Աստվածաշնչի հայտնի հատվածներ Ахия 11-ից

Կիսվել

Исса анга: «Тиргизилиу да, жашау да Менме; Манга ийнаннган, ёлсе да, жашарыкъды. Жашагъан эм Манга ийнаннган хар бир адам ёмюрде да ёллюк тюйюлдю. Анга ийнанамыса?» – деди.

Исса Мартагъа: «Ийнансанг, Аллахны аламатлыгъын кёрлюксе деп айтмагъанмамы Мен санга?» – деди.

Иссаны жилямукълары келди.

Исса, муну эшитип: «Бу ауруу ёлюмге тюйюлдю; Аллахны махтауунады, аны юсю бла Аллахны Уланы махтаулу болур ючюндю», – деди.

Муну айтып, Исса уллу ауаз бла: «Лазарь! Бери чыкъ!» – деп чакъырды. Сора ёлген къоллары да, аякълары да кебинле бла байланып чыкъды, аны бети да жаулукъ бла байланып эди. Исса алагъа: «Аны кебинлерин тешип, жюрюрге къоюгъуз», – деди.

Исса уа, дагъыда ичинден бушуу этип, къабыргъа барды. Къабыр а дорбун эди, аны аллына да таш салынып эди.

Муну айтхандан сора алагъа: «Шуёхубуз Лазарь жукълагъанды, алай а Мен аны уятыргъа барама», – деди.