Sòm 30:1-12
Sòm 30:1-12 1998 Haïtienne (HAT98)
(2) M'ap fè lwanj ou, Senyè, paske ou mete m sou de pye m ankò, paske ou pa bay lènmi m yo chans pou yo pase m nan rizib. (3) Senyè, Bondye mwen, mwen rele nan pye ou, epi ou geri mwen. (4) Ou rale m sòti nan bouch twou a. Ou ban m lavi ankò, ou pa kite m mouri. (5) Nou tout ki renmen Senyè a, fè lwanj li! Chonje sa l te fè. Li pa tankou tout moun. Di l mèsi. (6) Paske, lè li ankòlè, se pou yon ti tan. Men, li ban nou favè l pou tout tan n'ap viv. Lannwit nou kriye, Kou l jou, kè nou kontan. (7) Mwen te santi kè m poze, se sa k fè mwen t'ap di: — Anyen p'ap janm rive m. (8) Senyè, ou fè m favè, ou mete m chita sou yon mòn byen wo. Men, kou ou vire do ban mwen, kè m kase. (9) Mwen te kriye nan pye ou, Senyè. Mwen te mande ou sekou. (10) Si ou kite yo touye m, sa sa ap fè pou ou? Si ou kite m ale anba tè, sa sa ap rapòte ou? Eske moun mouri ka fè lwanj ou? Eske yo ka mache di jan ou toujou kenbe pawòl ou? (11) Koute m non, Senyè! Gen pitye pou mwen! Senyè, pote m sekou! (12) Ou siye dlo nan je m, ou fè kè m kontan anpil. Ou wete rad dèy ki te sou mwen an, ou ban m yon bèl rad mete sou mwen pou m fè fèt. (13) Mwen p'ap rete ak bouch mwen fèmen, m'ap chante lwanj ou. Senyè, se ou menm ki Bondye mwen! Se tout tan tout tan m'ap di ou mèsi.
Sòm 30:1-12 Parole de Vie 2017 (PDV2017)
SEIGNEUR, vraiment tu es grand et je te chante. Oui, tu m’as remis debout, tu n’as pas laissé mes ennemis se moquer de moi. SEIGNEUR mon Dieu, j’ai crié vers toi, et tu m’as guéri. SEIGNEUR, tu m’as fait remonter du monde des morts. Je descendais dans la tombe, mais tu m’as rendu la vie. Chantez pour le SEIGNEUR, vous, ses amis fidèles ! Son nom est saint, dites-lui merci. Oui, sa colère dure peu de temps, mais sa bonté dure toute la vie. Le soir, il y a encore des pleurs, mais le matin, c’est un cri de joie. Quand j’étais tranquille, je disais : « Je ne tomberai jamais ! » SEIGNEUR, tu étais bon, grâce à toi, je me sentais en sécurité. Mais tu as caché ton visage et j’ai eu très peur. SEIGNEUR, je fais appel à toi, je crie vers toi qui es mon Maître. Quel intérêt pour toi si je meurs, si je descends dans la tombe ? Est-ce que les morts peuvent te dire merci ? Est-ce qu’ils peuvent raconter ta fidélité ? Écoute-moi, SEIGNEUR, aie pitié de moi ! SEIGNEUR, viens à mon aide ! Tu as changé mon chant de tristesse en une danse joyeuse, tu as remplacé mon vêtement de deuil par un habit de fête.
Sòm 30:1-12 New International Version (NIV)
I will exalt you, LORD, for you lifted me out of the depths and did not let my enemies gloat over me. LORD my God, I called to you for help, and you healed me. You, LORD, brought me up from the realm of the dead; you spared me from going down to the pit. Sing the praises of the LORD, you his faithful people; praise his holy name. For his anger lasts only a moment, but his favor lasts a lifetime; weeping may stay for the night, but rejoicing comes in the morning. When I felt secure, I said, “I will never be shaken.” LORD, when you favored me, you made my royal mountain stand firm; but when you hid your face, I was dismayed. To you, LORD, I called; to the Lord I cried for mercy: “What is gained if I am silenced, if I go down to the pit? Will the dust praise you? Will it proclaim your faithfulness? Hear, LORD, and be merciful to me; LORD, be my help.” You turned my wailing into dancing; you removed my sackcloth and clothed me with joy, that my heart may sing your praises and not be silent. LORD my God, I will praise you forever.
Sòm 30:1-12 La Bible du Semeur 2015 (BDS)
Je te loue, ô Eternel, ╵car tu m’as tiré du gouffre. Tu n’as pas permis ╵que mes ennemis ╵se réjouissent à mes dépens. Eternel, mon Dieu, je t’ai appelé ╵à mon aide, ╵et tu m’as guéri : Eternel, tu m’as fait échapper ╵au séjour des morts, tu m’as rendu à la vie, ╵en m’évitant de rejoindre ╵les gens qui descendent ╵au tombeau. Chantez donc à l’Eternel, ╵vous tous qui lui êtes attachés ! Apportez-lui vos louanges ! ╵Proclamez sa sainteté ! Son courroux dure un instant, sa faveur est pour la vie. Si, le soir, des pleurs subsistent, au matin, la joie éclate. Je vivais paisiblement, ╵et je me disais : « Je ne tomberai jamais. » Eternel, dans ta faveur, ╵tu avais fortifié ╵la montagne où je demeure. Tu t’es détourné de moi, ╵et je fus désemparé. J’ai crié vers toi, ╵Eternel, et j’ai imploré ta grâce, ╵ô Seigneur : « Si je descends dans la tombe, si je meurs, quel avantage ╵en retires-tu ? Celui qui n’est plus ╵que poussière, ╵peut-il te louer encore, peut-il proclamer ╵ta fidélité ? Ecoute, Eternel, ╵aie pitié de moi, Eternel, viens à mon aide ! » Tu as transformé mes pleurs ╵en une danse de joie, et tu m’as ôté ╵mes habits de deuil ╵pour me revêtir ╵d’un habit de fête