رُژهَلاته هاتنَ شَهره اورشلیمه و پیسیار گِرِن: «اَو پاشایه یهودیان گو هاتیَ دُنیایه، کیدَرِیَ؟ چون گو مَ سِتِرا وی له رُژهَلاته دیتیَ و اَم هاتنَ گو وی بِپَرَستِن.»

وقته اَوان اَو سِتِر دیت بِ شادیَگه گَلَک مَزِن کَیف خوش بون.

و چون خَوه دا بُ وان هُشدار هاته بو دایین گو نَزُورِنَ لاره هیرودیس، رِیَگه دیتِردا کَتنَ ره بُ آلیه وَلاته خو. پاشه چُیینا مَجوسیا، میلیاکَتَگَ خاده خَوه دا خو نیشا یوسف دا و گُت: «رابَ، بِچوگ و داییگا وی راگَ و بِحله بُ مصره و له وِدَره بِمینَ حَتا وقته گو بِژِمَ تَ، چون گو هیرودیس پاشا دوو پَیدا گِرِنا بِچوگیَ گو اَوی بِگُژیت.»